| Περίληψη |
Η ανάπτυξη των τηλεπικοινωνιακών αγορών καθώς και η ποικιλία των προσφερόμενων υπηρεσιών έχουν οδηγήσει στην ανάγκη της μελέτης των μεθόδων χρέωσης στα τηλεπικοινωνιακά δίκτυα. Εκτός από την ανάγκη καταβολής τελών εκ μέρους των χρηστών, ώστε να καλύπτεται το κόστος τους, η χρέωση διαδραματίζει έναν σημαντικό ρόλο στον έλεγχο της συμφόρησης και δίνει κίνητρα για αποδοτική χρήση των δικτυακών πόρων. Στην παρούσα διατριβή εξετάζουμε προβλήματα εκχώρησης εύρους ζώνης και χρέωσης του σε τηλεπικοινωνιακά δίκτυα μέσω δημοπρασιών. Επανεξετάζουμε τη προοδευτική δημοπρασία δεύτερης τιμής (Progressive Second Price Auction) σε δίκτυο αυθαίρετης τοπολογίας που προτείνεται από τους Lazar και Semret. Στον προαναφερθέντα μηχανισμό, η στρατηγική που προτείνουν έχει ως εξής: κάθε χρήστης υποβάλλει την ίδια προσφορά σε κάθε σύνδεσμο του μονοπατιού του, λαμβάνοντας υπόψη το συνολικό ανταγωνισμό που εμφανίζεται σε όλους αυτούς τους συνδέσμους. Προτείνουμε μια νέα στρατηγική με την οποία οι χρήστες λαμβάνουν υπόψη τον ανταγωνισμό που εμφανίζεται σε κάθε σύνδεσμο χωριστά. Έχουμε πραγματοποιήσει εκτεταμένα πειράματα με τα οποία συγκρίνουμε τις δύο στρατηγικές. Τα αποτελέσματα συνοψίζονται στα εξής: α) οι χρήστες λαμβάνουν υψηλότερο αναμενόμενο καθαρό όφελος με την υιοθέτηση της προτεινόμενης στρατηγικής από αυτό που επιτυγχάνεται με την αρχική. Μόνη εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα αποτελεί ο χρήστης που υποβάλει πρώτος μια προσφορά, β) η προτεινόμενη στρατηγική παράγει μια πιο αποδοτική εκχώρηση εύρους ζώνης από την αρχική. Ορίζουμε περαιτέρω το πρόβλημα εκχώρησης εύρους ζώνης τηλεπικοινωνιακών δικτύων σε αγορά ιεραρχικής δομής δυο επιπέδων. Ο πωλητής του πρώτου επιπέδου διαθέτει διακριτές μονάδες εύρους ζώνης σε ένα σύνολο από ενδιάμεσους παροχείς τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών, καθένας από τους οποίους, πωλεί το μερίδιο του στους δικούς του πελάτες στο δεύτερο επίπεδο. Θεωρούμε ότι ο πωλητής του πρώτου επιπέδου έχει ως στόχο την αποδοτική εκχώρηση του εύρους ζώνης στο σύνολο των τελικών πελατών και ότι αυτός καθορίζει τους κανόνες του μηχανισμού πώλησης, δηλαδή τον τρόπο της εκχώρησης και χρέωσης και στα δυο επίπεδα. Προτείνουμε ένα καινοτόμο μηχανισμό που συνίσταται από δημοπρασίες ανοικτού τύπου αυξανόμενης τιμής για κάθε επίπεδο. Αποδεικνύουμε ότι με την εφαρμογή του παραπάνω μηχανισμού, ισχύουν οι παρακάτω κυρίαρχες στρατηγικές: α) κάθε τελικός πελάτης αποκαλύπτει την πραγματική του ζήτηση στην δημοπρασία που συμμετέχει, και β) κάθε παροχέας αποκαλύπτει την πραγματική συνολική ζήτηση της αγοράς του στη δημοπρασία του πρώτου επιπέδου. Ο μηχανισμός καταλήγει στη συνολικά αποδοτική εκχώρηση του εύρους ζώνης. Επιπροσθέτως, το όφελος κάθε πελάτη είναι το ίδιο με αυτό που θα του απέφερε η απ ευθείας πώληση του εύρους ζώνης από τον πωλητή. Περαιτέρω, διατυπώνουμε επιχειρησιακά μοντέλα που γενικεύουν το αρχικό ιεραρχικό μοντέλο. Θεωρούμε ότι οι κανόνες συναλλαγής στο δεύτερο επίπεδο δεν επιβάλλονται αποκλειστικά από τον πωλητή του πρώτου επιπέδου. Ειδικότερα, επεκτείνουμε το ιεραρχικό μοντέλο σε ένα πιο γενικό, στο οποίο οι ενδιάμεσοι παροχείς μπορούν να επιλέξουν οποιοδήποτε κανόνα χρέωσης στην τοπική τους αγορά. Μελετάμε περιπτώσεις στις οποίες είναι δυνατό για τους παροχείς να αποκομίζουν περισσότερα κέρδη με μη αποδοτικούς κανόνες χρέωσης. Αποδεικνύουμε ότι εάν κάθε πελάτης έχει την δυνατότητα να επιλέξει τον παροχέα του βάσει των επιλεγμένων κανόνων χρέωσης, κατόπιν κάθε παροχέας έχει το κίνητρο να διατηρήσει τον αρχικό κανόνα. Ως εδώ, έχουμε θεωρήσει μοντέλα για την πώληση εύρους ζώνης στα οποία ο ρόλος του πωλητή περιορίζεται στον καθορισμό των κανόνων δημοπρασίας. Εξετάζουμε το πρόβλημα πώλησης μιας ενιαίας μονάδας εύρους ζώνης, με τον πωλητή να συμμετέχει στη διαδικασία πώλησης δεδομένου ότι και αυτός είναι επίσης και παροχέας. Η στρατηγική του πωλητή προκειμένου να μεγιστοποιηθούν τα αναμενόμενα κέρδη του, αποτελείται από δύο μέρη: α) την επιλογή του τύπου δημοπρασίας και β) την επιλογή της προσφοράς του. Εξετάζουμε δημοπρασίες πρώτης και δεύτερης τιμής. Οι στρατηγικές των χρηστών επηρεάζονται από το γεγονός ότι αντιμετωπίζουν έναν ακόμη αντίπαλο (τον πωλητή). Εξετάζουμε τις στρατηγικές των χρηστών και του πωλητή στις δημοπρασίες πρώτης και δεύτερης τιμής. Συγκρίνουμε το αναμενόμενο κέρδος του πωλητή σε αυτούς τους δύο τύπους δημοπρασίας και δείχνουμε ότι σε ορισμένες περιπτώσεις η δημοπρασία πρώτης τιμής αποφέρει υψηλότερα κέρδη ενώ σε άλλες περιπτώσεις η δημοπρασία δεύτερης τιμής είναι περισσότερο κερδοφόρα για τον πωλητή. Εξηγούμε επίσης ότι αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με το γεγονός ότι η δημοπρασία δεύτερης τιμής με κατώτατη αποδεκτή τιμή είναι ο βέλτιστος μηχανισμός όσον αφορά τα κέρδη των πωλητών.
|
Auction-Based Allocation and Pricing of Telecommunication Resources
