Your browser does not support JavaScript!

Αρχική    Αναζήτηση  

Αποτελέσματα - Λεπτομέρειες

Εντολή Αναζήτησης : Συγγραφέας="Ζούρος"  Και Συγγραφέας="Ελευθέριος"

Τρέχουσα Εγγραφή: 3 από 8

Πίσω στα Αποτελέσματα Προηγούμενη σελίδα
Επόμενη σελίδα
Προσθήκη στο καλάθι
[Προσθήκη στο καλάθι]
Κωδικός Πόρου 000357943
Τίτλος Εξελικτική ηθική : Ο ρόλος της συμπάθειας στην ηθική δικαιολόγηση
Συγγραφέας Μπασούκος, Αντώνης
Σύμβουλος διατριβής Τσινόρεμα, Σταυρούλα
Μέλος κριτικής επιτροπής Ζούρος, Ελευθεριος
Μαραγκός, Γεώργιος
Περίληψη Η έννοια της συμπάθειας που υπάρχει στο Hume βρίσκεται κοντά, εγγύτερα από την αντίστοιχη του A. Smith, στη συμπάθεια που εντοπίζει ο ηθολόγος Frans de Waal στη συμπεριφορά των πρωτευόντων, των συγγενικότερων ειδών στον άνθρωπο. Όμως μόνη η συμπάθεια δεν έχει άλλη επίπτωση παρά τη διεύρυνση του πεδίου που χαρακτηρίζουμε ηθικότητα. Ο λόγος που αποδίδεται μεγάλη σημασία στην ηθική είναι επειδή, όπως το θέτει ο Hume, έχει την ικανότητα να μας «διδάξει το καθήκον μας» (Enquiry Concerning the Principles of Morals, μέρος 1). Η έννοια του καθήκοντος είναι φορτισμένη με τη συνιστώσα της αντικειμενικότητας, κι επειδή η συμπάθεια δεν έχει τη δυνατότητα να οδηγήσει στο αντικειμενικό, έρχεται στην επιφάνεια η υποθετική φύση μιας ηθικής κρίσης: η συμπάθεια διεγείρει σε κάποιον την ηδονή ή δυσαρέσκεια που εκείνος φαντάζεται ότι οι άνθρωποι θα ένιωθαν ερχόμενοι σε αντιπαράσταση το χαρακτήρα κάποιου άλλου, αν ο χαρακτήρας αυτός και οι πράξεις που πηγάζουν από αυτόν εκδηλώνονταν υπό συνήθεις συνθήκες. Σχετικά με τη δαρβινική ηθική, όπως τη συστήνει ο Michael Ruse, το πρόβλημα της συμπάθειας οδηγεί στη διαπίστωση ότι δεν υπάρχουν εγγυήσεις πως η βιολογική προσέγγιση μπορεί να προσφέρει κάτι περισσότερο από μια μερική εξήγηση της ηθικότητας. Η ανεπάρκεια της συμπάθειας αναγνωρίζεται από το Hume, ο οποίος εμπλέκει στη γένεση ενός γνήσιου ηθικού συναισθήματος τη φαντασία. Ο συγγραφέας του παρόντος κειμένου αναγιγνώσκει το Hume ως υπέρμαχο της αρετής ως καταλληλότητας, που απαιτεί τις δημιουργικές δυνάμεις της φαντασίας επειδή «[το γούστο, αντιπαραβαλλόμενο με το λόγο]… είναι μια παραγωγική λειτουργία» (Enquiry Concerning the Principles of Morals, [4] επίμετρο 1). Τα προηγούμενα απαιτούν μια κατανόηση του Hume ότι πιστεύει στην ύπαρξη αξιών, που ενσωματώνονται στην ηθική από τη φαντασία, αφού η τελευταία έχει αποχρώσεις εξαιτίας του χαρακτήρα του φορέα της. Το γούστο χρησιμοποιεί την γνώση και την εμπειρία για να κατασκευάσει τις δημιουργίες του, δηλαδή συνεργάζεται με το λόγο, αυτός με μια έννοια διαφορετική από αυτή του Hume. Στα προηγούμενα μπορούν επίσης να εντοπιστούν οι λόγοι που α) η δαρβινική ηθική (χρησιμοποιώντας την ορολογία του A. Rosenberg) δεν μπορεί να αναπτυχθεί αποτελεσματικά από φυσιοκρατική σκοπιά και β) η δαρβινική μεταηθική αντιμετωπίσει την πρόκληση να αναπτύξει μια θεωρία δικαιολόγησης. Η έννοια αντικειμενικότητας του Ruse, υιοθετημένη από τον J. L. Mackie, είναι τόσο στενή που γίνεται μη λειτουργική. Μπορεί να συνοψισθεί ως «αναζήτηση του αντικειμενικού στον έξω κόσμο». Μέσα της περιέχει την άποψη ότι η επιστημονική μέθοδος οδηγεί στον επιθυμητό βαθμό αντικειμενικότητας. Δημιουργείται, βέβαια, η υποψία ότι μια σειρά σκεπτικιστικών επιχειρημάτων θα εγείρονταν ενάντια στη θεώρηση αυτή, εξανδραποδίζοντας τα περισσότερα, αν όχι όλα τα πράγματα, ως μη αναγνωρίσιμα «κάτι». Αλλά ακόμα και αν ο σκεπτικισμός του Mackie και του Ruse για τις αξίες είναι ορθός και η ηθική δικαιολόγηση πρέπει να εγκαταλειφθούν προς όφελος της εξελικτικής εξήγησης, τι διαφορά θα προέκυπτε στην ηθική όπως την αντιλαμβανόμαστε και την ασκούμε στη ζωή μας; Η απάντηση του Hume, σε συμφωνία με την ανάλυσή του για την αιτιότητα, είναι καμία (Enquiry Concerning Human Understanding, μέρος 12). Λόγοι για τις πράξεις οφείλουν να προσφέρονται, ακόμα και αν από μια αυστηρή σκοπιά που αναζητεί γεγονότα και αντικείμενα, θα ήταν ψευδαίσθηση. Αυτό συμβαίνει εξαιτίας προθετικότητας του υψηλότερου (γνωστού) επιπέδου, εξαιτίας των διευρυμένων εγκεφαλικών μας [5] δυνατοτήτων. Η αντικατάσταση της δικαιολόγησης από την εξήγηση είναι στείρα. Αν και η θεωρία της δαρβινικής μεταηθικής διαθέτει απλότητα και αποφεύγει μερικά βιαστικά συμπεράσματα παλαιότερων αντίστοιχων προσπαθειών, η επιτυχία της συνιστά το πέρας των δυνατοτήτων της.
Φυσική περιγραφή 121 σ. : ; 30 εκ.
Γλώσσα Ελληνικά
Ημερομηνία έκδοσης 2008
Συλλογή   Σχολή/Τμήμα--Φιλοσοφική Σχολή--Τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών--Μεταπτυχιακές εργασίες ειδίκευσης
  Τύπος Εργασίας--Μεταπτυχιακές εργασίες ειδίκευσης
Μόνιμη Σύνδεση https://elocus.lib.uoc.gr//dlib/1/d/4/metadata-dlib-3698cb0dde81e4e2caed2be1e08e2c0c_1279263129.tkl Bookmark and Share
Εμφανίσεις 720

Ψηφιακά τεκμήρια
No preview available

Κατέβασμα Εγγράφου
Προβολή Εγγράφου
Εμφανίσεις : 124