| Περίληψη |
Υπόβαθρο: Παρά την ιατρική πρόοδο και την ανάπτυξη αποτελεσματικών και ασφαλών εμβολίων, λοιμώδεις παράγοντες εξακολουθούν να απειλούν την δημόσια υγεία, υπαγορεύοντας την εφαρμογή περαιτέρω προληπτικών μέτρων. Το «Cocooning» είναι μία γνωστή εμβολιαστική πρακτική, στην οποία οι στενές επαφές ενός ευάλωτου ατόμου, το οποίο δεν μπορεί να εμβολιαστεί, εμβολιάζονται προκειμένου να δημιουργήσουν ένα περιβάλλον προστασίας, μέσω μείωσης της μετάδοσης του εκάστοτε λοιμώδους παράγοντα στο άτομο υψηλού κινδύνου.
Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η χρονολογική ανασκόπηση της εμβολιαστικής στρατηγικής του cocooning, με επίκεντρο τις εφαρμογές, αποδοχή, περιορισμούς, οφέλη καθώς και τις μελλοντικές προεκτάσεις της στρατηγικής.
Μεθοδολογία: Πρόκειται για βιβλιογραφική ανασκόπηση στις ακόλουθες διεθνείς βάσεις ιατρικών δεδομένων: MEDLINE, Embase, Journals Ovid, AMED, Global Health, Cochrane library and Scopus. Οι λέξεις-κλειδιά που χρησιμοποιήθηκαν στην αναζήτηση ήταν: [Cocooning AND Vaccin*] OR [Cocooning AND Immun*]. Μόνο άρθρα στα Αγγλικά και όσα αφορούσαν στην εμβολιαστική στρατηγική του cocooning περιλήφθηκαν. Από την αναζήτηση αποκλείστηκαν άρθρα σε άλλες γλώσσες και εκείνα που αναφέρονταν σε άλλες χρήσεις του cocooning.
Αποτελέσματα: Η αναζωπύρωση του κοκκύτη από την δεκαετία του 1980 και η αυξημένη βαρύτητα στα βρέφη οδήγησαν στην δημιουργία της «Παγκόσμιας πρωτοβουλίας έναντι του κοκκύτη» το 2001. Ανάμεσα στις προτάσεις που τέθηκαν, η στρατηγική του cocooning πρόβαλε ως πολλά υποσχόμενη για την αντιμετώπιση του προβλήματος και επίσημες συστάσεις από τον CDC/ACIP ακολούθησαν το 2006. Η στρατηγική ακολούθως επεκτάθηκε για την προστασία των βρεφών από τη γρίπη. Δεδομένα σχετικά με δυσκολίες στην εφαρμογή του cocooning, το υψηλό κόστος, χαμηλή πρόσληψη και αποτελεσματικότητα οδήγησαν στην αναθεώρηση των οδηγιών. Παράλληλα, άλλες εμβολιαστικές πρακτικές εξετάζονταν, μεταξύ άλλων ο μητρικός εμβολιασμός κατά την κύηση, ο οποίος κυριάρχησε ως ασφαλής και αποτελεσματικός χάρη στην επιπλέον προστασία που προσέφερε μέσω της μεταφοράς μητρικών αντισωμάτων και προστασίας από την γέννηση. Από το 2012, ο CDC/ACIP και ACOG προτείνουν τον εμβολιασμό με Tdap από το τέλος του β’ τριμήνου κάθε κύησης. Το cocooning παραμένει μία σημαντική συμπληρωματική πρακτική στις περιπτώσεις που ο εμβολιασμός στην κύηση δεν έχει πραγματοποιηθεί.
Αξιολόγηση των δύο στρατηγικών αναδεικνύει αυξημένη αποτελεσματικότητα και χαμηλότερο κόστος του μητρικού εμβολιασμού αλλά μεγαλύτερο όφελος για την κοινωνία από το cocooning. Μέσα στα χρόνια, ο ρόλος του cocooning έχει επεκταθεί στην προστασία άλλων ευάλωτων ομάδων, με περισσότερες αλλά λιγότερο καλά εδραιωμένες συστάσεις.
Συμπεράσματα: Ο σημερινός ρόλος του cocooning είναι αμφισβητούμενος λόγω προγραμματικών δυσκολιών, κόστους και αμφίβολης αποτελεσματικότητας, περιορίζοντας την εφαρμογή του. Από την άλλη, τα οφέλη που προσφέρει για τα ευάλωτα άτομα – και τον περίγυρό τους- οι εκπαιδευτικές και κοινωνικές προεκτάσεις του, αναδεικνύουν την σημασία ενίσχυσής του. Αν συγκεκριμένα μέτρα εφαρμοστούν, η στρατηγική δύναται να έχει μεγάλη θέση στα μελλοντικά εμβολιαστικά προγράμματα και την προαγωγή της δημόσιας υγείας. Το γεγονός ότι νέες ασθένειες και εμβόλια συνεχώς εμφανίζονται σημαίνει ότι το cocooning θα συνεχίσει να έχει έναν πολύτιμο ρόλο ως συμπληρωματικό μέτρο στην πιο αποτελεσματική προστασία των ατόμων εκείνων, που δεν μπορούν να εμβολιαστούν ή να αναπτύξουν ικανή ανοσοπροστασία μετά τον εμβολιασμό.
|
Αναζήτηση
