| Περίληψη |
Εισαγωγή Το πρόβλημα του υπερ-συνωστισμού στα ΤΕΠ αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο που εντείνεται τις τελευταίες δεκαετίες. Συγκεκριμένα για τα παιδιατρικά ΤΕΠ, όλες οι μελέτες που έχουν ως τώρα ασχοληθεί με το triage απέδειξαν ότι ο κύριος όγκος των περιστατικών είναι παιδιά σε καλή γενική κατάσταση, με ήπιες αυτοπεριοριζόμενες νόσους. Παράλληλα όμως εντοπίζουν και μια μικρή ομάδα βαρέως πασχόντων παιδιών που χρειάζονται άμεση ιατρική εκτίμηση και παρέμβαση. Έχουν αναπτυχθεί πολυάριθμες στρατηγικές αντιμετώπισης του προβλήματος μεταξύ αυτών η χρήση σκορ αξιολόγησης και ταξινόμησης βαρύτητας υπό τον όρο early warning scores (EWS) με χρήση κυρίως στον ενήλικο πληθυσμό. Όσον αφορά τα παιδιά, τέτοια σκορ χρησιμοποιούνται κυρίως για πρόβλεψη βαρύτητας και κλινικής επιδείνωσης για νοσηλευόμενα παιδιά. Το κενό αυτό στην βιβλιογραφία εντόπισε ομάδα ερευνητών και δημοσίευσαν στις αρχές του 2020 το πρώτο score βαρύτητας για χρήση σε παιδιατρικό ΤΕΠ (ED-PEWS). Παράλληλα, μια ακόμη πτυχή της παιδιατρικής πράξης που εγείρει προβληματισμό είναι η ολοένα και αυξανόμενη χρήση εργαστηριακών και απεικονιστικών εξετάσεων κατά την διαχείριση και νοσηλεία των παιδιατρικών ασθενών. Συγκεκριμένα, ειδικά σε πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες δομές υγείας η συνήθης πρακτική είναι η παραγγελία συγκεκριμένων panel εξετάσεων, των οποίων η χρησιμότητα τίθεται υπό αμφισβήτηση. Σε συχνές παιδιατρικές διαγνώσεις που χρήζουν νοσηλείας όπως πνευμονία ή γαστρεντερίτιδα, υποστηρίζεται ισχυρά από την σύγχρονη βιβλιογραφία ότι δεν συμβάλλουν πάντα στην διάγνωση, και κυρίως στην θεραπεία και την έκβαση ενώ παράλληλα η διενέργεια τους απαιτεί ανθρώπινους και οικονομικούς πόρους.
Σκοπό της μελέτης αποτέλεσε η καταγραφή συχνοτήτων διαταραχών στα πλαίσια του παρακλινικού ελέγχου που γίνεται στα παιδιά κατά την εισαγωγή τους και να διερευνήσει αν υπάρχει συσχέτιση αυτών με παράγοντες θεραπείας και έκβασης. Επιπροσθέτως επιχείρησε να καταγράψει την τιμή του score ED-PEWS κατά την προσέλευση των παιδιών που τελικά χρειάστηκαν εισαγωγή και να διερευνήσει σε τι βαθμό η κατηγορία βαρύτητας του score προβλέπει την παρουσία διαταραχών στον έλεγχο εισαγωγής και αν καθορίζει την βαρύτητα και την έκβαση της νόσου.
Μεθοδολογία Η μελέτη είναι μονοκεντρική και πραγματοποιήθηκε με αναδρομική ανασκόπηση φακέλων νοσηλευόμενων παιδιών στην Παιδιατρική Κλινική του ΓΝΡ κατά την χρονική περίοδο 2019-2020, ανεξαρτήτου διάγνωσης εισόδου. Καταγράφηκαν δημογραφικά στοιχεία, κλινική εικόνα και κατηγορία βαρύτητας βάσει του score ED-PEWS κατά την εισαγωγή στο τμήμα. Συγκεκριμένα, ως cutoff όρια ταξινόμησης των παιδιών σε κατηγορίες βαρύτητας χρησιμοποιήθηκαν αυτά της πρωτότυπης μελέτης. Δηλαδή όσα παιδιά είχαν τιμή ED-PEWS κάτω από 6 ταξινομήθηκαν ως low urgency ενώ όσα είχαν πάνω από 15 ταξινομήθηκαν ως high urgency, ενώ οι ενδιάμεσες τιμές (6-15) τοποθετούσαν το παιδί σε ομάδα ενδιάμεσης βαρύτητας. Επίσης, καταγράφηκαν εργαστηριακά δεδομένα και παράμετροι οξεοβασικής ισορροπίας, καθώς και απεικονιστικές εξετάσεις που πραγματοποιήθηκαν. Τέλος, συγκεντρώθηκαν οι θεραπευτικές παρεμβάσεις που χρειάστηκαν οι ασθενείς καθώς και παράγοντες έκβασης δηλαδή διάρκεια νοσηλείας, ανάγκη διακομιδής ή επανεισαγωγής. Τα παραπάνω δεδομένα συλλέχθηκαν από τους φακέλους των ασθενών και ακολούθησε στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων, σύγκριση των επιμέρους ομάδων και έλεγχος συσχετίσεων.
