| Περίληψη |
Το Γλοιοβλάστωμα είναι ο πιο κακοήθης καρκίνος του εγκεφάλου μεταξύ των ενηλίκων, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO). Χαρακτηρίζεται από υπέρμετρο πολλαπλασιασμό, διήθηση και υψηλή κυτταρική ετερογένεια. Η τρέχουσα θεραπεία περιλαμβάνει τη μέγιστη ασφαλή χειρουργική αφαίρεση του όγκου, η οποία ακολουθείται από ακτινοθεραπεία και χημειοθεραπεία. Ωστόσο, το προσδόκιμο όριο των ασθενών με Γλοιοβλάστωμα παραμένει πολύ χαμηλό, καθώς υπάρχει υψηλή πιθανότητα υποτροπής. Η ταυτοποίηση βιο-δεικτών του Γλοιοβλαστώματος θα μπορούσε δυνητικά να συμβάλει στην καλύτερη και έγκαιρη διάγνωση της νόσου καθώς και στον προσδιορισμό συγκεκριμένων χαρακτηριστικών της φύσης του όγκου κάθε ασθενούς. Αυξανόμενα στοιχεία υποδηλώνουν ότι το Γλοιοβλάστωμα εκμεταλλεύεται μηχανισμούς νευρογένεσης και νευροανάπτυξης για να ευνοήσει περαιτέρω την εξέλιξη του. Πρόσφατες μελέτες υποδεικνύουν υψηλή έκφραση της Πρωτεΐνης της Προμυελοκυτταρικής Λευχαιμίας (PML), σε πρωτογενή δείγματα Γλοιοβλαστώματος. Η PML είναι μια ογκοκατασταλτική πρωτεΐνη, η οποία έχει φυσιολογικό ρόλο κυτταρικού ρυθμιστή. Η PML εκφράζεται σε όλους τους ιστούς και σχετίζεται με διάφορους τρόπους με την βιολογία του καρκίνου. Στον εγκέφαλο, η PML συμμετέχει στη φυσιολογική μετανάστευση των νευροβλαστών, οι οποίοι έχουν επίσης υποτεθεί ότι είναι τα κύτταρα προέλευσης του Γλοιοβλαστώματος. Πρόσφατες μελέτες σε ποντίκια στα οποία είχε κατασταλεί η PML έδειξαν ένα κοινό μεταναστευτικό μονοπάτι μεταξύ της ενήλικης νευρογένεσης και της διηθητικότητας του Γλοιοβλαστώματος στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Επιπλέον, πρόσφατα ευρήματα στη βιολογία των κακοήθων γλοιωμάτων έχουν αποκαλύψει ότι τα γλοιωματικά κύτταρα εκτείνουν μακριές μεμβρανώδεις προεξοχές, οι οποίες ονομάζονται tumor microtubes (TMs), που μοιράζονται συγγενή χαρακτηριστικά με την αξονική και δενδριτική ανάπτυξη των νέο-αναπτυσσόμενων νευρώνων. Τα ΤΜs χρησιμοποιούνται ως μονοπάτια για τον πολλαπλασιασμό και την διήθηση των όγκων του εγκεφάλου και λειτουργούν ως σημεία διασύνδεσης για το σχηματισμό του γλοιωματικού δικτύου που επιτρέπει τη γρήγορη και μεγάλης απόστασης πολυκυτταρική επικοινωνία. Διακυτταρικά κύματα ασβεστίου διαδίδονται μέσω αυτού του δικτύου μέσω των gap junctions εναρμονίζοντας διάφορες κυτταρικές λειτουργίες που προωθούν την εξέλιξη του όγκου και την αντίσταση στις θεραπευτικές παρεμβάσεις. Σε αυτήν την εργασία, θα μελετήσουμε πιο εκτενώς και συμπληρωματικά τον ρόλο της PML στην ανάπτυξη, την διήθηση, το σχηματισμό του γλοιωματικού δικτύου και τη θεραπεία του Γλοιοβλαστώματος, χρησιμοποιώντας μια ποικιλία μοντέλων, συμπεριλαμβανομένων 2D/3D καλλιεργειών in vitro και μοντέλων ex vivo. Στα πειράματά μας, χρησιμοποιείται η εγκαθιδρυμένη κυτταρική σειρά U87MG, στην οποία επιτελείται υπερέκφραση/αποσιώπηση της πρωτεΐνης PML. Συγκεκριμένα, διερευνάται ο ρόλος της πρωτεΐνης PML στον πολλαπλασιασμό των κυττάρων του Γλοιοβλαστώματος χρησιμοποιώντας 2D βιολογικά μοντέλα in vitro. Επιπλέον, εξετάζουμε εάν η πρωτεΐνη PML μπορεί να ρυθμίσει το γλοιωματικό δίκτυο και διερευνούμε το αντίκτυπο του δικτύου στο πολλαπλασιασμό του Γλοιοβλαστώματος και στην ανταπόκριση στη θεραπεία, χρησιμοποιώντας έναν αναστολέα των gap junctions. Εκτός από τις 2D καλλιέργειες , χρησιμοποιούμε προηγμένα 3D βιολογικά μοντέλα, όπως σφαιρίδια και οργανοτυπικές φέτες εγκεφάλου (ex vivo), για να εξετάσουμε τις επιδράσεις που μεσολαβούνται από την PML στην ανάπτυξη και την διήθηση του όγκου. Για να οπτικοποιήσουμε και να ποσοτικοποιήσουμε αυτές τις επιδράσεις, χρησιμοποιούμε συμβατικές τεχνικές οπτικής μικροσκοπίας μαζί με συνεστιακή μικροσκοπία.
Τα ευρήματα αυτής της δουλειάς υποδεικνύουν ότι η υπερέκφραση της PML καταστέλλει τον πολλαπλασιασμό , ενώ παράλληλα ευνοεί την διήθηση των γλοιωματικών κυττάρων της σειράς U87MG. Παρόλο που οι οργανοτυπικές φέτες εγκεφάλου διευκολύνουν περαιτέρω την διήθηση των κυττάρων του Γλοιοβλαστώματος , η διατήρηση των μοτίβων διήθησης τόσο στα in vitro όσο και στα ex vivo επιβεβαιώνει τις παρατηρήσεις μας. Επιπλέον, τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι η PML επηρεάζει τη συνδεσιμότητα του γλοιοωματικού δικτύου . Τέλος, τα αποτελέσματά μας , δείχνουν ότι το δίκτυο του Γλοιοβλαστώματος παίζει ρόλο στην ανάπτυξη του όγκου, όπως αποδεικνύεται από τον παρατηρούμενο αντίκτυπο της αναστολής των gap junctions με την καρβενοξολόνη (CBX). Η περαιτέρω αποκωδικοποίηση των διαφόρων παραγόντων που επηρεάζουν τo πολλαπλασιασμό, την διήθηση και την ανταπόκριση στη θεραπεία του Γλοιοβλαστώματος θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο για νέες θεραπευτικές στρατηγικές και δυνητικούς βιο-δείκτες για την εξέλιξη της νόσου.
|
Συλλογές
