| Περίληψη |
Αυτή η εργασία παρουσιάζει μια ενισχυμένη εικόνα μέσω κοιλότητας για την μέτρηση του
ατομικού φάσματος ιωδίου, περιλαμβάνει μια κοιλότητα τύπου bow-tie τεσσάρων κατόπτρων,
η οποία αυξάνει το ενεργό μήκος αλληλεπίδρασης των ατόμων ιωδίου με το φως, κατά
παράγοντα ίσο με τον μέσο αριθμό περασμάτων μέσα στην κοιλότητα.
Επίσης, παρουσιάζονται τα πρώτα βήματα για πειράματα παραβίασης της συμμετρίας της
ομοτιμίας (PNC). Το 1959, ο Zel’dovich πρώτος εξέτασε την πιθανότητα μέτρησης PNC σε
ατομικές μεταβάσεις και προτάθηκε ότι αν υπάρχει παραβίαση την ομοτιμίας λόγω της
ασθενούς αλληλεπίδρασης μεταξύ ηλεκτρονίου και πυρήνα, τότε η συμβολή με μια
ηλεκτρομαγνητική αλληλεπίδραση που διατηρεί την ομοτιμία μεταξύ του ηλεκτρονίου και του
πυρήνα, αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα το ατομικό σύστημα να γίνεται οπτικά ενεργό. Έτσι, η
ικανότητα διεξαγωγής μετρήσεων κυκλικού διχρωισμού με υψηλή ευαισθησία θα αποτελούσε
τρόπο μέτρησης του PNC σε πειράματα ατομικής φυσικής χαμηλής ενέργειας.
Το Καθιερωμένο Πρότυπο, προβλέπει μια ασθενή μετάβαση που παραβιάζει την ομοτιμία με
πλάτος Ε1PNC μεταξύ καταστάσεων με όμοια ομοτιμία σε συγκεκριμένα ατομικά και μοριακά
συστήματα. Η μέτρηση του πλάτους μετάβασης Ε1PNC είναι δυνατή μέσω της συμβολής με μία
μετάβαση η οποία δε παραβιάζει την ομοτιμία. Στην περίπτωση μια επιτρεπόμενης μαγνητοδιπολικής μετάβασης Μ1, η συμβολή Μ1-Ε1PNC θα οδηγήσει σε φυσική οπτική ενεργότητα.
Σαν υποψήφιο ατομικό σύστημα για PNC, το ιώδιο προσφέρει πολλά πλεονεκτήματα όπως:
μεγάλο ατομικό αριθμό, Z, το οποίο ενισχύει το φαινόμενο PNC, ισχυρή Μ1 μετάβαση με την
οποία η μετάβαση E1PNC μπορεί να συμβάλει, εύκολη δημιουργία ατομικών πληθυσμών ακόμη
και σε θερμοκρασία δωματίου, μεγάλος αριθμός ισοτόπων, όπου συνδυαστικές μετρήσεις
μπορούν να εξαλείψουν ελλείψεις στην θεωρητική κατανόηση του ατομικού ιωδίου, την
ικανότητα να συγκρίνουμε άμεσα τα αποτελέσματα με το πιο πρόσφατο ατομικό πείραμα
PNC, στο κέσιο όπου πραγματοποιήθηκε από την ομάδα του C.E. Wieman τα τέλη της
δεκαετίας του 1990, και άλλα. Ο κύριος στόχος αυτής της εργασίας είναι να μελετηθεί η
μαγνητο-διπολική μεταβαση (Μ1) του ιωδίου, 52P1/2 → 52P3/2 στα 1315 nm και να μετρηθεί,
για πρώτη φορά, η ηλεκτρο-τετραπολική συνιστώσα Ε2 μεταξύ των ίδιων καταστάσεων, το
οποίο αναμένεται να παρέχει πληροφορίες σχετικές με μια συγκεκριμένη συνιστώσα της PNC
αλληλεπίδρασης, το οποίο οφείλεται στην αναπολική ροπή του πυρήνα. Η ενίσχυση μέσω
οπτικής κοιλότητας που περιγράφεται, αναμένεται να επιτρέψει την μελέτη πολύ μικρών
σημάτων, όπως η οπτική περιστροφή λόγω PNC.
Ως ένα περαιτέρω μέσο ενίσχυσης, μελετάμε την επίδραση της αύξησης της θερμοκρασίας για
την παραγωγή μεγαλύτερων ατομικών πυκνοτήτων, με στόχο την μεγιστοποίηση του σήματος
PNC.
|
Αναζήτηση
