| Περίληψη |
Εισαγωγή: Η θρεπτική κατάσταση των βαρέως πασχόντων παιδιατρικών ασθενών σε συνδυασμό με την σίτιση κατά τη νοσηλεία τους και η συσχέτιση τους με την έκβαση της νόσου τους αποτελεί ένα σύγχρονο πεδίο επιστημονικού ενδιαφέροντος. Οι ασθενείς λόγω της σοβαρής νόσου τους αρχικά φαίνεται να είναι σε υπερκαταβολική κατάσταση. Αυτό οφείλεται στην ενεργοποίηση νευρο-ορμονικών και ανοσολογικών μηχανισμών, που έχουν ως αποτέλεσμα την ταχεία αποδόμηση πρωτεϊνών, τον αυξημένο καταβολισμό αμινοξέων, καθώς και μειωμένο ρυθμό σύνθεσης συγκεκριμένων πρωτεϊνών. Κατά την εισαγωγή του ασθενούς στη ΜΕΘ παίδων, γίνεται αξιολόγηση της θρεπτικής κατάστασης των ασθενών με βάση τις σωματομετρικές τους μετρήσεις. Ιδιαίτερο ρόλο στην αξιολόγηση έχει το BMI z-score. Επίσης, έχουν αναπτυχθεί διάφορα εργαλεία γρήγορης αξιολόγησης της θρεπτικής κατάστασης. Επιπρόσθετα, έχει δειχθεί ότι η έγκαιρη έναρξη εντερικής σίτισης σχετίζεται με καλύτερα αποτελέσματα έκβασης νόσου. Οι κατευθυντήριες οδηγίες των ESPEN / ESPNIC συστήνουν την έναρξη εντερικής σίτισης κατά τις πρώτες 24 έως 48 ώρες από την εισαγωγή στη ΜΕΘ Παίδων. Η καλύτερη μέθοδος υπολογισμού των ημερήσιων αναγκών των ασθενών με σοβαρή νόσο είναι η έμμεση θερμιδομετρία, η οποία όμως δεν είναι συχνά διαθέσιμη. Εναλλακτικά, χρησιμοποιούνται πιστοποιημένες (validated) εξισώσεις πρόβλεψης, οι οποίες υπολογίζουν της ενεργειακές ανάγκες σε ηρεμία βασιζόμενες σε σωματομετρικά στοιχεία και το φύλο. Οι πιο συχνά χρησιμοποιούμενες είναι η Schofield και η WHO/FAO/UNU. Επίσης, οι κατευθυντήριες οδηγίες των ESPEN / ESPNIC συστήνουν 1,5g/kg/d πρωτεϊνικής πρόσληψης, για την επίτευξη θετικού ισοζυγίου αζώτου.
Σκοπός της μελέτης: Ο σκοπός αυτής της αναδρομικής μελέτης ήταν να αξιολογήσει τη διατροφική κατάσταση των παιδιών κατά την εισαγωγή τους στη ΜΕΘ Παίδων και να εκτιμήσει αν κατά τη νοσηλεία τους καλύπτονται οι διατροφικές τους ανάγκες.
Μεθοδολογία: Η εκτίμηση του χρόνου, του τρόπου έναρξης και της επίτευξης της θρεπτικής υποστήριξης των ασθενών έγινε με βάση τις κατευθυντήριες οδηγίες των ESPEN / ESPNIC. Συγκριμένα, συγκρίθηκαν κλινικοί δείκτες, η θρεπτική κατάσταση των ασθενών, η βαρύτητα της νόσου, και ο δείκτης καταβολισμού ουρία/κρεατινίνη με τη θερμιδική και πρωτεϊνική κάλυψη των ασθενών την 1η, 3η, 5η και 7η ημέρα νοσηλείας. Τέλος, συγκρίθηκαν οι ποσότητες των προσλαμβανόμενων θερμίδων και πρωτεϊνών με τις συνιστώμενες από τις κατευθυντήριες οδηγίες και με δείκτες κλινικής έκβασης, όπως η θνητότητα και η διάρκεια νοσηλείας και μηχανικού αερισμού.
