Διδακτορικές διατριβές
Εντολή Αναζήτησης : Συγγραφέας="Κοτζάμπασης"
Και Συγγραφέας="Κυριάκος"
Τρέχουσα Εγγραφή: 2089 από 2435
|
|
| Κωδικός Πόρου |
uch.med.phd//2000vasilakis |
| Τίτλος |
Μελέτη της αστάθειας μικροδορυφορικού DNA σε κυτταρολογικά δείγματα ασθενών με διάμεση διηθητική πνευμονοπάθεια |
| Συγγραφέας |
Βασιλάκης, Δημήτρης Α
|
| Περίληψη |
Οι διάμεσες διηθητικές πνευμονοπάθειες (ΔΔΠ) είναι μία ανομοιογενής ομάδα παθήσεων του πνεύμονος, οι οποίες χαρακτηρίζονται από αποδιοργάνωση των κυψελιδικών τοιχωμάτων και απώλεια των λειτουργικών τριχοειδοκυψελιδικών μονάδων. Με βάση τα νεώτερα δεδομένα της βιολογίας, είναι φανερό, ότι υπάρχουν κοινά στοιχεία στην παθογένεια διαφόρων ανοσολογικών πνευμονικών νόσων. Παράδειγμα η μη ειδική κυψελιδίτιδα είναι κοινό εύρημα σε πολλές διάμεσες πνευμονικές νόσους, πολύ λίγα όμως γνωρίζουμε για τη μοριακή βάση των ασθενειών αυτών. Παράλληλα για την ιδιοπαθή πνευμονική ίνωση τουλάχιστον έχει βρεθεί να υπάρχει αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου πνεύμονα ήδη από το 1965. Ωστόσο η αιτία είναι άγνωστη όπως επίσης και η μοριακή βάση των νοσημάτων αυτών. Πρόσφατα είχε αποδειχθεί ότι η ύπαρξη Μικροδορυφορικής αστάθειας (ΜΑ) είναι κοινή ανωμαλία των καρκινικών κυττάρων, η οποία συνοδεύεται με ανωμαλίες στο μηχανισμό αποκατάστασης του DNA. Η ύπαρξη ΜΑ έχει διαπιστωθεί, σε κακοήθειες διαφόρων συστημάτων και σε καρκινώματα του πνεύμονα. Η ανίχνευση νέων ογκοκατασταλτικών γονιδίων (ΟΚΓ) παρέχει πληροφορίες για τη μοριακή βάση της ανάπτυξης του καρκίνου. Η απενεργοποίηση των ΟΚΓ παίζει σημαντικό ρόλο στην καρκινογένεση. Σήμερα η ανίχνευση της απώλειας ετεροζυγωτίας (ΑΕ), με τη χρήση υψηλά πολυμορφικών δεικτών μικροδορυφορικού DNA, είναι η πιο συχνή μέθοδος που χρησιμοποιείται για τον εντοπισμό στο γονιδίωμα θέσεων με αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης υποψηφίων ΟΚΓ. Δεν έχει όμως μελετηθεί μέχρι σήμερα η ύπαρξη των παραπάνω γενετικών αλλαγών (και άρα η αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης νεοπλασίας), σε πρόδρομες μελέτες σε ασθενείς με ΔΔΠ. Η παρούσα εργασία σχεδιάσθηκε με σκοπό να μελετήσει τις γενετικές αποκλίσεις σε επίπεδο μικροδορυφορικού DNA, σε ασθενείς με ΔΔΠ, κάτι που θα μπορούσε να αποτελεί μέρος της πολύπλοκης γενετικής βάσης των παραπάνω νόσων. Απ' όσο γνωρίζουμε αυτή η εργασία αποτελεί την πρώτη τέτοιου είδους γενετική μελέτη σε ασθενείς με ΔΔΠ. Μελετήσαμε κύτταρα πτυέλων από ασθενείς με σαρκοείδωση και ιδιοπαθή πνευμονική ίνωση (ΙΠΙ), όπου έγινε ανίχνευση ΜΑ και ΑΕ. Οι παραπάνω