Your browser does not support JavaScript!

Αρχική    Ανάκτηση της φωτεινής ευαισθησίας αντίθεσης και σταθερότητας προσήλωσης μετά από χειρουργείο καταρράκτη σε ασθενείς με και χωρίς αμφιβληστροειδική νόσο  

Αποτελέσματα - Λεπτομέρειες

Προσθήκη στο καλάθι
[Προσθήκη στο καλάθι]
Κωδικός Πόρου 000400117
Τίτλος Ανάκτηση της φωτεινής ευαισθησίας αντίθεσης και σταθερότητας προσήλωσης μετά από χειρουργείο καταρράκτη σε ασθενείς με και χωρίς αμφιβληστροειδική νόσο
Άλλος τίτλος Recovery pf light sensitivity and fixation stability after cataract surgery in patients with retinal disease
Συγγραφέας Lubbad, Ahmed
Σύμβουλος διατριβής Τσιλιμπάρης, Μιλτιάδης
Μέλος κριτικής επιτροπής Παλλήκαρης, Ιωάννης
Κυμιωνής, Γιώργος
Περίληψη Σκοπός: Σύγκριση της φωτεινής ευαισθησίας και της σταθερότητας προσήλωσης σε ασθενείς με κεντρικά και περιφερειακά νοσήματα του αμφιβληστροειδούς πριν και μετά την υποβολή τους σε επέμβαση φακοθρυψίας καταρράκτη και επανατοποθέτησης τεχνητού ενδοφακού. Μεθοδολογία Στη παρούσα προοπτική μελέτη εξετάστηκαν 53 ασθενείς (26 άνδρες, 27 γυναίκες) που υποβληθήκαν σε επέμβαση καταρράκτη προεγχειρητικά και μετεγχειρητικά στην 2 και 4 εβδομάδες. Αξιολογήθηκε η οπτική οξύτητά με τροποποιημένο πίνακα EDTRS, η φωτεινή ευαισθησία και η σταθερότητα προσήλωσης με το μικροπερίμετρο ΜΑΙΑ (MAIA, CenterVue SpA, Padova, Italy). Οι ασθενείς χωριστήκανε σε 3 ομάδες ανάλογα με την υπάρχουσα παθολογία στον αμφιβληστροειδή. Οι ασθενείς στην ομάδα ελέγχου (31 ασθενείς) δεν πάσχανε από ασθένεια αμφιβληστροειδούς, στην ομάδα της ωχροπάθεια (13 ασθενείς) είναι οι ασθενείς με κεντρική αμφιβληστροειδοπάθεια και στην τρίτη ομάδα (9 ασθενείς) είναι οι ασθενείς με περιφερειακή νόσο του αμφιβληστροειδούς. Αποτελέσματα: Η οπτική οξύτητα (BCVA) αυξήθηκε σημαντικά μετά την επέμβαση του καταρράκτη σε όλες τις ομάδες στην πρώτη (2 εβδομάδες) και στην δεύτερη (4 εβδομάδες) μέτρηση μετεγχειρητικά, η φωτεινή ευαισθησία (Av.T) αυξήθηκε σημαντικά στην ομάδα ελέγχου και στην ομάδα της ωχροπάθειας στις 2 μετρήσεις μετεγχειρητικά, όμως δεν υπήρξε καμία στατιστικά σημαντική μεταβολή μετεγχειρητικά. Οι μετρήσεις της σταθερότητας προσήλωσης (μέσω 65% ‘BCEA65’, και 95% ‘BCEA95’ σημείων προσήλωσης προσήλωσης) δεν άλλαξαν σημαντικά μετεγχειρητικά σε καμιά ομάδα. Όταν συγκρίθηκαν οι τιμές αυτών των μεταβλητών μεταξύ της ομάδας ελέγχου και των άλλων δύο ομάδων, βρέθηκε ότι οι τιμές της BCVA ήταν στατιστικά διαφορετικές προεγχειρητικά και μετεγχειρητικά (P <0.05) μεταξύ των ομάδων και οι μεταβολές ήταν παρόμοιες (P <0.05). Η φωτεινή ευαισθησία (Av.T) ήταν στατιστικά διαφορετική μεταξύ της ομάδας ελέγχου και της δεύτερης ομάδας προεγχειρητικά (P <0.05) και μετεγχειρητικά στις 2 εβδομάδες (P <0.05) και στις 4 εβδομάδες (P <0.05). Όμως δεν υπήρχε σημαντική διαφορά στην Av.T μεταξύ της ομάδας ελέγχου και της τρίτης ομάδας προεγχειρητικά (P 1.00), αλλά