Αποτελέσματα: Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν συνολικά 99 ασθενείς οι οποίοι νοσηλεύτηκαν στη ΜΕΘ Παίδων του ΠαΓΝΗ για διάστημα τουλάχιστον 7 ημέρων. Η συχνότερη διάγνωση εισαγωγής ήταν η πνευμονία. Σε καταβολισμό ήταν το 59,6% των ασθενών, στους οποίους η θνητότητα ήταν 10,2%. Θετικό ισοζύγιο του δείκτη καταβολισμού Ur/Cr ανέκτησαν το 40,4% των ασθενών, εκ των οποίων ένας μόνο απεβίωσε (θνητότητα 2,5%). Οι ασθενείς με καταβολισμό στο τέλος της πρώτης εβδομάδας νοσηλείας ήταν μικρότερης ηλικίας συγκριτικά με τους ασθενείς οι οποίοι είχαν αποκτήσει μια θετική διαφορά του λόγου Ur/Cr (p=0,002). Οι δύο ομάδες δεν διέφεραν ως προς το φύλο, το BMI z score, τη διάγνωση, τη διάρκεια νοσηλείας και μηχανικού αερισμού, τις οργανικές ανεπάρκειες και τους βιοχημικούς δείκτες θρέψης και φλεγμονής. Οι ασθενείς οι οποίοι παρέμειναν καταβολικοί στο τέλος της πρώτης εβδομάδας νοσηλείας είχαν αρνητικότερο συνολικό θερμιδικό και πρωτεϊνικό ισοζύγιο σε σύγκριση με τους ασθενείς με θετική διαφορά του λόγου Ur/Cr (p=0,043). Όμως, το ημερήσιο ποσοστό προσλαμβανόμενων θερμίδων και πρωτεϊνών υπολειπόταν σημαντικά από το προβλεπόμενο των κατευθυντήριων οδηγιών των ESPNIC / ESPEN και την εξίσωση Schofield και στις δύο ομάδες. Η προβλεπόμενη ημερήσια πρόσληψη θερμίδων (Schofield) και πρωτεϊνών (ESICM, ESPEN) ήταν σημαντικά μεγαλύτερη για την ομάδα σε κίνδυνο υποθρεψίας συγκριτικά με τις αντίστοιχες ασθενών με BMI z score θετικό (p<0.001). Η χορήγηση θερμίδων και στις δύο ομάδες θρεπτικής κατάστασης ασθενών ακολούθησε μια σημαντική αυξητική πορεία από την ημέρα 1 έως την ημέρα 7 (p<0.001). Μόνο σε ασθενείς σε καλή θρεπτική κατάσταση η ημερήσια χορήγηση πρωτεϊνών ακολούθησε μια σημαντική αυξητική πορεία από την ημέρα 1 έως την ημέρα 7 (p=0.028). Αντίστοιχα αποτελέσματα βρέθηκαν και στην ομάδα των ασθενών με βαρύτερη νόσο (PeLOD > 10), σε σχέση με τους ασθενείς με μικρότερη οργανική δυσλειτουργία (p<0.001). Σε ασθενείς με θετική έκβαση το αρνητικό ισοζύγιο θερμίδων και πρωτεϊνών μειώθηκε από την 1η έως την 7η ημέρα (p<0,001) συγκριτικά με τους ασθενείς που απεβίωσαν (NS). Αρνητική διαφορά του λόγου UrCr 7ης-1ης ημέρας, αρνητικό ισοζύγιο θερμίδων και υψηλή τιμή CRP αναδείχθηκαν ισχυροί προγνωστικοί παράγοντες επιδείνωσης του καταβολισμού.
Συμπεράσματα: Τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης έδειξαν την αναγκαιότητα της σίτισης των νοσηλευόμενων ασθενών στη ΜΕΘ Παίδων, καθώς φάνηκε ότι όσο μικρότερο είναι το αρνητικό θερμιδικό και πρωτεϊνικό ισοζύγιο την πρώτη εβδομάδα νοσηλείας, βάσει των κατευθυντήριων οδηγιών, τόσο καλύτερη είναι η έκβαση τους. Ασθενείς σε κίνδυνο υποθρεψίας έχουν σημαντικά υψηλότερες θερμιδικές και πρωτεϊνικές ανάγκες. Ισχυροί προγνωστικοί παράγοντες επιδείνωσης του καταβολισμού των ασθενών είναι ένα αρνητικό συνολικό θερμιδικό και πρωτεϊνικό ισοζύγιο και η αρνητική διαφορά του λόγου UrCr της 7ης από την 1η ημέρα. Υπάρχει ανάγκη περαιτέρω έρευνας και προσαρμογής των εφαρμοζόμενων πρωτοκόλλων θρέψης στις νέες κατευθυντήριες οδηγίες, για βελτιστοποίηση της θρεπτικής υποστήριξης βαρέως πασχόντων ασθενών.
|
Αναζήτηση
