Your browser does not support JavaScript!

Αρχική    Αναζήτηση  

Αποτελέσματα - Λεπτομέρειες

Εντολή Αναζήτησης : Συγγραφέας="Κουκουζέλης"  Και Συγγραφέας="Κωνσταντίνος"

Τρέχουσα Εγγραφή: 11 από 30

Πίσω στα Αποτελέσματα Προηγούμενη σελίδα
Επόμενη σελίδα
Προσθήκη στο καλάθι
[Προσθήκη στο καλάθι]
Κωδικός Πόρου 000440729
Τίτλος "Απελευθερωμένη" επιθυμία ή η διάσωση του συλλογικού στην ύστερη νεωτερικότητα
Συγγραφέας Ραβανή, Ελένη
Σύμβουλος διατριβής Καβουλάκος Κωνσταντίνος
Μέλος κριτικής επιτροπής Σταυρακάκης Γιάννης
Κουκουζέλης Κωνσταντίνος
Περίληψη Η Επιθυμία, αυτό που θα λέγαμε «το επιθυμείν», είναι ένα από τα ζητήματα που επαναδιατυπώνεται στις σύγχρονες κοινωνίες και παίζει κάποιο ρόλο στην συγκρότησή τους. Σύμφωνα με τον Φρόιντ η επιθυμία είναι ουσιωδώς αντιφατική γιατί ριζώνει στα δύο αντίρροπα ορμέφυτα του ανθρώπου, τον Έρωτα και τον Θάνατο. Ο πολιτισμός και τα προϊόντα του, προσπαθούν να εξισορροπήσουν αυτή την αντιφατικότητα θέτοντας απαγορεύσεις στην ανεμπόδιστη απόλαυση και την άσκηση της ωμής βίας. Ωστόσο αυτή η εξισορρόπηση δεν είναι κι ούτε θα γίνει ποτέ ολοσχερής: ο πόλεμος, η βίαιη συμπεριφορά, το κοινότοπο, καθημερινό κακό, η δυσφορία που νιώθουμε, η νεύρωση είναι μερικά παραδείγματα αυτού του ανεξάλειπτου κατάλοιπου της ατομικής αυθαιρεσίας. Ο πολιτισμός, το συμβολικό, (όπως το ονομάζουμε) παρέχει την «αρχή της πραγματικότητας» η οποία αντίκειται στην «αρχή της ηδονής». Ωστόσο, στον ορίζοντα της μετανεωτερικότητας αυτή η αντίθεση ανάμεσα στις δύο αρχές τείνει να υπερκερασθεί. Ο προβληματισμός που αναπτύσσεται στο κύριο μέρος της εργασίας, ακριβώς περιστρέφεται γύρω από τους όρους αυτού του ενδεχομένου. Έτσι, στο πρώτο μέρος της εργασίας μου γίνεται μια εκτενής αναφορά στις σύγχρονες όψεις του κοινωνικού πλαισίου και καταλήγουμε στην διαπίστωση ότι το σύνθημα του Μάη του 68, «πάρτε τις επιθυμίες σας για πραγματικότητα», εντός του κομφορμισμού των δυτικών κοινωνιών, εναντίον του οποίου διατυπώθηκε, είχε ένα κοινωνικό ανατρεπτικό νόημα, καθόσον υπέθετε ότι η εξουσία παρέμενε πιστή στην «αρχή της πραγματικότητας» και η επανάσταση στην «αρχή της επιθυμίας», έτσι ώστε οι δύο πόλοι παρέμεναν διακριτοί και διαλεκτικά αντίθετοι. Σήμερα το παραπάνω σύνθημα έχει αλλάξει «στρατόπεδο» και έχει περάσει στα χείλη αυτών που ασκούν την εξουσία. Από τη στιγμή που η επιθυμία, στην καθαρή, αδιαμεσολάβητη μορφή της, ανοίγεται σε ένα πεδίο κατά πολύ ευρύτερο από αυτό της κατανάλωσης, αυτό της άυλης επικοινωνίας των σημείων, γίνεται μια ηδονή χωρίς αντικείμενο, και το άρρητο θεμέλιο της νέας νομιμοποίησης της (κάθε) εξουσίας ο λόγος περί της απόλαυσης διοχετεύεται ως κώδικας από όλους τους πόρους του συστήματος, τούτο όμως δεν εμποδίζει ο λόγος αυτός να εναλλάσσεται συστηματικά με τον λόγο περί κρίσης. Και οι δύο αποτελούν τις συνισταμένες του εξουσιαστικού λόγου που μπορεί να ακούσει