| Περίληψη |
Σκοπός:
Σκοπός της παρούσας εργασίας αποτέλεσε η μέτρηση και η αξιολόγηση του εύρους και των αλλαγών της προσαρμογής του οφθαλμού πριν και μετά από επεμβάσεις διαθλαστικής χειρουργικής για διόρθωση μυωπίας με excimer laser.
Μεθοδολογία:
Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν 14 άτομα νεαρής ηλικίας (6 άνδρες και 8 γυναίκες - μέση ηλικία 26.3 ± 5.6 έτη), με προ-εγχειρητικό διαθλαστικό σφάλμα μέχρι 4,75D μυωπία και 1.5D αστιγματισμό, τα οποία υποβλήθηκαν σε διαθλαστική χειρουργική επέμβαση με excimer λέιζερ (PRK & LASIK). Η προεγχειρητική διάθλαση κυμάνθηκε από -1.0 μέχρι -4.75 D με μέση τιμή -3.29 ± 1.06 D και ο προεγχειρητικός αστιγματισμός από 0.0 μέχρι -1.5 D με μέση τιμή -0,64 ± 0,58 D. Σε όλες τις περιπτώσεις η επέμβαση πραγματοποιήθηκε με το Wavelight Eye - Q Excimer laser, με συχνότητα ακτινοβόλησης 400 Hz. Και στην PRK και στη LASIK η φωτοεκτομή εφαρμόστηκε σε μια οπτική ζώνη 6,5 mm, με μία ζώνη μετάβασης έως τα 9 mm.
Για τις ανάγκες της εργασίας αυτής χρησιμοποιήθηκε ένα πλήρες σύστημα ανάλυσης μετώπου κύματος (COAS –Wavefront Sciences Ltd), το οποίο βασίζεται στην αρχή Shack-Hartmann, για τη μέτρηση των εκτροπών του οφθαλμού. Ένα ειδικά κατασκευασμένο οπτόμετρο Badal, προσαρμοσμένο πάνω στον αισθητήρα COAS, προσέφερε τη δυνατότητα καταγραφής των οφθαλμικών εκτροπών για ένα εύρος απαιτούμενης προσαρμογής (από το οπτικό άπειρο μέχρι περίπου 8D). Η προσαρμογή ελέγχονταν από ένα γράμμα Ε υψηλής αντίθεσης (≥80%) με γωνία όρασης 1.75ο που αντιστοιχεί σε 6/126 στην κλίμακα Snellen. Το συγκεκριμένο οπτόμετρο είχε το πλεονέκτημα ο στόχος δεν άλλαζε μέγεθος για τα διαφορετικά επίπεδα προσαρμογής. Οι 50 (διαδοχικές για τον κάθε στόχο) μετρήσεις έγιναν με σειρά αυξανόμενης προσαρμογής, από τον μακρύτερο στον κοντινότερο στόχο.
Η ανάλυση των δεδομένων περιγράφηκαν με βάση τους συντελεστές Zernike (μέχρι 4ης τάξης). Οι μετρήσεις έγιναν προεχγχειρητικά με τους ασθενείς να φοράνε διορθωτικά γυαλιά και μετεγχειρητικά στον έναν και στους τρεις μήνες, χωρίς τη χρήση γυαλιών.
Αποτελέσματα:
Παρατηρήθηκε ότι όλοι οι οφθαλμοί προσαρμόζουν περισσότερο (υπερ-προσαρμογή-lead) για μακρινά αντικείμενα (πρώτοι στόχοι), ενώ η προσαρμογή είναι μικρότερη της απαιτούμενης για κοντινά αντικείμενα (υπο-προσαρμογή lag) τόσο πριν όσο και μετά την επέμβαση.
Δεν διαπιστώνεται κάποια αξιόλογη μεταβολή στην κλίση ai απόκρισης-ερεθίσματος μετά τη διαθλαστική επέμβαση. Το εύρος του προσαρμοστικού σφάλματος, παρουσοάζει μια σχετικά μικρή αύξηση (περίπου 0,5D) στον ένα μήνα μετά την επέμβαση, επανερχόμενο σε κανονικά επίπεδα 3 μήνες μετεγχειρητικά.
