| Περίληψη |
Το οφθαλμικό πτερύγιο αποτελεί χρόνια, τριγωνικού σχήματος ινοαγγειακή βλάβη, η
οποία εκτείνεται από τα βλαστικά κύτταρα του σκληροκεράτειδικού ορίου προς τον
επιπεφυκότα και τον κερατοειδή. Η προοδευτική αύξηση του μεγέθους του μπορεί να
απειλήσει την όραση. Η εμφάνισή του έχει συνδεθεί κυρίως με τη χρόνια έκθεση στην
υπεριώδη ακτινοβολία, όμως αν και έχει εκτενώς μελετηθεί, η παθογένειά του δεν έχει
πλήρως διευκρινιστεί. Στο παρελθόν είχε θεωρηθεί εκφυλιστική βλάβη, αλλά
πρόσφατες μελέτες, οι οποίες ανίχνευσαν μοριακές γενετικές αλλοιώσεις, αλλοιώσεις
στην έκφραση ογκοκατασταλτικών γονιδίων και παρουσία δυνητικά ογκογόνων ιών,
όπως τον ιό των θηλωμάτων (HPV), σε πτερύγια, υπέδειξαν μια πιθανώς
νεοπλασματική φύση των πτερυγίων.
Ο ιός των ανθρώπινων θηλωμάτων έχει συνδεθεί με την εμφάνιση θηλωμάτων ή και
ακανθοκυτταρικού καρκινώματος στον επιπεφυκότα. Ο ρόλος του στη δημιουργία
του πτερυγίου παραμένει αμφιλεγόμενος. Αρκετές μελέτες ανίχνευσαν τον HPV σε
ιστικά τεμάχια πτερυγίων. Παρόλα αυτά, έχει διαπιστωθεί η ύπαρξη σημαντικών
διαφορών στη συχνότητα εμφάνισης του ιού στις διάφορες μελέτες, γεγονός που
μπορεί να οφείλεται σε γεωγραφικούς παράγοντες και χρήση διαφορετικών τεχνικών
ανίχνευσης του ιού.
Στην παρούσα διατριβή διερευνήθηκε η δυνατότητα χρήσης επιχρίσματος, μιας
ελάχιστα επεμβατικής μεθόδου ανίχνευσης του ιού των ανθρώπινων θηλωμάτων, σε
40 ασθενείς με πτερύγιο και σύγκριση των αποτελεσμάτων με αντίστοιχα ιστοτεμάχια
των πτερυγίων. Για την ανίχνευση και τη γονοτύπηση 14 HPV τύπων, υψηλού και
ενδιάμεσου κινδύνου (16, 18, 31, 33, 35, 39, 45, 51, 52, 56, 58, 59, 66 και 68)
πραγματοποιήθηκε πραγματικού χρόνου PCR ανάλυση. Επιπλέον, 40 ασθενείς με
φυσιολογική οφθαλμική επιφάνεια, συμπεριελήφθησαν στη μελέτη ως ομάδα ελέγχου.
Ο συνολικός χρόνος παρακολούθησης για τους ασθενής χωρίς υποτροπή είχε διάρκεια
ενός έτους από την ημερομηνία χειρουργικής αφαίρεσης του πτερυγίου.
Η ανάλυση των αποτελεσμάτων ανέδειξε την παρουσία του ιού σε 11 ιστικά τεμάχια
και σε 9 επιχρίσματα. Οι τύποι που ανιχνεύτηκαν ήταν οι 33, 39, 45, 56, 59, 66, 68. Για
το διαγνωστικό τεστ με χρήση επιχρίσματος διαπιστώθηκε ευαισθησία 81.82% και
ειδικότητα 100%. Από τους 40 ασθενείς, 35 ολοκλήρωσαν ένα έτος μετεγχειρητικής
παρακολούθησης. Σε 15 (43%) ασθενείς πραγματοποιήθηκε αφαίρεση πτερυγίου με
την τεχνική του γυμνού σκληρού και σε 20 ασθενείς αφαίρεση πτερυγίου και χρήση
αυτομοσχεύματος. Από την ανάλυση των αποτελεσμάτων, διαπιστώθηκε συσχέτιση
του μεγέθους του πτερυγίου και του είδους του χειρουργείου με την πιθανότητα
υποτροπής. Τέλος, οι ασθενείς με υποτροπιάζουσα νόσο είχαν αυξημένες πιθανότητες
να είναι θετικοί στον HPV, ενώ στους ασθενείς με HPV + πτερύγια και χωρίς υποτροπή
1 έτος μετά την αφαίρεση του πτερυγίου, ο ιός δεν ανιχνεύτηκε. Όσον αφορά τους
ασθενείς με φυσιολογική οφθαλμική επιφάνεια, σε 37 από αυτούς ο ιός δεν
ανιχνεύτηκε, ενώ σε 3 από αυτούς η ποσότητα του δείγματος δεν ήταν αρκετή για
ανάλυση.
Συμπερασματικά, τα αποτελέσματά μας υποδεικνύουν ότι η χρήση επιχρίσματος σε
συνδυασμό με PCR πραγματικού χρόνου αποτελεί ένα πολύτιμο εργαλείο για την
ανίχνευση του HPV στο οφθαλμικό πτερύγιο και μπορεί να οδηγήσει στην καλύτερη
κατανόηση της παθογένειας και της μετεγχειρητικής υποτροπής του.
|
Αναζήτηση
