| Περίληψη |
Εισαγωγή: Η υπερφόρτωση υγρών οδηγεί σε οργανικές επιπλοκές, επιμήκυνση της παραμονής του ασθενούς σε μηχανικό αερισμό, ακόμη και σε θάνατο. Το ισοζύγιο υγρών του ασθενούς είναι ένας βιοδείκτης που υποδεικνύει τη σοβαρότητα και την κρισιμότητα της κατάστασης. Όψιμη διόρθωσή του με διουρητικά ή νεφρική υποκατάσταση, όχι μόνο δεν μπορεί να αλλάξει τις επιπτώσεις της υπερφόρτωσης με υγρά, αλλά μπορεί να προκαλέσει περισσότερες επιπλοκές. Εναλλακτικά, ο εξαρχής περιορισμός και η προσαρμογή του είδους των υγρών έχουν καλύτερα αποτελέσματα στην έκβαση των ασθενών. Παρά τις στρατηγικές αυτές, η υπερφόρτωση υγρών συνυπάρχει σε ασθενείς με οξεία νεφρική βλάβη. Ακόμη και εάν ξεπεραστεί η οξεία βλάβη των νεφρών, οι ασθενείς παρουσιάζουν αυξημένο κίνδυνο για μελλοντική εμφάνιση χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας και συννοσηρότητας.
Σκοπός: Η καταγραφή των χαρακτηριστικών των χορηγούμενων υγρών την ημέρα προ της εισαγωγής και τις πρώτες 3 ημέρες νοσηλείας των ασθενών στη ΜΕΘ ενηλίκων και η αξιολόγηση της συσχέτισής τους με το 24ωρο και συνολικό ισοζύγιο υγρών. Επιπλέον, να συσχετισθεί το ισοζύγιο υγρών, καθώς και το είδος και η κατηγορία των υγρών τις πρώτες 3 ημέρες νοσηλείας στη ΜΕΘ με την ανάπτυξη οξείας νεφρικής βλάβης και την έκβαση.
Μεθοδολογία: Αναδρομική μονοκεντρική μελέτη παρατήρησης ασθενών που εισήχθησαν στη ΜΕΘ ενηλίκων του Πα.Γ.Ν.Η., κατά το χρονικό διάστημα 2017-2023. Καταγράφηκαν οι ασθενείς ηλικίας 18 έως 100 ετών, που εισήχθησαν στη ΜΕΘ κατά τα παραπάνω έτη, με διάρκεια νοσηλείας μεγαλύτερη των 72 ωρών. Η καταγραφή δεδομένων περιλάμβανε: δημογραφικά χαρακτηριστικά, σωματομετρικά στοιχεία, ατομικό αναμνηστικό, εργαστηριακές εξετάσεις και αέρια αρτηριακού αίματος - χειρότερη τιμή κατά τις 3 πρώτες ημέρες στη ΜΕΘ ξεχωριστά, ύπαρξη και αξιολόγηση της οξείας νεφρικής βλάβης κατά KDIGO και χρήση του mRAI για ενήλικες ασθενείς, δείκτες Βαρύτητας νόσου, κλινικοί δείκτες στην είσοδο και καταγραφή χειρότερων τιμών 1ου 24ώρου, δείκτες έκβασης των ασθενών, προσλαμβανόμενα υγρά προ εισαγωγής στη ΜΕΘ σε ποσότητα και είδος καθώς και αναλυτική καταγραφή τους σε ποσότητα, είδος και χρήση των υγρών, κατά τις 3 ημέρες παραμονής στη ΜΕΘ και κατά την 7η ημέρα εφόσον υπήρχε, καταγραφή του ισοζύγιο υγρών ανά ημέρα και αθροιστικά και υπολογισμός του Fluid Overload [% (Lt/Kg)] για