E-Locus - Ιδρυματικό Καταθετήριο Πανεπιστημίου Κρήτης

Αρχική Αναζήτηση

Αποτελέσματα - Λεπτομέρειες

Εντολή Αναζήτησης : Συγγραφέας="Γκούνης" Και Συγγραφέας="Κωνσταντίνος"

Τρέχουσα Εγγραφή: 4 από 16

[Προσθήκη στο καλάθι]

Κωδικός Πόρου

000442766

Τίτλος

Απομάγευση του κόσμου : εκκοσμίκευση της θρησκείας και ψυχαναλυτική θεωρία

Άλλος τίτλος

Demystification of the world : secularization of religion and psychoanalytic theory

Συγγραφέας

Κουρκούνας, Θωμάς

Σύμβουλος διατριβής

Ρωμανός Βασίλης

Μέλος κριτικής επιτροπής

Γκούνης Κωνσταντίνος
Μουζακίτης Άγγελος

Περίληψη

Η Νεωτερικότητα σηματοδοτείται στη βάση μιας διαδικασίας εκκοσμίκευσης του κόσμου σε όλες σχεδόν της εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής. Αυτή η διαδικασία συνάδει με μια ταυτόχρονη κατάρρευση του θρησκευτικού προτύπου και την παράλληλη ανάδυση του ορθού λόγου και της επιστημονικής θέασης του κόσμου που αναλαμβάνουν να δώσουν οριστικές απαντήσεις. Η ψυχανάλυση αποτελεί τμήμα του ευρύτερου προγράμματος της εκκοσμίκευσης, συνεπώς μια κριτική τόσο στην θρησκεία όσο και στον ορθό λόγο που την αντικατέστησε στο μέτρο που η ανακάλυψη του ασυνείδητου και της αποσπασματικής ανθρώπινης ταυτότητας αποδομούν την έννοια του ορθολογικού υποκειμένου που υποτιθέμενα έχει πλέον την ωριμότητα να αυτοκαθοδηγείται κανονιστικά μέσα στον κόσμο. Στη βάση αυτού του διπλού status της ψυχανάλυσης και μέσα από τα έργα του Φρόυντ, θα επιχειρήσουμε να ερευνήσουμε το κατά πόσο η ψυχανάλυση, θα μπορούσε να καθοδηγήσει το νεωτερικό υποκείμενο στον κόσμο, να ειδωθεί δηλαδή ως ένα όχημα για την εκπλήρωση των αιτημάτων του διαφωτισμού. Μέσα από το έργο του Φρόυντ και κυρίως μέσα από την μεταψυχολογία του, θα διαπιστώσουμε την ένταση του ανθρώπινου υποκειμένου και τον τρόπο κατασκευής του κοινωνικού ανθρώπου μέσω της μετουσίωσης των βασικών ορμών (Έρωτας, Θάνατος), που αποτελεί μια διαδικασία αντιστάθμισης, η οποία παράγει άγχος και ενοχή, κυρίως στην νεωτερική εποχή. Η Φροϋδική ανάγνωση του φαινομένου της θρησκείας στο πλαίσιο της ψυχανάλυσης στηρίζεται στην έρειση του Θεού στον βιολογικό πατέρα του Οιδιπόδειου συμπλέγματος. Κατά την φροϋδική κριτική η θρησκεία δεν νομιμοποιείται ούτε αξιωματικά, ούτε ωφελιμιστικά, αλλά ούτε και μέσω του παρελθόντος. Πρόκειται τελικά για μια αυταπάτη και έναν μη ορθό μετουσιωτικό μηχανισμό. Η φροϋδική ανάδειξη της επιστήμης ως «αυθεντικό όχημα» του πολιτισμού και η «εκπαίδευση στην πραγματικότητα», θα βοηθήσουν τον άνθρωπο να αποδεχτεί ότι ο ίδιος καθορίζει την μοίρα του κατά τα πρότυπα του Διαφωτισμού. Παρόλα αυτά ο Φρόυντ δεν δείχνει αισιοδοξία για την πλήρη εκκοσμίκευση. Επίσης θεωρεί ότι στο μέτρο που η επιστήμη παρουσιάζεται ως νομοτελειακή γνώση προσκρούει στη αδυνατότητα μιας ορθολογικής πρόσβασης στα ασυνείδητα κίνητρα της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Η ένταση μεταξύ συνειδητού Υπερεγώ και ατόμου κοινωνίας δημιουργούν δυσφορία εντός του νεωτερικού κυρίως βιώματος. Η συμφιλίωση στο πλαίσιο του πολιτισμού, που αποτελεί κεντρικό αίτημα του Διαφωτισμού θεωρείται δομικά περιορισμένη. Ο Φρόυντ δείχνει να προσυπογράφει μια ανοικτή ιστορία χωρίς a priori ευτυχές ή δυστυχές τέλος.

Φυσική περιγραφή

71 σ. ; 30 εκ.

Γλώσσα

Ελληνικά

Θέμα

Death

Denaturation

Love

Psychoanalysis

Religion

Secularization

Έρωτας