Η διάμετρος της κόρης κατά την προσαρμογή ελλατώνεται προοδευτικά με ρυθμό 0,2 mm/D περίπου και παραμένει σχεδόν ανεπηρέαστος μετά την επέμβαση διαθλαστικής χειρουργικής.
Κατά τη διάρκεια της προσαρμογής, η σφαιρική εκτροπή C40 μετακινείται προς αρνητικές τιμές. Μετά τη διαθλαστική επέμβαση δεν διαπιστώνεται κάποια αξιόλογη μεταβολή στην κλίση ai των αντίστοιχων γραμμών τάσης (Σφαιρική εκτροπή – Προσαρμογή). Η αλλαγή της τιμής της σφαιρικής εκτροπής προς αρνητικότερες τιμές είναι περίπου 0,02μm για κάθε 1D προσαρμογής (για διάμετρο κόρης : 4mm). Όμως μετεγχειρητικά παρατηρείται μία σημαντική αύξηση στη θετική σφαιρική εκτροπή. Αυτό συμβαίνει γιατί μετά την επέμβαση η κεντρική οπτική ζώνη του κερατοειδή γίνεται πιο επίπεδη, ενώ δεν μεταβάλλεται στην περιφέρεια.
Επίσης, στον 1 μήνα μετεγχειρητικά διαπιστώνεται μια σχετική αύξηση του RMS high order για μακρινούς στόχους η οποία ελαφρώς μειώνεται στον 3ο μήνα. Η μεταβολή του RMS higher order με την προσαρμογή αλλάζει πριν σε σχέση μετά από την προσαρμογή. Οι αυξημένες εκτροπές στον ένα μήνα οφείλονται στη διαδικασία επούλωσης και επιθηλιοποίησης του κερατοειδή, η
οποια να σημειωθεί ότι παρουσιάζει μεγαλύτερη καθυστέρηση με επέμβαση PRK. Επίσης λόγω της διαθλαστικής επέμβασης PRK (στην οποία ανήκουν τα περισσότερα περιστατικά του δείγματος), οι εκτροπές είναι πιο αυξημένες στον ένα μήνα από ότι στους τρεις μήνες.
Στη μεταβολή της τρίτης τάξης κόμης φαίνεται να υπάρχει μεγάλος βαθμός μεταβλητότητας. Γενικά φαίνεται η οριζόντια κόμη να μην αλλάζει με την προσαρμογή ούτε πριν ούτε μετά την επέμβαση. Η κάθετη κόμη μεταβάλλεται περισσότερο με την προσαρμογή από ότι η οριζόντια (υπάρχει μια ελαφρώς αυξητική τάση). Μετεγχειρητικά φαίνεται να υπάρχει όμως μεγαλύτερο εύρος στην κατανομή των τιμών της οριζόντιας και κάθετης κόμης.
Συμπεράσματα:
Η προσαρμοστική ικανότητα δεν επηρεάζεται τρεις μήνες μετά από διαθλαστική χειρουργική.
Μετεγχειρητικά η σφαιρική εκτροπή «αυξάνεται» προς θετικές τιμές, αλλά η κλίση σε σχέση με την προσαρμογή μένει ανεπηρέαστη. Πολύ μικρές αλλαγές παρατηρούνται στο καθετο και οριζόντιο κόμα. Η ποιότητα όρασης (όπως αυτή εκφράζεται από τη μετρική RMS) επηρεάζεται ως προς τη σχέση της με την προσαρμογή, ακολουθώντας τις μεταβολές της σφαιρικής εκτροπής.
Η αύξηση της σφαιρικής εκτροπής και η αλλαγή του RMS μετά την επέμβαση δεν φαίνεται να επηρεάζει την προσαρμοστική ικανότητα, αλλά μπορεί να έχει επίδραση στο σφάλμα προσαρμογής, ιδιαίτερα τον 1ο μήνα μετεγχειρητικά.
Είναι πιθανόν η όραση των ασθενών να προσαρμόζεται στην αυξημένη σφαιρική εκτροπή μετεγχειρητικά, αλλάζοντας τα κριτήρια σχετικά με τις εκτροπές υψηλής τάξης, που χρησιμοποιούμε κατά την προσαρμογή.
|
Αναζήτηση
