| Περίληψη |
Εισαγωγή: Η λεμφοκυττάρωση είναι η αύξηση των επιπέδων των λεμφοκυττάρων στο αίμα.,
μπορεί να είναι σχετική με αύξηση του ποσοστού των λεμφοκυττάρων έναντι των
ουδετερόφιλων ή απόλυτη αν τα επίπεδα τους υπερβαίνουν σε παιδιά άνω των 12 ετών >4000
κύτταρα/μL και σε μικρότερης ηλικίας από 12 ετών >8000 /μL Αποτελεί συχνό εργαστηριακό
εύρημα σε παιδιά και εφήβους. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων δεν ανευρίσκεται
υποκείμενη αιτιολογία και με την πάροδο του χρόνου αποκαθίσταται. Σε ορισμένες
περιπτώσεις ιδίως όταν συνοδεύεται από λευκοπενία και ουδετεροπενία, μπορεί να
υποκρύπτεται υποκείμενη παθολογία και χρειάζεται περαιτέρω διερεύνηση και κατά
περίπτωση αντιμετώπιση.
Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η μελέτη των επιδημιολογικών, κλινικών και
εργαστηριακών χαρακτηριστικών παιδιών και εφήβων που παραπέμφθηκαν σε τριτοβάθμιο
κέντρο με λεμφοκυττάρωση και η αναζήτηση των αιτιών και της έκβασής τους.
Ασθενείς και μέθοδοι: Πραγματοποιήθηκε αναδρομική μελέτη και καταγράφηκαν
δημογραφικά στοιχεία, κλινικά δεδομένα και αποτελέσματα παρακλινικού ελέγχου σε παιδιά και εφήβους που παραπέμφθηκαν στα τακτικά ιατρεία της Κλινικής Αιματολογίας –
Ογκολογίας Παίδων με αναφερόμενη λεμφοκυττάρωση. Ακολούθησε στατιστική ανάλυση των
αποτελεσμάτων με τη χρήση υπολογιστικού προγράμματος Graph Pad Prism version 9.1.2 ©.,
με τις κατηγορικές παραμέτρους, να αναλύονται με δοκιμασία Mann-Whitney και με τις
ποσοτικές με Fisher’s exact test, υπολογίστηκε ο λόγος αναλογιών (Odds Ratio - OR) και το p
– value. Ως στατικά σημαντικό αποτέλεσμα ορίστηκε τιμή του p – value < 0,05.
Αποτελέσματα: Μελετήθηκαν 103 ασθενείς με λεμφοκυττάρωση, εκ των οποίων 47 κορίτσια,
56 αγόρια με ηλικία 6,06 έως 17,35 ετών (μέση ηλικία 10,87 έτη). Στο 83,65% των
περιπτώσεων δεν διαπιστώθηκε υποκείμενος αιτιολογικός παράγοντας για τη
λεμφοκυττάρωση. Ως υποκείμενη αιτιολογία αναγνωρίστηκε ο υποθυρεοειδισμός σε ποσοστό
7,77%, οι ιογενείς λοιμώξεις σε 2,91% (0,97% Epstein–Barr ιός, 0,97% ιός παρωτίτιδας,
0,97% αδενοϊος), φαρμακευτικής αιτιολογίας σε 2,91% με το σύνολο τους να λαμβάνει
αντιεπιληπτική αγωγή (1,94% βαλπροϊκό οξύ, 0,97% λεβετιρακετάμη), σε 0,97% αυτοάνοσο
νόσημα και σε 0,97% πιθανό μυελοδυσπλαστικό σύνδρομο. Το 73,79% αποκατέστησε
πολυμορφοπυρηνικό τύπο λευκών αιμοσφαιρίων με μέση διάρκεια της λεμφοκυττάρωσης
16,14 μήνες, ενώ στο 41,75% δεν επιβεβαιώθηκε η λεμφοκυττάρωση κατά την πρώτη τους
επίσκεψη.
Στατιστικά σημαντικές διαφορές ανευρέθηκαν μεταξύ των περιστατικών με υποκείμενη
αιτιολογία σε σχέση με τα περιστατικά χωρίς αιτιολογία, στη γενική αίματος διάγνωσης, όσον
αφορά τον αριθμό των λευκών αιμοσφαιρίων, αριθμό ουδετερόφιλων και λεμφοκυττάρων, με
την ομάδα με υποκείμενη αιτιολογία να έχει χαμηλότερες διάμεσες τιμές (p–value 0,01, p–
value 0,006, p–value 0,01 αντίστοιχα). Τα περιστατικά που αποκατέστησαν
πολυμορφοπυρηνικό τύπο είχαν μεγαλύτερη διάμεση ηλικία διάγνωσης και κυρίως σχετική
λεμφοκυττάρωση σε σχέση με τα περιστατικά που παρέμεινε ο λεμφοκυτταρικός τύπος, με
στατιστικά σημαντική διαφορά (p–value 0,04, p–value 0,008) Συμπεράσματα: Τα ευρήματα αυτής της εργασίας σε συνδυασμό με τα βιβλιογραφικά
δεδομένα υποδηλώνουν ότι η λεμφοκυττάρωση σε υγιή παιδιά συχνά έχει αυτοπεριοριζόμενη
πορεία και καλή έκβαση. Σπάνια αναγνωρίζεται υποκείμενη αιτιολογία, όπως ενδοκρινικά,
ιογενή αίτια και φάρμακα, αυτοάνοσα και αιματολογικά νοσήματα. Παράγοντες που
σχετίζονται με την ύπαρξης παθολογίας στη διάγνωση αποτελούν ο χαμηλός αριθμός λευκών
και ουδετερόφιλων.
|
Λευκοπενία – λεμφοκυττάρωση σε παιδιά και εφήβους : Πορεία – πρόγνωση παραπομπών σε Παιδοαιματολογική Κλινική
