| Περίληψη |
Εισαγωγή: Η πνευμονία της κοινότητας αποτελεί το βασικότερο λοιμώδες αίτιο νοσηρότητας και θνητότητας παγκοσμίως, κυρίως στα βρέφη και παιδιά μικρότερα των 5 ετών. Η σοβαρή επιπλεγμένη πνευμονία χαρακτηρίζεται από επιπλοκές τοπικά στο θώρακα (π.χ. παραπνευμονική συλλογή, εμπύημα, νεκρωτική πνευμονία, πνευμονικό απόστημα, βρογχοπνευμονικό συρίγγιο, πνευμοθώρακας και πυοπνευμοθώρακας), ενώ μπορεί να υπάρχουν και συστηματικές επιπλοκές (π.χ. βακτηριαιμία, πολυοργανική ανεπάρκεια, σύνδρομο οξείας αναπνευστικής δυσχέρειας (ARDS), διάχυτη ενδαγγειακή πήξη κ.α.). Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να απαιτηθεί παρατεταμένη νοσηλεία με εισαγωγή σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Παίδων (ΜΕΘΠ) και διενέργεια επεμβατικών πράξεων, όπως η χρήση μηχανικού αερισμού λόγω αναπνευστικής ανεπάρκειας και η τοποθέτηση θωρακικού σωλήνα παροχέτευσης σε περίπτωση παραπνευμονικών συλλογών. Είναι ιδιαιτέρως σημαντική η έγκαιρη αναγνώριση της σοβαρότητας της νόσου, ώστε να μην υπερθεραπεύονται οι ήπιες περιπτώσεις, αλλά να αντιμετωπίζονται εξαρχής πιο επιθετικά οι ασθενείς με αυξημένο κίνδυνο για επιπλοκές.
Σκοπός: Η μελέτη των κλινικών, εργαστηριακών και απεικονιστικών παραμέτρων σε παιδιά με λοίμωξη κατώτερου αναπνευστικού λόγω της οποίας απαιτείται νοσηλεία σε ΜΕΘΠ με ή χωρίς παρεμβατικές πράξεις, καθώς και η συσχέτιση των απεικονιστικών ευρημάτων και της βαρύτητάς τους με την βαρύτητα της νόσου και την έκβαση.
Μεθοδολογία: Πρόκειται για μονοκεντρική αναδρομική μελέτη παρατήρησης ασθενών που εισήχθησαν στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Παίδων του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Ηρακλείου (ΜΕΘΠ ΠαΓΝΗ) από τον Ιανουάριο του 2017 έως τον Νοέμβριο του 2023. Στην μελέτη συμπεριλήφθηκαν τα παιδιά ηλικίας 1 μηνός- 18 ετών που εισήχθησαν στην ΜΕΘΠ λόγω λοίμωξης κατώτερου αναπνευστικού. Έγινε ανασκόπηση των φυσικών και ηλεκτρονικών φακέλων των ασθενών και καταγράφηκαν βασικά επιδημιολογικά, κλινικά, εργαστηριακά και απεικονιστικά χαρακτηριστικά, επιπλοκές, θεραπευτική παρέμβαση (συντηρητική/χειρουργική) και η έκβαση. Βαθμονομήθηκαν οι ακτινογραφίες εισαγωγής και όλες οι διαθέσιμες ακτινογραφίες κατά τη διάρκεια νοσηλείας των ασθενών στη ΜΕΘΠ σύμφωνα με το σκορ κατά RALE (ακτινογραφικό σκορ που είχει χρησιμοποιηθεί αρχικά στο ARDS και σχετίζεται με την έκταση και την ακτινοσκιερότητα των παρεγχυματικών αλλοιώσεων) και με τροποποιημένο σύστημα βαθμονόμησης RALΕ που συνεκτιμούσε τους παράγοντες που εκτιμούσε το RALE καθώς και την ύπαρξη υπεζωκοτικής συλλογής, μετατόπισης μεσοθωρακίου και νέκρωσης.