μόνο στις 2 μετρήσεις μετεγχειρητικά (P <0.05). Η συσχέτιση των τιμών της BCVA και της Av.T ήταν σημαντική για την δεύτερη ομάδα προεγχειρητικά (r Spearman -0,347) και στις δύο επισκέψεις μετεγχειρητικά (r Spearman -0,557, -0,386). Σε σχέση με την δεύτερη ομάδα, η συσχέτιση ήταν σημαντική προεγχειρητικά (r Spearman -0,577) και μετεγχειρητικά μόνο στις 4 εβδομάδες (r Spearman -0,597). Οι μετρήσεις της σταθερότητα προσήλωσης (ΒCEA65) δεν ήταν στατιστικά διαφορετικές μεταξύ των ομάδα προεγχειρητικά. Στις δυο επισκέψεις μετεγχειρητικά 5 η ΒCEA65 απέκτησε σημαντική διαφορά μεταξύ της ομάδας ελέγχου και της δεύτερης ομάδας (της ωχροπάθειας). Αυτό δεν ίσχυε για την τρίτη ομάδα. Οι μετρήσεις της μεταβλητής BCEA95 δεν είχαν μεγάλη σημασία από την στιγμή που μόνο οι διαφορά αυτών μεταξύ της ομάδα ελέγχου και της δεύτερης ομάδας στις δύο εβδομάδες ήταν στατιστικά σημαντική. Όταν αξιολογήθηκε η διακριτική ικανότητα της οπτικής οξύτητας μεταξύ της ομάδας ελέγχου και της δεύτερη ομάδας, φάνηκε να έχει ισχυρή ευαισθησία (>80%) και ειδικότητα (>75%) στις μετρήσεις προεγχειρητικά και μετεγχειρητικά. Αυτή η ικανότητα ήταν σημαντική και την τρίτη ομάδα με μικρότερη ευαισθησία προεγχειρητικά (67.74 %) , στις 2 εβδομάδες (80,65%) και στις 4 εβδομάδες (87,1%). Η διακριτική ικανότητα και της Av.T ήταν σημαντική για την δεύτερη ομάδα προεγχειρητικά και μετεγχειρητικά (>90%). Για την τρίτη ομάδα αυτή η ομάδα απέκτησε σημαντικότητα μετά την επέμβαση καταρράκτη, αφού πριν την επέμβαση η ευαισθησία ήταν 51,61% και η ειδικότητα (66,67). Στην περίπτωση της σταθερότητας προσήλωσης (BCEA65) η διακριτική ικανότητα ήταν σημαντική προεγχειρητικά ευαισθησία (51,61%) και μετεγχειρητικά στις 2 εβδομάδες (96,77%) και στις 4 εβδομάδες (51,61%) για την δεύτερη ομάδα. Αυτή η μεταβλητή δεν παρουσίασε σημαντική διακριτική ικανότητα για την τρίτη ομάδα. Συμπεράσματα: Η φωτεινή ευαισθησία και η σταθερότητα προσήλωσης φαίνεται να αξιολογούν λεπτομερώς τους ασθενείς με κεντρική νόσο του αμφιβληστροειδούς που υποβάλλονται σε επέμβαση καταρράκτη και παρέχει σημαντική πληροφορία στην παρακολούθηση αυτών των ασθενών μετεγχειρητικά. Μάλιστα μπορεί η μικροπεριμετρία να δώσει σε έναν ασθενή με καταρράκτη ,ένα κριτήριο πάνω από το οποίο δίνει υποψίες προσβολής της ωχράς κηλίδας. Στην περίπτωση της περιφερικής αμφιβληστροειδοπάθειας, η φωτεινή ευαισθησία δίνει διαφορετικά αποτελέσματα μετά την αφαίρεση του καταρράκτη, λόγω της ακεραιότητας της κεντρικής περιοχής της ωχράς σε αυτούς τους ασθενείς.
Φυσική περιγραφή 64 σ : είκ.,πίν., διαγ.(μερ. εγχ.) ; 30 εκ.
Γλώσσα Ελληνικά
Θέμα Retinopathy
Ημερομηνία έκδοσης 2016-03-24
Συλλογή   Σχολή/Τμήμα--Ιατρική Σχολή--Τμήμα Ιατρικής--Μεταπτυχιακές εργασίες ειδίκευσης
  Τύπος Εργασίας--Μεταπτυχιακές εργασίες ειδίκευσης
Εμφανίσεις 229

Ψηφιακά τεκμήρια
No preview available

Κατέβασμα Εγγράφου
Προβολή Εγγράφου
Εμφανίσεις : 7