| Περίληψη |
Εισαγωγή: Το λέμφωμα Hodgkin είναι μια ετερογενής ομάδα λεμφωμάτων Β κυτταρικής προέλευσης. Αφορά το 10% των λεμφωμάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και κατηγοριοποιείται σύμφωνα με την ισχύουσα ταξινόμηση κατά WHO σε δύο διακριτές ομάδες: τον οζώδη λεμφοεπικρατούντα τύπο και το κλασσικό Hodgkin.
Παρουσιάζει υψηλά ποσοστά ίασης τόσο σε ενήλικο όσο και σε παιδιατρικό πληθυσμό. Παρουσιάζει δικόρυφη κατανομή εμφάνισης, με την επίπτωση να αυξάνεται μεταξύ των ηλικιών 10 έως 14 ετών, να κορυφώνεται μεταξύ των ηλικιών 20 και 24 ετών και στη συνέχεια η συχνότητα να μειώνεται μέχρι την 4η δεκαετία ζωής. Μια δεύτερη κορύφωση ξεκινά στο τέλος της 4η δεκαετίας ζωής και παρουσιάζει ποσοστά επίπτωσης παρόμοια με αυτά των AYAs μετά την ηλικία των 65 ετών Μια ιδιαίτερη ομάδα ασθενών αποτελούν οι έφηβοι και οι νεαροί ενήλικες (AYAs) με HL. Ο ορισμός των AYAs περικλείει τους ασθενείς της ηλιακής ομάδας μεταξύ 15 εως 39 ετών. Διαφέρουν από τον υπόλοιπο πληθυσμό ως προς την επιδημιολογία τους, την έκβαση και τις ειδικές κοινωνικές τους συνθήκες, καθιστώντας τους μια πιο ευάλωτη ομάδα που χρειάζεται περαιτέρω χαρακτηρισμό της νόσου της.
Σκοπός: Να γίνει αναδρομική καταγραφή των παιδιών, εφήβων και νεαρών ενηλίκων εως 39 ετών που διαγνώστηκαν και αντιμετωπίστηκαν με λέμφωμα Hodgkin στην Κλινική Αιματολογίας-Ογκολογίας Παίδων και την Αιματολογική Κλινική του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Ηρακλείου και ακολούθως σύγκριση των επιδημιολογικών και κλινικών χαρακτηριστικών, της διαγνωστικής προσέγγισης, της θεραπευτικής αντιμετώπισης καθώς και της έκβασης μεταξύ των ασθενών των δύο κλινικών αλλά και με τη διεθνή βιβλιογραφία.
Μεθοδολογία: Η μελέτη περιλαμβάνει όλους τους ασθενείς έως 39 ετών με λέμφωμα Hodgkin που, το χρονικό διάστημα από 01/01/2013 εως και 31/12/2022, απευθύνθηκαν στην Κλινική Αιματολογίας-Ογκολογίας Παίδων και την Αιματολογική Κλινική του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Ηρακλείου. Καταγράφηκαν τα δημογραφικά στοιχεία των ασθενών, οι επιδημιολογικοί και προγνωστικοί παράγοντες, τα κλινικά δεδομένα και τα διαθέσιμα ιστολογικά χαρακτηριστικά του λεμφώματος. Ακολούθως, έγινε καταγραφή της θεραπευτικής προσέγγισης, των χρονικών ορόσημων ανταπόκρισης ή υποτροπής για κάθε ασθενή και της τελικής έκβασης σε κάθε περίπτωση. Έπειτα έγινε στατιστική ανάλυση των δεδομένων και σύγκριση των αποτελεσμάτων των δύο κλινικών. Τέλος, με τη σύγχρονη ανασκόπηση των δεδομένων της υπάρχουσας βιβλιογραφίας πραγματοποιήθηκε προσπάθεια συσχέτισης με τα συλλεχθέντα στοιχεία ώστε να εξαχθούν συγκριτικά αποτελέσματα.
Αποτελέσματα: Στη μελέτη μας συμμετείχαν 55 ασθενείς εκ των οποίων οι 17 ήταν παιδιά και οι 38 ενήλικες με Hodgkin λέμφωμα. Η μέση ηλικία διάγνωσης ήταν τα 20 έτη. Οι 47 από τους 55 ασθενείς άνηκε στην ομάδα των AYAs με ποσοστό 85,4% των ασθενών που μελετήθηκαν. Το 96,3% των ασθενών διαγνώστηκαν με κλασσικό HL και το 84,9% εξ αυτών αφορούσαν τον υπότυπο της οζώδους σκλήρυνσης. Το 45,4% των ασθενών παρουσίαζε β συμπτωματολογία τη στιγμή της διάγνωσης, ενώ η συχνότερη αιτία προσέλευσης ήταν η τραχηλική λεμφαδενοπάθεια. Το 58,2% των ασθενών υπεβλήθησαν σε ενδιάμεσο PET/CT μετά από 2 κύκλους OEPA ή ABVD. Συνολικά 23 ασθενείς (69,7%) είχαν αρνητικό iPET/CT ενώ 9 ασθενείς (28,2%) είχαν θετικό iPET/CT. Το 18,2% των ασθενών παρουσίασε πρόοδο ή υποτροπή νόσου και 1 ασθενής (1,81%) κατέληξε. Τα επιδημιολογικά, ιστολογικά και κλινικά χαρακτηριστικά των ασθενών της μελέτης μας συμφωνούν με τη διεθνή βιβλιογραφία. Για τους ασθενείς της μελέτης μας με λέμφωμα Hodgkin η επιβίωση ελεύθερης νόσου ήταν 81,8%, ποσοστό που συμφωνεί με τη βιβλιογραφία και η συνολική επιβίωση ήταν 98,2%, ποσοστό υψηλότερο από τα διεθνή δεδομένα.
Συμπέρασμα: Οι ασθενείς της μελέτης διαγνώστηκαν και αντιμετωπίστηκαν έγκαιρα σύμφωνα με τα εκάστοτε θεραπευτικά πρωτόκολλα, παρουσιάζοντας υψηλότερα ποσοστά ίασης σε σύγκριση με τη διεθνή βιβλιογραφία. Αρκετά από τα συμπεράσματα της μελέτης, συμφωνούν με τη διεθνή βιβλιογραφία, ενώ οι διαφορές με αυτήν, πιθανά οφείλονται στο μικρό δείγμα της μελέτης και στα χαμένα ιατρικά αρχεία. Προοπτική αποτελεί η συνέχιση της καταγραφής σε βάθος περισσότερων ετών ή με συμμετοχή ασθενών από άλλα κέντρα και την προσθήκη περισσότερων πληροφοριών που αφορούν τις αθροιστικές δόσεις φαρμάκων και την συσχέτισή τους με μακροπρόθεσμες επιπλοκές, με στόχο την εξαγωγή περισσότερων και πιο αξιόπιστων αποτελεσμάτων.
|
Συλλογές
