Διδακτορικές διατριβές
Τρέχουσα Εγγραφή: 2140 από 2443
|
|
| Κωδικός Πόρου |
000035405 |
| Τίτλος |
Πειραματική μελέτη για αύξηση της χωρητικότητας της ουροδόχου κύστης με τροποποίηση της αυτοδιεύρυνσης (autoaugmentation) χρησιμοποιώντας ανθρώπινη σκληρά μήνιγγα (dura mater) και αποβλεννογονοποιημένο τμήμα (Μυικό χιτώνα) στομάχου και λεπτού εντέρου |
| Άλλος τίτλος |
Bladder autoaugmentation in the rabbit using de-epithelialized segments |
| Συγγραφέας |
Nestoridis, George D
|
| Περίληψη |
Η ιδέα της αυτοδιεύρυνσης είναι απλή. Δημιουργείται ένα μεγάλο εκκόλπωμα μετά από διατομή του εξωστήρα στην οροφή της κύστης αυξάνοντας την χωρητικότητά της και ελαττώνοντας την ενδοκυστική πίεση εφόσον το εκκόλπωμα διατηρήσει τις ελαστικές του ιδιότητες για μεγάλο χρονικό διάστημα. Φαίνεται όμως ότι για να διατηρήσει το εκκόλπωμα αυτές τις ιδιότητες πρέπει να έχει κάποια μυϊκή υποστήριξη. Στην παρούσα μελέτη οι μέθοδοι που εφαρμόσθηκαν έδωσαν τη δυνατότητα να αποφευχθούν οι επιπλοκές που προκύπτουν από την επαφή των ούρων με τον γαστρεντερικό βλεννογόνο, διότι χρησιμοποιήθηκε ο βλεννογόνος της κύστης σαν εσωτερική επικάλυψη τμημάτων του γαστρεντερικού σωλήνα. Η αποκόλληση του βλεννογόνου από τον υποβλεννογόνιο χιτώνα ώστε να αποφευχθή η αναγέννηση του εντερικού επιθηλίου ήταν πολύ δύσκολη. Το λεπτό έντερο του κόνικλου ήταν λεπτό και εύθρυπτο και δεν μπορούσε να ανεχθή την αποβλεννογονοποίηση. Αν και χρησιμοποιήθηκε φυσιολογικός ορός για την αποκόλληση του υποβλεννογόνιου χιτώνα, δεν ήταν πάντοτε δυνατόν να βρεθή σημείο διαχωρισμού μεταξύ μυϊκού και υποβλεννογόνιου χιτώνα. Σε κάθε απόπειρα αποκόλλησης προέκυπτε έντονη αιμορραγία και αιμάτωμα. Η αποεπιθηλιοποίηση έγινε με απόξεση με νυστέρι και η αιμορραγία ελέγχθηκε με απ' ευθείας πίεση. Το ίδιο δύσκολη ήταν και η αποκόλληση του βλεννογόνου και στον στόμαχο αν και φαίνεται ότι ο στόμαχος είναι ιδανικό υλικό για αποεπιθηλιοποίηση με διαθερμία στην γαστροκυστεοπλαστική στους ανθρώπους. Στο παρόν πειραματικό μοντέλο, η ανεύρεση ενός κατάλληλου σε μέγεθος τμήματος στομάχου ήταν πολύ δύσκολη, διότι η αναλογία της κύστης προς τον στόμαχο ήταν 2:1, μία τιμή που αυξανόταν ακόμη περισσότερο με τη δημιουργία του εκκολπώματος. Η ακεραιότητα του "εμβαλλώματος" έπρεπε να διατηρηθή και έτσι αποφεύχθηκε η αποβλεννογονοποίηση με διαθερμία λόγω πιθανής ίνωσης και συρρίκνωσης από θερμική βλάβη. Ένας ακόμη λόγος αποφυγής αυτής της μεθόδου ήταν ότι αυξάνονταν ο χρόνος της επέμβασης και κατά συνέπεια η μετεγχειρητική θνησιμότητα. Έτσι η αποεπιθηλιοποίηση έγινε με απόξεση αποφεύγοντας την υπερβολική αιμορραγία. Αν και η ιστολογική μελέτη έδειξε στοιχεία παραμονής του εντερικού βλεννογόνου, ο ουροδυναμικός έλεγχος έδειξε αύξηση της χωρητικότητας και ευενδοτότητας της κύστης την έκτη μετεγχειρητική εβδομάδα στην ομάδα Α. Μακροσκοπικά το εκκόπλωμα φαινόταν να διατηρεί την ελαστικότητά του και την λεία επιφάνειά του και μικροσκοπικά το ουροθήλιο του εκκολπώματος ήταν τελείως προσκολλημένο στο μυϊκό χιτώνα του εντέρου. Αυτό όμως δε συνέβαινε στα πειραματόζωα της ομάδας Β. Στη δεύτερη και έκτη εβδομάδα υπήρχε έντονη συρρίκνωση και ο ουροδυναμικός έλεγχος έδειξε ελαττωμένη χωριτηκότητα και ευενδοτότητα. Αν και ο μυϊκός χιτώνας του στομάχου είχε καλά αποτελέσματα, όταν χρησιμοποιήθηκε σε πρόβατα και ανθρώπους, στην παρούσα μελέτη τα αποτελέσματα δεν ήταν καλά πιθανώς λόγω της αυξημένης συσταλτικότητας των τμημάτων που χρησιμοποιήθηκαν. Οι κόνικλοι στην ομάδα Γ είχαν έντονη συρρίκνωση και ίνωση καθώς και δημιουργία λίθων στις 2 και 6 εβδομάδες. Κατά συνέπεια, η ανθρώπινη σκληρά μήνιγγα είναι τελείως ακατάλληλη για την αυτοδιεύρυνση της κύστης. Συμπερασματικά, το καλύτερο υλικό για αυτοδιεύρυνση ήταν το τμήμα του λεπτού εντέρου το οποίο αν και δεν ήταν δυνατόν να από-επιθηλιοποιηθή πλήρως παρέμεινε άθικτο διατηρώντας τις ελαστικές του ιδιότητες. Τα τμήματα του στομάχου και της L.H.D. ήταν ακατάλληλα λόγω της έντονης ίνωσης και συρρίκνωσης που προκαλούσαν. Ίσως στο μέλλον βρεθούν λιγότερο τραυματικές τεχνικές για την αποεπιθηλιοποίηση με καλύτερα αποτελέσματα. Η επιτυχία μετά την χρήση τμημάτων λεπτού εντέρου δικαιώνει την περαιτέρω πειραματική έρευνα η οποία μπορεί να οδηγήσει σε κλινική εφαρμογή στο μέλλον.
|
| Γλώσσα |
Ελληνικά |
| Ημερομηνία έκδοσης |
1999-12-01 |
| Ημερομηνία διάθεσης |
2000-03-17 |
| Συλλογή
|
Σχολή/Τμήμα--Ιατρική Σχολή--Τμήμα Ιατρικής--Διδακτορικές διατριβές
|
|
|
Τύπος Εργασίας--Διδακτορικές διατριβές
|
| Μόνιμη Σύνδεση |
https://elocus.lib.uoc.gr//dlib/c/c/5/metadata-dlib-1999nestoridis.tkl
|
| Εμφανίσεις |
306 |
Συλλογές
