Your browser does not support JavaScript!

Διδακτορικές διατριβές

Εντολή Αναζήτησης : Συγγραφέας="Βόντας"  Και Συγγραφέας="Ιωάννης"

Τρέχουσα Εγγραφή: 82 από 114

Πίσω στα Αποτελέσματα Προηγούμενη σελίδα
Επόμενη σελίδα
Προσθήκη στο καλάθι
[Προσθήκη στο καλάθι]
Κωδικός Πόρου 000355144
Τίτλος Cross layer rate adaptation in wireless ad-hoc networks
Άλλος τίτλος Διαστρωματική προσαρμογή ρυθμού μετάδοσης σε ασύρματα ad hoc δίκτυα
Συγγραφέας Σπανάκης, Εμμανουήλ Γεωργίου
Σύμβουλος διατριβής Τραγανίτης, Απόστολος
Περίληψη Τα ad hoc ασύρματα δίκτυα παρέχουν το μηχανισμό μεταφοράς δεδομένων μεταξύ συσκευών ή μεταξύ συσκευών και δικτύων κορμού, έτσι ώστε οι χρήστες να έχουν πρόσβαση σε πληροφορίες από οποιοδήποτε σημείο είναι εφικτή η δημιουργία μίας ασύρματης σύνδεσης, χωρίς να απαιτείται η ύπαρξη εγκατεστημένης υποδομής. Οι κόμβοι ενός ασύρματου δικτύου διαμοιράζονται το ίδιο τμήμα του φάσματος και κατά συνέπεια κάθε μετάδοση επηρεάζει και επηρεάζεται από όλες τις υπόλοιπες μεταδόσεις που λαμβάνουν χώρα. Οι παρεμβολές που εμφανίζονται σε ένα διαμοιραζόμενο μέσο εξαιτίας των ασυντόνιστων προσπελάσεων των κόμβων του δικτύου είναι ένας σημαντικός περιοριστικός παράγοντας της απόδοσης του δικτύου. Ένας μηχανισμός προσπέλασης μέσου θα πρέπει να είναι σε θέση να ελέγχει τις παρεμβολές στους δέκτες και σε ορισμένες περιπτώσεις να επιβάλει τις ταυτόχρονες μεταδόσεις μέσω της ισχυρής σύζευξης των επιπέδων του φυσικού μέσου και της προσπέλασης μέσου, έτσι ώστε να επιτευχθεί η μεγιστοποίηση της απόδοσης του δικτύου. Ο γενικός στόχος της παρούσας διδακτορικής διατριβής είναι η ανάλυση των τρόπων χρήσης διαστρωματικών τεχνικών στη μελέτη και σχεδίαση αποδοτικών ασύρματων δικτύων ad-hoc. Ειδικότερα, εστιάζουμε στην επίδραση που έχουν διάφορες παράμετροι του τηλεπικοινωνιακού συστήματος, ώστε να επιτυγχάνονται ταυτόχρονες μεταδόσεις, να μειώνονται οι παρεμβολές, να αυξάνεται η διαπερατότητα του δικτύου, να μεγιστοποιείται ο ρυθμός μετάδοσης δεδομένων κάθε συνδέσμου και γενικότερα να χρησιμοποιείται με βέλτιστο τρόπο το ασύρματο μέσο μετάδοσης από όλους τους κόμβους που ανταγωνίζονται για την πρόσβαση σε αυτό. Αρχικά μελετάμε τις περιοχές μεταβολής του ρυθμού μετάδοσης σε ένα απλό ασύρματο δίκτυο δυο ζεύξεων οι οποίες αλληλοπαρεμβάλλονται. Καθορίζουμε τις αναγκαίες συνθήκες, οι οποίες μεγιστοποιούν το συνολικό ρυθμό μετάδοσης του συστήματος. Παρέχουμε κριτήρια για το πότε η ταυτόχρονη λειτουργία των ζεύξεων είναι προτιμότερη από τη ενεργοποίηση τους σε διαφορετικές