| Περίληψη |
Η ακεραιότητα του φραγμού διήθησης των σπειραματικών τριχοειδών, ο οποίος παρεμποδίζει τη διήθηση μακρομορίων, εξαρτάται, σε σημαντικό βαθμό, από την αρτιότητα της πρόσφυσης των σπειραματικών επιθηλιακών κυττάρων (ποδοκυττάρων) στη βασική σπειραματική μεμβράνη. Εξάλλου, η πρόσφυση των ποδοκυττάρων εξαρτάται από την ακεραιότητα του κυτταροσκελετού της ακτίνης, η οποία με τη σειρά της ρυθμίζεται από ειδικές συνδεόμενες με την ακτίνη πρωτεΐνες. Δεδομένου ότι ορισμένες σπειραματοπάθειες που χαρακτηρίζονται από βαριά λευκωματινουρία, συνοδεύονται από αυξημένη έκφραση του σπειραματικού TNFα, μελετήσαμε την επίδραση του TNFα στον κυτταροσκελετό της ακτίνης, σε καλλιέργειες κυτταρικής σειράς ποδοκυττάρων αρουραίου. Όπως διαπιστώθηκε με άμεσο ανοσοφθορισμό και μικροσκοπία συνεστίασης, η επώαση των ποδοκυττάρων με 10 ng/ml TNFα, για χρονικά διαστήματα από 5 λεπτά έως 24 ώρες, προκάλεσε εκσημασμένη αύξηση της πυκνότητας και ανακατανομή των μικροϊνιδίων της ακτίνης. Η παραπάνω παρατήρηση επιβεβαιώθηκε με ποσοτικό βιοχημικό προσδιορισμό του κλάσματος G/ολικής ακτίνης και της de novo σύνθεσης ακτίνης. Πράγματι, διαπιστώθηκε μια σημαντική, ταχείας έναρξης και παρατεταμένη μείωση του λόγου G/ολικής ακτίνης, ενδεικτική πολυμερισμού της G- προς F-ακτίνη, αλλά και de novo σύνθεση ακτίνης. Παράλληλα με τον πολυμερισμό της ακτίνης, ο TNFα προκάλεσε μια ταχέως επαγόμενη τυροσινική φωσφορυλίωση της παξιλλίνης και της κινάσης των εστιακών προσφύσεων (FAK), χωρίς να μεταβάλλει τα επίπεδα έκφρασης των δύο αυτών πρωτεϊνών. Επίσης, η διαπιστωθείσα τυροσινική φωσφορυλίωση της βινκουλίνης απετέλεσε ένδειξη ότι, η πρωτεΐνη αυτή των εστιακών προσφύσεων, συμμετέχει στην παρατηρούμενη αναδιοργάνωση του κυτταροσκελετού της ακτίνης. Επιπλέον, η αναστολή της τυροσινικής φωσφορυλίωσης με γενιστεϊνη αναστέλει την αναδιοργάνωση του κυτταροσκελετού της ακτίνης από τον TNFα. Τέλος, πέραν των προαναφερόμενων μεταβολών, η έκθεση των ποδοκυττάρων σε TNFα οδηγεί σε αύξηση του κυτταρικού τους όγκου, χωρίς όμως να επηρεάζει τον κυτταροπολλαπλασιασμό ή την κυτταρική απόπτωση. Συμπεραίνουμε ότι, στο κυτταρικό μας σύστημα, ο TNFα επάγει μια σημαντική αναδιοργάνωση του κυτταροσκελετού της ακτίνης και των εστιακών προσφύσεων. Τα δύο αυτά φαινόμενα, τα οποία συμπίπτουν χρονικά, συνοδεύονται από μια άμεση, TNFα-επαγώμενη, τυροσινική φωσφορυλίωση της FAK και της παξιλλίνης. Δεδομένου ότι, όπως είναι γνωστό, οι δύο αυτές πρωτεΐνες ρυθμίζουν τον πολυμερισμό της ακτίνης και τη συγκρότηση των εστιακών προσφύσεων, θεωρούμε πολύ πιθανό ότι εμπλέκονται ευθέως στην παρατηρούμενη αναδιάταξη της ακτίνης. Στο σύνολό τους, τα ευρήματα της παρούσας μελέτης επιτρέπουν το συμπέρασμα ότι οι επαγώμενες από τον TNFα διαταραχές, οι οποίες διαπιστώθηκαν στο κυτταρικό μας σύστημα, ενδέχεται να αποτελούν το μοριακό υπόβαθρο των διαταραχών της πρόσφυσης των ποδοκυττάρων στη βασική σπειραματική μεμβράνη, οι οποίες χαρακτηρίζουν τις σπειραματοπάθειες με βαριά λευκωματινουρία. Η υπερέκφραση του σπειραματικού TNFα, η οποία έχει διαπιστωθεί στις σπειραματοπάθειες αυτές θα μπορούσε να είναι μέρος του μηχανισμού, που προκαλεί ή/και συντηρεί τη σπειραματική βλάβη
|
In Vitro Μελέτη της Επίδρασης του TNFa στον κυτταροσκελετό σπειραματικών επιθηλιακών κυττάρων (ποδοκυττάρων)
