| Περίληψη |
Σκοπός της παρούσας διατριβής είναι η κλινική μελέτη της αυτοσωματικής επικρατούσας πολυκυστικής νόσου των νεφρών (ΑΕΠΝΝ) τύπου 1 και 2, στις Κυπριακές οικογένειες. Επίσης σκοπό έχει να συσχετίσει τη διαγνωστική ειδικότητα και ευαισθησία του νεφρικού υπέρηχου στην ΑΕΠΝΝ1 & 2 και να περιγράψει τις κλινικές διαφορές μεταξύ των δύο τύπων της νόσου σε ένα ομοιογενή πληθυσμό όπως είναι ο Κυπριακός. Το υλικό της μελέτης απετέλεσαν α) 121 εν ζωή μέλη, με 50% κίνδυνο να παρουσιάσουν τη νόσο, από 11 ΑΕΠΝΝ1 οικογένειες, β) 230 εν ζωή μέλη, με 50% κίνδυνο, να παρουσιάσουν τη νόσο από 3 ΑΕΠΝΝ2 οικογένειες. Για την κατηγοριοποίηση των υπό μελέτη 351 μελών, σε φορείς/ασθενείς και μη φορείς για τον τύπο 1 και 2 της ΑΕΠΝΝ χρησιμοποιήθηκε η γενετική DNA ανάλυση σύνδεσης ή/και η άμεση ανίχνευση μεταλλάξεις. Όλα τα εν ζωή 351 μέλη υπεβλήθηκαν σε λεπτομερή υπερηχογραφικό έλεγχο νεφρών και ήπατος με σκοπό τη διάγνωση της ΑΕΠΝΝ. Επίσης τα ίδια μέλη υπεβλήθηκαν σε φυσική εξέταση, λήψη ιστορικού με καταγραφή των χαρακτηριστικών συμπτωμάτων της νόσου με ιδιαίτερη έμφαση στην επίπτωση της υπέρτασης και χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας καθώς και σε εργαστηριακές εξετάσεις. Ακολούθησε συγκριτική ανάλυση της επίπτωσης της χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας (ΧΝΑ), της υπέρτασης, των επεισοδίων νεφρικού πόνου, νεφρολιθίασης, αιματουρίας, ουρολοιμώξεων καθώς και της επίπτωσης των ηπατικών κύστεων στον τύπο 1 και 2 της ΑΕΠΝΝ. Ταυτόχρονα μελετήθηκαν 42 αποβιώσαντες ασθενείς, 22 με ΑΕΠΝΝ1 και 20 με ΑΕΠΝΝ2 και έγινε συγκριτική μελέτη της μέσης ηλικίας ΤΣΧΝΑ, μέσης ηλικίας θανάτου και μέσης επιβίωσης στην αιμοκάθαρση για τους 2 τύπους. Επίσης μελετήθηκαν τα αίτια θανάτου στους ΑΕΠΝΝ1 και ΑΕΠΝΝ2 ασθενείς. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι: 1. Υπερηχογραφική διάγνωση της ΑΕΠΝΝ1 μπορεί να τεθεί με ασφάλεια σε ηλικίες 20 και άνω ενώ της ΑΕΠΝΝ2 σε ηλικίες 30 ετών και άνω, σε μέλη με 50% κίνδυνο να παρουσιάσουν τη νόσο. Στα μέλη των οικογενειών με ΑΕΠΝΝ1 συνολικά για όλες τις ηλικίες, ψευδώς θετικός υπέρηχος καταγράφηκε στο 1,8% και ψευδώς αρνητικός στο 10,6%. Αντίθετα στα μέλη των οικογενειών με ΑΕΠΝΝ2 ψευδώς θετικός υπέρηχος καταγράφηκε συνολικά στο 9,5% και ψευδώς αρνητικός στο 15,2% των υπό μελέτη μελών. 2. Στα εν ζωή μέλη, ΧΝΑ καταγράφηκε στο 33,3% των ΑΕΠΝΝ1 ασθενών και μόνο στο 10,9% των ΑΕΠΝΝ2 (p=0,0003). Συνυπολογίζοντας και τους αποβιώσαντες ασθενείς, η διαφορά αυτή στην επίπτωση της ΧΝΑ, ανέρχετο σε 50% για τους ασθενείς με ΑΕΠΝΝ1 και 24,6% για τους ασθενείς με ΑΕΠΝΝ2 (p< 0,001). Στους ασθενείς με ΑΕΠΝΝ1, η μέση ηλικία ΤΣΧΝΑ ήταν τα 52,8 έτη, η μέση επιβίωση στην αιμοκάθαρση τα 7,1 και η μέση ηλικία θανάτου τα 59,9 έτη. Αντίθετα στους ασθενείς με ΑΕΠΝΝ2 τα αντίστοιχα αποτελέσματα ήταν τα 65,7 έτη (p< 0,001), τα 5,1 έτη (p< n.s) και τα 70,7 έτη (p< 0,005). εν καταγράφηκε στατιστικά σημαντική διαφορά στην επίπτωση των επεισοδίων νεφρικού πόνου, νεφρολιθίασης, αιματουρίας και ουρολοιμώξεων. Η επίπτωση της υπέρτασης στους ασθενείς με ΑΕΠΝΝ1 ήταν 33,3% με μέση ηλικία πρωτοδιάγνωσης τα 36,4 έτη ενώ στους ασθενείς με ΑΕΠΝΝ2 ήταν χαμηλότερη, στο 26,4% με μέση ηλικία πρωτοδιάγνωσης τα 42,6 έτη. Οι πιο πάνω διαφορές δεν ήταν στατιστικά σημαντικές. Στατιστικά σημαντικές διαφορές καταγράφηκαν στη συνολική επίπτωση των ηπατικών κύστεων και ήταν 24,2% στους ασθενείς με ΑΕΠΝΝ1 ενώ στους ασθενείς με ΑΕΠΝΝ2 μόνο 10% (p=0,02). Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι η γενετική DNA ανάλυση παραμένει το πιο αξιόπιστο διαγνωστικό εργαλείο για νεαρά άτομα με ΑΕΠΝΝ τύπου 1 ή 2. Σε ηλικίες κάτω των 15 ετών, ο νεφρικός υπέρηχος δεν συστήνεται ως μέθοδος ρουτίνας για τη διάγνωση της νόσου σε ασυμπτωματικά άτομα. Αντίθετα σε ηλικίες άνω των 20 ετών ο υπέρηχος είναι 100% αξιόπιστος για τον αποκλεισμό της ΑΕΠΝΝ1, σε μέλη με 50% κίνδυνο να παρουσιάσουν τη νόσο και αντίστοιχα σε ηλικίες άνω των 30 για τον αποκλεισμό της ΑΕΠΝΝ2. Ηπατικές κύστεις και ΧΝΑ παρουσιάζονται συχνότερα και σε νεαρότερη ηλικία στην ΑΕΠΝΝ1 σε σύγκριση με την ΑΕΠΝΝ2. Επίσης οι ασθενείς με ΑΕΠΝΝ2 φτάνουν σε ΤΣΧΝΑ, πολύ αργότερα από τους ΑΕΠΝΝ2 ασθενείς και καταλήγουν σε μεγαλύτερη ηλικία. Αυτή η λεπτομερής συγκριτική μελέτη επιβεβαιώνει και τεκμηριώνει ότι η ΑΕΠΝΝ2 είναι ηπιότερη νόσος σε σύγκριση με την ΑΕΠΝΝ1.
|
Συλλογές
