| Περίληψη |
Στην παρούσα εργασία διερευνάται η επίδραση της πραγματικής και εικονικής πυκνότητας εκτροφής στην ανάπτυξη, την ικανότητα μάθησης σχετικά με τη χρήση ταϊστρών αυτοχειρισμού (self-feeding) και τη γενικότερη συμπεριφορά του είδους Puntazzo puntazzo (μυτάκι) και περιλαμβάνει δύο ανεξάρτητα πειράματα που εκτελέστηκαν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Στο πρώτο πείραμα εξετάζεται η μεταβολή της ανάπτυξης και της συμπεριφοράς του P. puntazzo σε διαφορετικές ιχθυοφορτίσεις. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιήθηκαν 6 ομάδες ατόμων (σε 3 επαναλήψεις) βάρους 0,295 ± 0,017 g με σχετικές πυκνότητες 1, 5, 10, 50, 100 και 200, τα οποία τοποθετήθηκαν σε δεξαμενές 50 l με ταΐστρες αυτοχειρισμού για χρονικό διάστημα 10 εβδομάδων. Στο δεύτερο πείραμα εξετάζεται η επίδραση της πραγματικής, αλλά και εικονικής πυκνότητας εκτροφής (παρουσία καθρέπτη) στην ανάπτυξη και τη συμπεριφορά του είδους. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιήθηκαν συνολικά 480 άτομα βάρους 1,694 ± 0,033 g σε 3 διαφορετικές ιχθυοφορτίσεις απουσία, αλλά και παρουσία καθρέπτη στις δεξαμενές και με 3 επαναλήψεις για κάθε συνθήκη. Οι πυκνότητες εκτροφής ήταν 5, 25 και 50 άτομα/50 l σε δεξαμενές χωρίς καθρέπτη και οι ίδιες πυκνότητες εκτροφής σε δεξαμενές με καθρέπτη, ενώ χρησιμοποιήθηκαν ταΐστρες αυτοχειρισμού και το πείραμα διήρκεσε 12 εβδομάδες. Κατά τη διάρκεια των δύο πειραμάτων πραγματοποιήθηκαν εβδομαδιαίες μετρήσεις βιομάζας, αριθμού ατόμων και κατανάλωσης τροφής με παράλληλη παρακολούθηση της συμπεριφοράς και καταγραφή με φωτογραφίες, καθώς και βιντεοσκόπηση. Τα αποτελέσματα για το πρώτο πείραμα δείχνουν ότι η ομάδα με 1 άτομο/δεξαμενή εμφανίζει το μεγαλύτερο ειδικό ρυθμό αύξησης με στατιστικά σημαντική διαφορά από τις υπόλοιπες ομάδες, εκτός από την ομάδα με 200 άτομα/δεξαμενή, η οποία και ακολουθεί ως προς την αύξηση. Ο μεγαλύτερος δείκτης ποικιλομορφίας σχετικά με το συντελεστή ευρωστίας παρατηρείται στην ενδιάμεση ιχθυοφόρτιση των 50 ατόμων/δεξαμενή. Ακόμη, παρατηρείται ότι όσο αυξάνεται η ιχθυοφόρτιση, μειώνεται ο ημερήσιος ρυθμός κατανάλωσης τροφής, αλλά ο ρυθμός μετατρεψιμότητας αυξάνεται. Επίσης, ο χρόνος μάθησης της χρήσης ταΐστρας αυτοχειρισμού μειώνεται όσο αυξάνεται η ιχθυοφόρτιση. Τα αποτελέσματα για το δεύτερο πείραμα δείχνουν ότι το τελικό μέσο βάρος, ο ολικός ειδικός ρυθμός αύξησης, ο τελικός συντελεστής ποικιλομορφίας του βάρους, του μήκους και του συντελεστή ευρωστίας δε διαφέρουν στατιστικά σημαντικά μεταξύ των ομάδων. Παρομοίως, οι τιμές της ολικής μετατρεψιμότητας της τροφής και του ολικού ημερήσιου ρυθμού κατανάλωσης της τροφής δε διαφέρουν στατιστικά σημαντικά μεταξύ των ομάδων. Αντίθετα, οι ομάδες με καθρέπτη εμφανίζουν στατιστικά σημαντικά μεγαλύτερο συντελεστή ευρωστίας από τις ομάδες χωρίς καθρέπτη, καθώς και μικρότερο ποσοστό νεκρών ατόμων λόγω επιθετικότητας. Επίσης, ο χρόνος μάθησης της χρήσης ταΐστρας αυτοχειρισμού μειώνεται όσο αυξάνεται η ιχθυοφόρτιση, ενώ στις ομάδες με καθρέπτη υπάρχει έντονη αλληλεπίδραση των ατόμων με το είδωλό τους, η οποία έχει την τάση να μειώνεται στο χρόνο. Τα αποτελέσματα συζητούνται σε σχέση με τη βέλτιστη πυκνότητα εκτροφής για κάθε ηλικία του P. puntazzo που εξετάστηκε, την ικανότητα μάθησης των ατόμων σχετικά με τη χρήση ταϊστρών αυτοχειρισμού και τη δημιουργία σχέσεων ιεραρχίας, καθώς και το ρόλο της εικονικής πυκνότητας στη μείωση της αρνητικής επίδρασης της επιθετικότητας στις εκτροφές.
|
Συλλογές
