| Περίληψη |
Εισαγωγή: Η κολπική μαρμαρυγή (AF) αποτελεί μία από τις συχνότερες αρρυθμίες με επίπτωση 0.3-0.5% στο γενικό πληθυσμό, 3-5% σε ηλικίες άνω των 20 ετών, 9% μετά την ηλικία των 80 ετών. Συνηθέστεροι παράγοντες κινδύνου αποτελούν η γήρανση, το ανδρικό φύλο, το κάπνισμα και το αλκοόλ, η παχυσαρκία, το μεταβολικό σύνδρομο, η στεφανιαία νόσος, και οι βαλβιδοπάθειες. Ταξινομείται σε οξεία, παροξυσμική, εμμένουσα, μακρά εμμένουσα και μόνιμη AF. Επίσης, πιο σύγχρονες οδηγίες αναφέρονται στην αντιμετώπιση των ABC pathways της AF, δηλαδή την αποφυγή του αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου που μπορεί να περιλαμβάνει και αντιπηκτική αγωγή (Avoid stroke/Anticoagulation), την καλύτερη διαχείριση των συμπτωμάτων (Better symptom control) και την βελτιστοποίηση του καρδιαγγειακού κινδύνου και της συννοσηρότητας (Cardiovascular risk and comorbidity optimization).
Σκοπός: Να διερευνηθούν τα χαρακτηριστικά των ασθενών με κολπική μαρμαρυγή και τα κλινικά αποτελέσματα από την εφαρμογή των θεραπευτικών μεθόδων αντιμετώπισης της κολπικής μαρμαρυγής με χορήγηση αμιωδαρόνης, ηλεκτρική ανάταξη και κρύο-κατάλυση (cryo-ablation) με καθετήρα. Επίσης τα αίτια αποτυχίας των ανωτέρω μεθόδων στην ανάταξη της κολπικής μαρμαρυγής, οι εναλλακτικές θεραπείες σε ανθεκτική στη θεραπεία κολπική μαρμαρυγή. Τέλος να μελετηθούν τυχόν επιπλοκές και η τελική έκβαση των ασθενών με κολπική μαρμαρυγή.
Μεθοδολογία : Αναδρομική μελέτη παρατήρησης ασθενών ηλικίας άνω των 18 ετών που εισήχθησαν στην Καρδιολογική Κλινική του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Ηρακλείου(Κ/Κ ΠΑΓΝΗ) κατά το χρονικό διάστημα 2017-2023 με αιτία εισαγωγής την κολπική μαρμαρυγή. Καταγράφηκαν δημογραφικά χαρακτηριστικά, ιστορικό κολπικής μαρμαρυγής, κλινικά στοιχεία, φαρμακευτική αγωγή, απάντηση στη φαρμακευτική θεραπεία, επεμβατική θεραπεία, επιπλοκές, έκβαση, αγωγή εξόδου και χρήση του δείκτη CHA2DS2-VASc.
Αποτελέσματα: Μελετήθηκαν 100 ασθενείς. Φαρμακευτική θεραπεία έλαβε η πλειοψηφία των ασθενών, και συγκεκριμένα, 87 (87%) ασθενείς έλαβαν αντιαρρυθμική αγωγή, 97 (97%) ασθενείς έλαβαν αντιπηκτική αγωγή, 80 έλαβαν β-αποκλειστές, 32 ασθενείς έλαβαν ανταγωνιστές ασβεστίου, 19 ασθενείς έλαβαν διγοξίνη, και 11 ασθενείς έλαβαν ενδοφλέβια χορήγηση Μαγνησίου, σε συνδυασμό ή όχι κρυοκατάλυση ή καρδιοανάταξη. Οι ασθενείς που ανταποκρίθηκαν επιτυχώς στη Φαρμακευτική αγωγή (και μόνο) ήταν 52 (52%) και 48 ασθενείς δεν ανταποκρίθηκαν στη φαρμακευτική αγωγή και προχώρησαν σε καρδιοανάταξη (Ν=36), κρυοκατάλυση (Ν=14). Από τους 48 ασθενείς, σε δύο εφαρμόστηκε καρδιοανάταξη και κρυοκατάλυση. Οι διακυμάνσεις των εργαστηριακών εξετάσεων (WCC, PT, INR, aPTT) κατά τη διάρκεια νοσηλείας διαχρονικά διέφεραν μεταξύ τους (all p<0.001). Η ανταπόκριση ή μη στη φαρμακευτική αγωγή συσχετίστηκε με τον τύπο της κολπικής μαρμαρυγής, με τη φαρμακευτική αγωγή να έχει μεγαλύτερη ανταπόκριση στην Οξεία μορφή, και την μη ανταπόκριση να απαντάται συχνότερα στην Παροξυσμική μορφή (p<0.001). Η διάρκεια νοσηλείας σε κάθε επεισόδιο στην Καρδιολογική Κλινική ήταν κατά μέσο όρο 3.11±1.9 ημέρες και δεν διέφερε μεταξύ των δύο φύλων, και της ανταπόκρισης ή όχι στην φαρμακευτική αγωγή. Η επιβίωση ήταν άριστη.
Συμπερασματικά: Οι ασθενείς με Κολπική Μαρμαρυγή που δεν ανταποκρίθηκαν στη φαρμακευτική θεραπεία σε σύγκριση με τους ασθενείς που ανταποκρίθηκαν δεν διέφεραν ως προς το φύλο, την παχυσαρκία, το κάπνισμα, τη χρήση αλκοόλ, τη συννοσηρότητα, τον κίνδυνο θρομβοεμβολικού επεισοδίου όπως εκτιμάται με το VAS-score, την εμφάνιση συγκεκριμένων συμπτωμάτων, την επηρεασμένη ή όχι λειτουργία της αριστερής κοιλίας, την τοποθέτηση βηματοδότη, τη χορήγηση αντιπηκτικής και αντιαρρυθμικής θεραπείας, τα ευρήματα του ΗΚΓραφικού και υπερηχογραφικού ελέγχου, την ανταπόκριση στη δοκιμασία κόπωσης, και τα ευρήματα του σπινθηρογραφήματος. Η ανταπόκριση ή μη στη φαρμακευτική αγωγή σχετίστηκε σημαντικά με τον τύπο της κολπικής μαρμαρυγής, με την Οξεία μορφή να έχει μεγαλύτερη ανταπόκριση στην φαρμακευτική αγωγή, και την μη ανταπόκριση να απαντάται συχνότερα στην Παροξυσμική μορφή.
|
Συλλογές
