| Περίληψη |
Ο αχινός Paracentrotus lividus (Lamarck 1816) παρουσιάζει ιδιαίτερο οικονομικό ενδιαφέρον λόγω της υψηλής εμπορικής και θρεπτικής αξίας των γονάδων του οι οποίες καταναλώνονται ευρέως. Η αυξημένη ζήτηση έχει προκαλέσει υπεραλίευση του είδους και κατάρρευση των φυσικών αποθεμάτων σε περιοχές που αφθονούσαν (π.χ. Γαλλία). Έτσι, δημιουργήθηκε η ανάγκη ανάπτυξης μεθόδων εκτροφής του με τη χρήση κατάλληλης τροφής. Στην παρούσα εργασία δοκιμάστηκαν 3 τεχνητά σιτηρέσια που παρασκευάστηκαν από εμάς και χρησιμοποιήθηκαν για την εκτροφή αχινών σε νερό γεώτρησης: 1) 44,7% σιτάρι– 44,7% ιχθυάλευρο με προσθήκη φυσικής β-καροτίνης (Μ1), 2) 89,4% ιχθυάλευρο (Α), 3) 68% κριθάρι – 22% krill (Μ2). Στην πορεία των πειραμάτων εκτροφής εκδηλώθηκε ασθένεια με χαρακτηριστικές πληγές στο σώμα των αχινών, αισθητή υποβάθμιση των σκελετικών στοιχείων των αχινών και υψηλή θνησιμότητα. Ο σχεδιασμός του πειράματος τροποποιήθηκε: η εκτροφή επαναλήφθηκε σε δύο διαφορετικές ποιότητες νερού, σε θαλασσινό (αλατότητα 36 ‰, pH ~7,8) και νερό γεώτρησης (αλατότητα 36 ‰, pH 8,1), όπου δοκιμάστηκαν τα σιτηρέσια στα οποία παρατηρήθηκε η μεγαλύτερη (Μ1) και η μικρότερη (Α) θνησιμότητα. Υπό αυτές τις συνθήκες η ανάπτυξη των γονάδων υπήρξε ικανοποιητική εντός μικρού χρονικού διαστήματος, σε σύγκριση με αχινούς του φυσικού περιβάλλοντος, αλλά όχι και το χρώμα τους, παρά τον εμπλουτισμό του ενός σιτηρεσίου με β-καροτίνη. Ως εκ τούτου μετρήθηκε, μετά από εκχύλιση, η συγκέντρωση των (ολικών) καροτενοειδών στις γονάδες των αχινών και στην τροφή τους. Φάνηκε ότι η ποσότητα τους φθίνει με την πάροδο του χρόνου κατά την εξέλιξη του πειράματος πιθανώς λόγω ανεπάρκειας είτε της ποσότητας β-καροτίνης που προσετέθη στο μίγμα της τροφής Μ1, είτε του απαραίτητου χρόνου ούτως ώστε να «εκφραστεί» σε χρώμα η β-καροτίνη που προσλάμβαναν από τη διατροφή τους οι αχινοί. Επίσης, έγινε προσπάθεια ταυτοποίησης των παθογόνων μικροοργανισμών που θα μπορούσαν να ευθύνονται για την εκδήλωση της ασθένειας, με την χρήση μικροβιολογικών και μοριακών μεθόδων, με τα αποτελέσματα των τελευταίων να βρίσκονται σε εξέλιξη. Τέλος, η υποβάθμιση των σκελετικών στοιχείων των αχινών που εκτρέφονταν σε νερό γεώτρησης και εκδηλωνόταν με την απώλεια των αγκαθιών τους, έγινε προσπάθεια να συσχετιστεί με το χαμηλότερο pH που χαρακτηρίζει το νερό γεώτρησης, ή/και την «ποιότητα» γενικότερα του νερού αυτού.
Η εργασία αναπτύσσεται σε 4 ενότητες οι οποίες αφορούν διαδοχικά: (α) στα αποτελέσματα της εκτροφής σε νερό γεώτρησης και θαλασσινό νερό (Ενότητα 1 και 2), (β) στην επίδραση του νερού γεώτρησης στην επιβίωση και ανάπτυξη των αχινών (Ενότητα 3) και (γ) στην παθολογία των αχινών (Ενότητα 4).
|
Εκτροφή αχινού του είδους Paracentrotus lividus (Echinodermata, Echinoidea), με τεχνητά σιτηρέσια
