| Περίληψη |
Εισαγωγή: Καθώς το προσδόκιμο ζωής συνεχώς αυξάνεται, και κατά συνέπεια και η
επίπτωση της εκφυλιστικής οστεοαρθρίτιδας, αυξάνεται και ο αριθμός των ολικών
αρθροπλαστικών γόνατος και ισχίου για τη διατήρηση του υψηλού επιπέδου
ποιότητας ζωής των ασθενών. Ωστόσο μια τέτοια αιματηρή επέμβαση οδηγεί στη
μετάγγιση του ασθενούς με συνέπεια πιθανές περιπροθετικές λοιμώξεις.
Σκοπός: Η παρούσα μελέτη αποσκοπούσε στην πιθανή συσχέτιση των μεταγγίσεων
(αυτόλογη μετάγγιση ή ετερόλογη) με την εμφάνιση πρώιμων λοιμώξεων στον
σημείο της επέμβασης και την αξιολόγηση της ποιότητα ζωής των ασθενών
προεγχειρητικά.
Υλικό και μέθοδοι: Το δείγμα μελέτης ανήλθε στα 56 ασθενείς που εισήχθησαν για
ολική αρθροπλαστική γόνατος και ισχίου στην Ορθοπαιδική Κλινική του Πα.Γ.Ν.Η.
από τον Ιανουάριο έως τον Μάρτιο του 2017. Καταγράφηκαν εργαστηριακά
δεδομένα καθώς και δεδομένα που αφορούσαν τις επεμβάσεις προεγχειρητικά και
μετεγχειρητικά. Επίσης προεγχειρητικά έγινε αξιολόγηση της ποιότητας ζωής των
ασθενών με τα ερωτηματολόγια KOOS και HOOS. Τέλος, ακολούθησε τηλεφωνικό
follow-up έξι εβδομάδες μετεγχειρητικά για την ενημέρωση σχετικά με την
κατάσταση του μέλους της επέμβασης και την λήψη ή όχι αντιμικροβιακής
χημειοπροφύλαξης.
Αποτελέσματα: Το 66,1% των ασθενών υπεβλήθει σε ολική αρθροπλαστική γόνατος
και 33,9% σε ολική αρθροπλαστική ισχίου. Στο μέσο χρόνο νοσηλείας στην ολική
αρθροπλαστική γόνατος βρέθηκαν 4,9±1,2 ημέρες έναντι 5,7±1,0 ημέρες στην
αθροπλαστική ισχίου (p=0,024). Σύστημα αυτομετάγγισης χρησιμοποιήθηκε στο
36,8% των ολικών αρθροπλαστικών ισχίου και στο 16,2% γόνατος. Μετεγχειρητικά
εμφάνισαν πυρετική κίνηση (Θ≥37,5ο C) το 9,3% του συνόλου των ασθενών. Η μέση
μεταβολή του αιματοκρίτη τους από την προεγχειρητική τους κατάσταση έως το εξιτήριο ήταν -21,8% (p<0,001) και της αιμοσφαιρίνης -21,2% (p<0,001). Στο 28,6%
των συμμετεχόντων (95%ΔΕ:17,9-82,1) χορηγήθηκε μετά το τέλος της νοσηλείας
τους χημειοπροφύλαξη, με μέση διάρκεια χορήγησης 17,0±11,3 ημέρες και
συχνότερη χορηγούμενη ουσία την Κινολόνη. Οι ασθενείς με μεγαλύτερη ηλικία (>65
ετών) έναντι των νεότερων, βρέθηκαν με σημαντικά μικρότερο κίνδυνο χορήγησης
χημειοπροφύλαξης κατά 87% (odds ratio: 0,13, 95%ΔΕ:0,03-0,62). Μεταξύ των
ασθενών που υπεβλήθησαν σε ολική αρθροπλαστική γόνατος και ισχίου, δεν
βρέθηκαν σημαντικές διαφοροποιήσεις στις Κλίμακες ποιότητας ζωής (Koos & Hoos)
(p>0,05) ωστόσο όμως τα επίπεδα βαθμολογίας (scores) των κλιμάκων κατέδειξαν
χαμηλή ποιότητα ζωής. Επιπλέον, τρεις ασθενείς (5,4%) εισήχθησαν εκ νέου στο
νοσοκομείο (μετεγχειρητικά) με συμπτώματα φλεγμονής χωρίς όμως να επιβεβαιωθεί
λοίμωξη.
Συμπεράσματα: Από την παρούσα μελέτη προκύπτει πως η μετάγγιση αίματος δεν
σχετίζεται με την ύπαρξη έντονων σημείων φλεγμονής που να οδηγούν στη
συχνότερη χορήγηση αντιμικροβιακής χημειοπροφύλαξης, ενώ φαίνεται να
σχετίζεται θετικά η μικρότερη από 65 ετών ηλικία των ασθενών αλλά και η χαμηλή
βαθμολογία ποιότητας ζωής προεγχειρητικά. Φαίνεται πως σε περίπτωση εμφάνισης
σημείων φλεγμονής μετά από ολική αρθροπλαστική γόνατος και ισχίου είναι
εμπειρική. Η περαιτέρω μελέτη όμως περιπροθετικών λοιμώξεων και ειδικά των
πρώιμων σημείων της, όπως επίσης και το πώς σχετίζεται με την ψυχική υγεία του
ασθενούς αλλά και τις μεταγγίσεις, είναι απαραίτητη λόγω της σοβαρότητας της
νόσου.
|
Αναζήτηση