Αποτελέσματα: Σε αυτή την αναδρομική μελέτη 67 παιδιών που νοσηλεύτηκαν στη ΜΕΘΠ με σοβαρή πνευμονία της κοινότητας, ο μέσος όρος ηλικίας ήταν τα 5,1 έτη (±4,2) και το 53,7% (n=36) ήταν αγόρια. Το 29,9% (n=20) είχε κάποια συννοσηρότητα, κυρίως σύμπλοκη (66,7%, n=12). Τα συχνότερα συμπτώματα ήταν το εμπύρετο (83,6%), ο βήχας (65,7%) και η αναπνευστική δυσχέρεια (80,6%, n=54). Οι μικροοργανισμοί που απομονώθηκαν κυρίως ήταν ο Streptococcus pneumoniae και ρινοϊοί/εντεροϊοί και το 73,1% των ασθενών (n=49) έλαβε συνδυασμό >3 αντιβιοτικών (κυρίως κεφαλοσπορίνες, μακρολίδες, οξαζολιδινόνες), και δεν σχετίστηκαν με την έκβαση. Το 71,6% (n=48) εμφάνισε κάποια επιπλοκή όπως η πλευριτική συλλογή (53,7%), η νεκρωτική πνευμονία (26,9%) και πνευμοθώρακα (11,9%). Οι ασθενείς με νεκρωτική πνευμονία (n=18) είχαν υψηλότερη τιμή WBC (p=0.005) και CRP (p=0.016) και χαμηλότερη τιμή Hb (p=0.005), ενώ λιγότερο συχνά υποστηρίζονταν με μηχανικό αερισμό (5,6% έναντι 67,3%, p<0.001). Η οξυγόνωση των ασθενών με νεκρωτική πνευμονία διέφερε σημαντικά την ημέρα εισαγωγής και τη χειρότερη ημέρα νοσηλείας από τους υπόλοιπους ασθενείς, οι οποίοι ήταν πιο επιβαρυμένοι (PF ratio (PaO2/FiO2) εισαγωγής p=0,04 και χειρότερης μέρας p<0.001). Τα RALE και modified RALE score ήταν υψηλότερα σε ασθενείς με νεκρωτική πνευμονία κατά την 1η και 3η ημέρα νοσηλείας (p=0.012). H διενέργεια αξονικής τομογραφίας (n=29) συσχετίστηκε με υψηλότερο modified RALE score (p=0.001). Ένα modified RALE score στην εισαγωγή στη μονάδα >28.5 αποτελούσε ανεξάρτητο προβλεπτικό παράγοντα για εξέλιξη σε νεκρωτική πνευμονία (AUC-ROC 0.865, 95%CI 0.664-1.065, p<0.001), και τιμή >19.5 μπορούσε να προβλέψει τοποθέτηση θωρακοσωλήνα (AUC-ROC 0.963, 95%CI 0.862-1.063, p<0.001). H θνητότητα ήταν 7,5% (n=5) και σχετίστηκε με χαμηλότερες τιμές SpO2 (p=0.023) και υψηλότερες τιμές Lac (p<0.001). Η ύπαρξη συννοσηροτήτων και η χρήση μηχανικού αερισμού αποτελούν ανεξάρτητους παράγοντες παρατεταμένης παραμονής στη ΜΕΘΠ και στο νοσοκομείο.
Συμπεράσματα:Τα σκορ στις ακτινογραφικές κλίμακες RALE και modified RALE ήταν σημαντικά υψηλότερα στις πρώτες μέρες νοσηλείας στη ΜΕΘΠ στα παιδιά με νεκρωτική πνευμονία, συμβάλλοντας στην πρόβλεψη νέκρωσης, τοποθέτησης θωρακοσωλήνα και διενέργειας Υπολογιστικής Τομογραφίας. Τα απεικονιστικά scores δεν σχετίστηκαν με τη διάρκεια παραμονής στη ΜΕΘ ή στο νοσοκομείο, ούτε με τη θνητότητα. Ως ανεξάρτητοι παράγοντες κινδύνου για παρατεταμένη νοσηλεία στη ΜΕΘ και στο νοσοκομείο προσδιορίστηκαν η ύπαρξη συννοσηροτήτων και η ανάγκη για μηχανικό αερισμό. H θνητότητα σχετίστηκε με σοβαρή υποξυγοναιμία και τη σηπτική κατάσταση (αυξημένα επίπεδα γαλακτικού οξέος).
|
Συλλογές