ασθένειες επιλέχθηκαν σαν αντιπροσωπευτικά δείγματα ΔΔΠ, όπου η μεν πρώτη είναι μια συστηματική νόσος με ήπια πορεία και μικρή πιθανότητα ανάπτυξης καρκίνου του πνεύμονος, ενώ η δεύτερη είναι μια νόσος με προοδευτική επιδείνωση και υψηλή πιθανότητα ανάπτυξης καρκίνου του πνεύμονος. Στη συνέχεια μελετήθηκε η δυνατότητα εφαρμογής του σαν δείκτης βαρύτητας της των δυο νόσων. Εξετάσαμε κυτταρολογικά δείγματα πτυέλων από 30 ασθενείς με σαρκοείδωση και 26 ασθενείς με ΙΠΙ, χρησιμοποιώντας 10 πολυμορφικούς δείκτες μικροδορυφορικού DNA που εντοπίζονται σε διάφορους χρωμοσωμικούς βραχίονες. Η ηλεκτροφορητική εικόνα κάθε δείγματος συγκρινόμενη με την αντίστοιχη εικόνα περιφερικού αίματος αναγνωρίστηκε ως ΜΑ στην περίπτωση που υπήρχε διαφορά στην κινητικότητα των μικροδορυφορικών αλληλόμορφων, ενώ ως ΑΕ θεωρήθηκε κάθε μείωση (τουλάχιστο 50%) στην ένταση ενός αλληλόμορφου συσχετιζόμενο με το άλλο, όπως αυτή καθορίστηκε από τη σύγκριση του φυσιολογικού με το DNA προερχόμενο από τα πτύελα. Τα αποτελέσματα μας έδειξαν ότι: 14 (47%) ασθενείς με σαρκοείδωση και 13 (50%) ασθενείς με ΙΠΙ, παρουσίασαν γενετικές αποκλίσεις (ΜΑ ή ΑΕ). ΄Έξι (20%) ασθενείς με σαρκοείδωση και 5 (19%) ασθενείς με IΠΙ παρουσίασαν ΜΑ σε ένα τουλάχιστον δείκτη μικροδορυφορικού DNA. Ένας από τους σαρκοειδικούς ασθενείς παρουσίασε ΜΑ σε δύο δείκτες μικροδορυφορικού DNA. Εννέα (30%) από τους σαρκοειδικούς ασθενείς και 10 (38%) από τους ασθενείς με ΙΠΙ, παρουσίασαν ΑΕ σε έναν τουλάχιστον δείκτη. Τέσσερις (13%) από τους σαρκοειδικούς ασθενείς και 3 (18%) από τους ασθενείς με ΙΠΙ είχαν ΑΕ σε περισσότερους του ενός δείκτες. Ένας από τους σαρκοειδικούς ασθενείς παρουσίασε πλήρη απάλειψη στο χρωμοσωμικό βραχίονα 17q11.2 - q21. Δεν βρέθηκε συσχέτιση μεταξύ των παρατηρούμενων γενετικών αποκλίσεων και της ηλικίας, της διάρκειας της νόσου, των αερίων αίματος ή των λειτουργικών δοκιμασιών του πνεύμονα. Συμπεράσματα: Η ΜΑ είναι ένα ανιχνεύσιμο φαινόμενο στη σαρκοείδωση και στην Iδιοπαθή Πνευμονική Ίνωση και δεν σχετίζεται με τη βαρύτητα της νόσου. Η επίπτωση της ΑΕ δεικνύει την παρουσία δυνητικών ογκοκατασταλτικών γονιδίων στις θέσεις που εξετάσθηκαν, που ίσως παίζουν έναν σημαντικό ρόλο στην αιτιοπαθογένεια των δύο νόσων.
|
| Ημερομηνία έκδοσης |
2000-04-01 |
| Ημερομηνία διάθεσης |
2000-07-24 |
| Συλλογή
|
Σχολή/Τμήμα--Ιατρική Σχολή--Τμήμα Ιατρικής--Διδακτορικές διατριβές
|
|
|
Τύπος Εργασίας--Διδακτορικές διατριβές
|
| Μόνιμη Σύνδεση |
https://elocus.lib.uoc.gr//dlib/c/5/2/metadata-dlib-2000vasilakis.tkl
|
| Εμφανίσεις |
268 |
Συλλογές