χρονικές στιγμές. Αποδεικνύουμε ότι η σχέση μεταξύ του μέγιστου επιτυγχανόμενου ρυθμού μετάδοσης και της ισχύος εκπομπής είναι σχεδόν γραμμική στην περίπτωση παρεμβολής χαμηλής ισχύος ενώ στην περίπτωση ισχυρής παρεμβολής απαιτείται να δαπανήσουμε δυσανάλογα υψηλή ισχύς εκπομπής. Στη συνέχεια μελετάμε την παρεμβολή που υφίσταται ένας δέκτης στο κέντρο μίας κυκλικής δικτυακής περιοχής, όταν οι κόμβοι που δημιουργούν παρεμβολές είναι τυχαία κατανεμημένοι στο χώρο. Ορίζουμε την «περιορισμένη λόγω παρεμβολών εμβέλεια» (Interference Limited communication Range, dILR) ως την κρίσιμη περιοχή γύρω από το δέκτη μέσα στην οποία μπορούμε να έχουμε επιτυχώς μία ζεύξη επικοινωνίας παρά την παρουσία ενός μεγάλου αριθμού γειτνιαζόντων κόμβων που εισάγουν παρεμβολές. Προτείνουμε ένα μοντέλο, το οποίο περιγράφει τις επιδράσεις που έχουν το πλήθος των πομπών που δημιουργούν παρεμβολές, ο εκθέτης απωλειών και ο ρυθμός μετάδοσης στα επίπεδα παρεμβολής και στο μέγεθος της περιοχής dILR. Αποδεικνύουμε με εκτενείς προσομοιώσεις ότι το προτεινόμενο μοντέλο είναι ιδιαίτερα ακριβές στις εκτιμήσεις του, ακόμη και όταν χαλαρώσουμε την υπόθεση για τη θέση του δέκτη ώστε να μη βρίσκεται στο κέντρο της περιοχής. Τέλος μελετάμε στην περίπτωση επικοινωνίας πολυεκπομπής τη διαπερατότητα πολυεκπομπής που ορίζεται ως το γινόμενο όλων των επιτυχών λήψεων επί τον ρυθμό μετάδοσης. Αποδεικνύουμε ότι η διαπερατότητα του δικτύου δεν εξαρτάται από το ρυθμό μετάδοσης όταν ο εκθέτης απωλειών είναι ίσος με δύο και ότι αυξάνεται με συγκεκριμένο τρόπο σε συνάρτηση με το ρυθμό μετάδοσης όταν ο εκθέτης απωλειών είναι μεγαλύτερος του δύο. Επιπλέον, δείχνουμε ότι προσαρμόζοντας το ρυθμό μετάδοσης είναι δυνατό να ελέγξουμε το πλήθος των δεκτών που λαμβάνουν επιτυχώς μία μετάδοση πολυεκπομπής. Για την απλή περίπτωση δυο πολυεκπομπών που αλληλοπαρεμβάλλονται βρίσκουμε ότι υπάρχει ένας συγκεκριμένος ρυθμός μετάδοσης και ένα αντίστοιχο ποσοστό δεκτών τα οποία μεγιστοποιούν τη διαπερατότητα πολυεκπομπής.
Φυσική περιγραφή xiii, 108 σ. : έγχρ. εικ. ; 30 εκ.
Γλώσσα Αγγλικά
Ημερομηνία έκδοσης 2009-10-30
Συλλογή   Σχολή/Τμήμα--Σχολή Θετικών και Τεχνολογικών Επιστημών--Τμήμα Επιστήμης Υπολογιστών--Διδακτορικές διατριβές
  Τύπος Εργασίας--Διδακτορικές διατριβές
Μόνιμη Σύνδεση https://elocus.lib.uoc.gr//dlib/a/6/d/metadata-dlib-b403b98150537167a1ec59e545c7e493_1275638404.tkl Bookmark and Share
Εμφανίσεις 716

Ψηφιακά τεκμήρια
No preview available

Κατέβασμα Εγγράφου
Προβολή Εγγράφου
Εμφανίσεις : 21