κάθε ημέρα και αθροιστικά την 3η και 7η ημέρα. Η στατιστική ανάλυση των δεδομένων έγινε με το πακέτο στατιστικών εφαρμογών SPSS 29.0. Το επίπεδο σημαντικότητας τέθηκε ως α=0.05 Αποτελέσματα: Συνολικά συμμετείχαν 100 ασθενείς, κυρίως παθολογικών εισαγωγών, με συννοσηρότητες στο 84% των ασθενών και τη θνητότητα στη ΜΕΘ να φθάνει το 32%. Το 52% των ασθενών είχε ΟΝΒ κατά την εισαγωγή, με 40.4% θνητότητα. Δεν φάνηκε ιδιαίτερη διαφορά ως προς τη συνολική έκβαση των ασθενών μεταξύ των διαφορετικών ειδών διαλυμάτων που χορηγήθηκαν, δηλαδή ανάμεσα σε ισορροπημένα κρυσταλλοειδή και N/S 0.9%, καθώς και μεταξύ κρυσταλλοειδών και κολλοειδών, με τη χορήγησή τους πριν τη ΜΕΘ να αποτελεί αρκετά ελλιπή. Τα υγρά που χορηγήθηκαν ευρέως αφορούσαν ισορροπημένα κρυσταλλοειδή διαλύματα, κυρίως Ringer’s Lactate, Plasma-Lyte και συνδυασμούς με διαλύματα D/W καθώς και πιο συγκεκριμένη χρήση του N/S 0.9%. Πιθανή υπερχλωραιμία εξαιτίας του N/S 0.9% δεν παρατηρήθηκε σε αυτή τη μελέτη, με την οξέωση και τις αυξημένες τιμές γαλακτικών τις 3 πρώτες ημέρες να υφίστανται ως ευρήματα σε ασθενείς με υψηλό (FO%) (p<0.05, p=0.021). Τα υγρά creep αποτέλεσαν σημαντικό μέρος του ισοζυγίου υγρών σε όλες τις ημέρες καταγραφής και στην εμφάνιση της FO. Το αθροιστικό ισοζύγιο και το (FO%) ήταν σημαντικά υψηλότερα σε ασθενείς που απεβίωσαν την 3η (p=0.005, p=0.003) και 7η (p=0.018) ημέρα νοσηλείας. Η αντιμετώπιση της ΟΝΒ μέσω CRRT συνδυάστηκε με υψηλότερη θνητότητα σε σύγκριση με τη χρήση διουρητικών (p=0.013). Το παθολογικό mRAI στο 1ο 24ωρο συσχετίστηκε με αυξημένη θνητότητα στη ΜΕΘ σε 49 ασθενείς (p=0.019) και στο νοσοκομείο (p=0.002), ενώ το 1ο 24ωρο, υψηλές τιμές RAI και mRAI συνδέθηκαν επίσης με αυξημένη θνητότητα των ασθενών.
Συμπεράσματα: Η υπερφόρτωση υγρών σε ασθενείς ΜΕΘ σχετίζεται με την εμφάνιση ΟΝΒ, με την ενδοφλέβια χορήγηση ισορροπημένων κρυσταλλοειδών διαλυμάτων και τη χρήση του N/S 0.9% σε συγκεκριμένες πρακτικές, να βοηθά στη διατήρηση των τιμών Cl. Η αντιμετώπισή της ΟΝΒ με εξωνεφρική κάθαρση καθώς και υψηλές τιμές RAI και mRAI κατά το 1ο 24ωρο, σχετίζονται με αυξημένη θνητότητα, καθιστώντας το δείκτη mRAI ως σημαντικό προβλεπτικό παράγοντα στην εμφάνιση της ΟΝΒ και θνητότητας. Ο mRAI φαίνεται να προβλέπει καλύτερα την πιθανότητα θανάτου στη ΜΕΘ συγκριτικά με άλλους δείκτες νεφρικής λειτουργίας του 1ου 24ώρου.
|
Συλλογές
