| Περίληψη |
Οι GABAεργικοί (γ-αμινοβουτυρικού οξέος) ενδονευρώνες του φλοιού του εγκεφάλου, αντιπροσωπεύουν μόλις το 20% των νευρώνων του φλοιού. Ωστόσο, αποτελούν καταλυτικούς παράγοντες για τη σωστή λειτουργία του φλοιού και η απώλεια ή δυσλειτουργία τους έχει συσχετιστεί με σοβαρές νευροψυχιατρικές ασθένειες. Τα κύτταρα αυτά χαρακτηρίζονται από αξιοσημείωτη μορφολογική, μοριακή και λειτουργική ποικιλία. Θέτοντας ως κριτήριο την έκφραση συγκεκριμένων πρωτεϊνών, μπορούμε να τους κατατάξουμε σε δύο κύριες κατηγορίες, τους ενδονευρώνες που εκφράζουν παρβαλβουμίνη και εκείνους που εκφράζουν σωματοστατίνη. Παρά την πρόοδο που έχει σημειωθεί αναφορικά με την μελέτη της ανάπτυξης των ενδονευρώνων του φλοιού, οι περισσότερες μελέτες έχουν προσδιορίσει κυρίως εξωκυτταρικά και όχι ενδοκυτταρικά μόρια που δύνανται να εμπλέκονται σε αυτήν. Τα στάδια της ανάπτυξης των ενδονευρώνων συνοψίζονται στα εξής: νευρογένεση, μετανάστευση, μορφογένεση και συναπτογένεση, προγραμματισμένος κυτταρικός θάνατος και αναπροσαρμογή του κυκλώματος.
Αυξανόμενα στοιχεία εμπλέκουν την Rac1, μία μικρή GTPάση, κι άρα ενδοκυτταρικό μόριο, στην ανάπτυξη των ενδονευρώνων του φλοιού. Πιο συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων, η απαλοιφή της Rac1 αποκλειστικά από τους ενδονευρώνες παρβαλβουμίνης και σωματοστατίνης, μέσω της τεχνολογίας Cre/loxP, οδηγεί σε σημαντική μείωση των ενδονευρώνων που μεταναστεύουν στο φλοιό, προβληματική συναπτική πλαστικότητα και αποδιοργανωμένες νευρικές ταλαντώσεις. Εντούτοις, δεν έχει ακόμη προσδιοριστεί ο ρόλος της Rac1 στο στάδιο της πρώιμης ωρίμανσης των ενδονευρώνων, στο οποίο πραγματοποιείται η μορφολογική ανάπτυξη αυτών και η συναπτογένεση. Επομένως, ο στόχος της παρούσας πτυχιακής εργασίας ήταν να εξετάσουμε το ρόλο της Rac1 στις μορφολογικές και συναπτικές ιδιότητες των ενδονευρώνων του φλοιού κατά την αρχική μεταγεννητική περίοδο.
Για το σκοπό αυτό, πραγματοποιήσαμε πρωτογενείς μικτές φλοιικές καλλιέργειες από μύες, ελλειμματικούς ως προς τη Rac1 και μη (control). Η μελέτη αυτή τελικά υποδεικνύει ότι η απαλοιφή της Rac1 αποκλειστικά από τους ενδονευρώνες παρβαλβουμίνης και σωματοστατίνης, οδηγεί σε σημαντική μείωση του κυτταρικού σώματος και της
8
πολυπλοκότητας των φλοιικών ενδονευρώνων παρβαλβουμίνης. Επιπλέον, απουσία αυτής, παρατηρείται σημαντική μείωση των ανασταλτικών συνάψεων στο σώμα και τους πρωτοταγείς δενδρίτες στους φλοιικούς ενδονευρώνες της παρβαλβουμίνης και αυξημένες διεγερτικές συνάψεις στους πρωτοταγείς δενδρίτες των νευρώνων αυτών. Επομένως, τα ευρήματά μας συνηγορούν στον απαραίτητο ρόλο της Rac1 για τη σωστή ωρίμανση των ενδονευρώνων του φλοιού, τουλάχιστον εκείνων που εκφράζουν παρβαλβουμίνη, όσον αφορά τη μορφογένεση και το σχηματισμό συνάψεων. Τα δεδομένα αυτά, θα συμβάλουν, δυνητικά, στην κατανόηση της δυσλειτουργίας των ενδονευρώνων του φλοιού, που συχνά παρατηρείται σε ζωικά μοντέλα και κλινικές μελέτες.
|
Αναζήτηση
