| Περίληψη |
Η μυελοκαταστολή που ακολουθεί την ΧΜΘ ,συχνά αντιμετωπίζεται με τους αιμοποιητικούς αυξητικούς παράγοντες rhGM-CSF ή rhG-CSF οι οποίοι προάγουν την μυελική αναγέννηση. Ωστόσο η επίδραση της χορήγησης αυτών των αυξητικών παραγόντων στην λεμφοποίηση, κατά την φάση της μυελικής αναγέννησης ευθύνεται και για λειτουργικές μεταβολές των Τ- και Β- λεμφοκυττάρων .
Στην παρούσα μελέτη 53 ασθενείς με ιστολογικά ή κυτταρολογικά επιβεβαιωμένο καρκίνο που παρουσίασαν λευκοπενία grade 3 ή 4 μετά από χημειοθεραπεία πρώτης γραμμής, έλαβαν αυξητικό παράγοντα μέχρι την αποκατάσταση της μυελικής απλασίας. Επιπλέον, 38 ασθενείς με επιβεβαιωμένο καρκίνο, που εμφάνισαν grade 3 ή 4 λευκοπενία κατά την διάρκεια πρώτου κύκλου της χημειοθεραπείας, τυχαιοποιήθηκαν και έλαβαν είτε rhG-CSF ή rhGM-CSF. Σε όλους τους ασθενείς η αποκατάσταση των Τ,Β και ΝΚ λεμφοκυττάρων αναλύθηκε με έμμεσο ανοσοφθορισμό. Επιπλέον σε κάποιους ασθενείς, η λειτουργία των Τ-λεμφοκυτταρικών υποπληθυσμών, μελετήθηκε χρησιμοποιώντας in vitro μεθόδους κυτταρικού πολλαπλασιασμού, καθώς και μέτρηση κυττοκινών στον ορό.
Κατά την διάρκεια της μυελοκαταστολής, 26% των ασθενών παρουσίασαν σημαντική λεμφοπενία (p<400 κύτταρα/dl). Η λεμφοπενία αφορούσε τόσο στα Τ , στα Β, όσο και στα ΝΚ κύτταρα. Επιπλέον, 31 από τους 53 (58%) ασθενείς παρουσίασαν σημαντική CD4+ λεμφοπενία (p<400 κύτταρα /dl) . Η χορήγηση των αυξητικών παραγόντων και η αποκατάσταση του μυελού των οστών συσχετίστηκε με ενεργό λεμφοποίηση, η οποία χαρακτηριζόταν με στατιστικά σημαντική αύξηση των Τ,Β και ΝΚ κυττάρων. Όλοι οι Τ-κυτταρικοί υποπληθυσμοί αυξήθηκαν σημαντικά κατά την φάση αυτή. Η χορήγηση των rhG-CSF ή rhGM-CSF δεν οδήγησε σε φαινοτυπικές διαφορές των Τ- λεμφοκυττάρων .
Επιπρόσθετα , κατά την διάρκεια της μυελικής αποκατάστασης , παρατηρήθηκε σημαντική αύξηση του απόλυτου αριθμού των ΙL –2R+(CD25+) και HLA-DR+ κυττάρων. Η διπλή φαινοτυπική ανάλυση αποκάλυψε ότι τα ενεργοποιημένα αυτά μόρια εκφράζονται κυρίως στα CD4+ και λιγότερο στα CD8+ κύτταρα .Επιπλέον σε 4/12 (25%) ασθενείς, ανιχνεύθηκαν αυξημένα επίπεδα IL-2 στον ορό, ενώ αντιθέτως σε 9/15 (60%) ασθενείς τα μονοπύρηνα του περιφερικού αίματος μπόρεσαν να πολλαπλασιαστούν in vitro απουσία οποιουδήποτε αυξητικού παράγοντα ή μιτογονικού ερεθισμού .
Ανεξάρτητα από την ενεργό λεμφοποίηση, κατά την φάση της μυελικής αποκατάστασης 11 από τους 53 (21%) ασθενείς εξακολουθούσαν να έχουν CD4+ λεμφοπενία, με αριθμό CD4+ κυττάρων p<400/dl. Στους ασθενείς αυτούς παρατηρήθηκαν πέντε περιπτώσεις ευκαιριακών λοιμώξεων .
Συνεπώς, όλα αυτά τα στοιχεία υποστηρίζουν την υπόθεση , ότι η χημειοθεραπεία μπορεί να προκαλέσει σημαντική CD4+ λεμφοπενία και λειτουργικές ανωμαλίες των λεμφοκυττάρων, οι οποίες θα πρέπει να ευθύνονται για την ανάπτυξη ευκαιριακών λοιμώξεων .
|
Συλλογές