κανείς σήμερα. Στο μεταμοντέρνο πλαίσιο τίθενται σαφώς σε αμφισβήτηση τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και επιθυμίας και οι δύο αρχές δεν είναι αλληλοαποκλειόμενες, αλλά διαπερατές η μια από την άλλη. Η διαπερατότητα αυτή γίνεται δυνατή, ακριβώς επειδή και οι δύο αρχές έχουν υπερνικηθεί από την αρχή της προσομοίωσης, έννοια την οποία εισάγει ο Μπωντριγιάρ στο ύστερο κυρίως έργο του. Η ιδέα ήταν η εξής : στο πρώτο μέρος της εργασίας να παρουσιάσω, αντλώντας από το έργο του Ζακ Λακάν, την ψυχαναλυτική, λακανική εκδοχή για την φύση και την συγκρότηση της επιθυμίας και στο δεύτερο να επιχειρήσω μια σκιαγράφηση του μετανεωτερικού τοπίου, μέσα από το έργο του Ζαν Μπωντριγιάρ. Πολλές από τις μπωντριγιαρικές θέσεις βρίσκονται σε μια γόνιμη συνομιλία με τη λακανική θεωρία, στον βαθμό που οι δύο προσεγγίσεις, αποκηρύσσουν ως ουτοπική φαντασίωση την ιδέα της βελτιωσιμότητας της ανθρωπότητας, ιδέα στενά συνδεδεμένη με τον καπιταλιστικό επεκτατισμό, την οποία υπηρέτησαν εντέλει πιστά και οι επικριτές του. Στην κοινωνιοκεντρική προσέγγιση του Μπωντριγιάρ δεν ενδιαφέρουν τόσο οι διεργασίες που πραγματοποιούνται στο ιδιοσυγκρασιακό επίπεδο του ατόμου, όσο η λειτουργία της «κοινωνικής μηχανής» και η παραδοξότητα της αποτυχίας της: ενώ φτάνει σε ύψιστο βαθμό λειτουργικότητας, εξάπλωσης της γνώσης σε όλα τα επίπεδα, διαφάνειας και αποτελεσματικότητας, ενώ οι κοινωνίες μας γίνονται πιο ανεκτικές και πλουραλιστικές, ταυτόχρονα η «μηχανή» επιβάλλει την πιο σκληρή πειθαρχία του κώδικα και αποτυγχάνει να νοηματοδοτήσει την ανθρώπινη ζωή. Και εδώ ο Μεγάλος Άλλος αποκαλύπτεται ελλειμματικός και μάλιστα με τον πλέον αθεράπευτο τρόπο: το έλλειμμά του δεν είναι άλλο από την αποκήρυξη της συμβολικής ανταλλαγής, το βραχυκύκλωμα της αντιστρεψιμότητας και την υποταγή στο νόμο της αξίας και της συσσώρευσης. Αυτό που μένει έξω από την ιδέα της βελτιωσιμότητας της ανθρωπότητας, αυτό που κάνει την εξίσωση της προόδου (σε κάθε μορφή της και κυρίως σ’αυτήν της πολιτικής οικονομίας) να λειτουργεί είναι η αποκήρυξη του πραγματικού του Θανάτου. Όμως, είναι αυτό το πραγματικό του θανάτου που διώξαμε από την πόρτα και μπαίνει από το παράθυρο, το οποίο στοιχειώνει τις υπερ-λειτουργικές, υπερ-ανεπτυγμένες κοινωνίες μας και, με τη μια ή την άλλη μορφή, ξεχαρβαλώνει τις όμορφες κατασκευές μας.
Φυσική περιγραφή 96 σ. ; 30 εκ.
Γλώσσα Ελληνικά
Θέμα Επιθυμία
Λακάν
Μπωντριγιάρ
Συμβολική ανταλλαγή
Ημερομηνία έκδοσης 2021
Συλλογή   Σχολή/Τμήμα--Φιλοσοφική Σχολή--Τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών--Μεταπτυχιακές εργασίες ειδίκευσης
  Τύπος Εργασίας--Μεταπτυχιακές εργασίες ειδίκευσης
Μόνιμη Σύνδεση https://elocus.lib.uoc.gr//dlib/8/d/2/metadata-dlib-1623929353-278171-27326.tkl Bookmark and Share
Εμφανίσεις 354

Ψηφιακά τεκμήρια
No preview available

Κατέβασμα Εγγράφου
Προβολή Εγγράφου
Εμφανίσεις : 3