Αποτελέσματα Από το σύνολο των ασθενών που εισήχθησαν από το ΤΕΠ στην κλινική ως επείγοντα περιστατικά, στη μελέτη εντάχθηκαν 214 παιδιά ηλικίας 30 ημερών-16 ετών. Τα συνηθέστερα πάσχοντα συστήματα κατά την είσοδο του ασθενούς ήταν το αναπνευστικό (88, 41,1%), γαστρεντερικό (50, 23,4%) και νευρολογικό (26, 12,1%) και αντίστοιχα, η πρώτη σε συχνότητα διάγνωση εξόδου ήταν η πνευμονία, ενώ ακολουθούν η οξεία γαστρεντερίτιδα και η δηλητηρίαση. Η τιμή του score ED-PEWS υπολογίσθηκε σε 197/214 (92%) παιδιά με βάση τα διαθέσιμα καταγεγραμμένα δεδομένα κατά την εισαγωγή τους στην κλινική. Σύμφωνα με τον ορισμό κατηγοριών βαρύτητας, συχνότερα (88,3%) οι ασθενείς των επειγόντων που εισήχθησαν στην κλινική ανήκαν στην κατηγορία μέσης βαρύτητας επείγοντος (55,3%) ή υψηλής προτεραιότητας επείγοντος (33%).Η τιμή του EDPEWS score εμφάνισε στατιστικά σημαντική συσχέτιση (r=0,36, p<0,001) με την διάρκεια νοσηλείας. Αναφορικά με τον εργαστηριακό έλεγχο της εισαγωγής, σημαντική διαφορά μεταξύ των ομάδων παρουσίασαν η τιμή του καλίου (p=0,002), της ουρίας (p=0,014), κρεατινίνης (p=0,007) και της γλυκόζης (p<0,001) κατά την εισαγωγή του παιδιού στην παιδιατρική κλινική. Όσον αφορά την απεικόνιση, μεγαλύτερο ήταν το ποσοστό των ακτινογραφιών θώρακα που ζητήθηκε σε ασθενείς με το υψηλό σκορ βαρύτητας αλλά και πολύ ψηλότερη η πιθανότητα ανάδειξης παθολογικών ευρημάτων στην ομάδα αυτή που έφθανε το 87,9% έναντι 63,2% και 25% (p<0,001) στις άλλες δύο ομάδες. Στους ασθενείς της ομάδας μέτριας βαρύτητας χορηγήθηκαν συχνότερα φορτίσεις υγρών (NaCl 0,9%), εύρημα συμβατό με τη συχνότερη διάγνωση γαστρεντερίτιδας στην ομάδα αυτή. Μεταξύ των κλινικών ή εργαστηριακών εξετάσεων, καλύτερα σχετιζόταν με το score ED-PEWSη αξιολόγηση του παιδιού ως πάσχοντος κατά την είσοδο στην κλινική (AUROC 0,71 (95% CI 0,63-79), p<0,001), η υπεργλυκαιμία (AUROC 0,75 (95% CI 0,67-83, p<0,001), και η αναγκαιότητα για διενέργεια ακτινογραφίας (AUROC 0,66 (95% CI 0,57-75, p=0,001), χορήγησης αντιβίωσης (AUROC 0,59 (95% CI 0,51-68, p=0,04), ή άλλης αγωγής (AUROC 0,68 (95% CI 0,60¬76, p<0,001).
Συμπέρασμα Η τιμή του score ED-PEWS ήταν υψηλότερη στα παιδιά που χρειάστηκαν εισαγωγή στο τμήμα. Επιπρόσθετα, τα παιδιά αυξημένης βαρύτητας βάσει του σκορ χρειάστηκαν νοσηλεία μεγαλύτερης διάρκειας, με αυξημένες
ανάγκες σε εργαστηριακές και απεικονιστικές εξετάσεις ενώ παρουσίαζαν παθολογικά ευρήματα στον παρακλινικό έλεγχο σε υψηλότερες συχνότητες. Το score ED-PEWS αποτελεί αξιόπιστο εργαλείο για ταξινόμηση των παιδιών που προσέρχονται στο ΤΕΠ σε κατηγορίες βαρύτητας.
|
Αναζήτηση
