Περίληψη |
Τα Τ ρυθμιστικά κύτταρα (Tregs) παίζουν σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της περιφερικής ανοχής και
της ομοιοστασίας των ανοσολογικών αντιδράσεων. Κατά την ανάπτυξη ενός όγκου, Tregs
συσσωρεύονται στο μικροπεριβάλλον του και τον προστατεύουν από τους ανοσολογικούς
μηχανισμούς του οργανισμού. Τα Tregs εκφράζουν σε μεγάλο ποσοστό ρυθμιστικά ανοσολογικά
μόρια, κατά βάση PD-1 και CTLA-4, γεγονός που τα καθιστά βασικό στόχο της ανοσοθεραπείας. Στο
σπλαχνικό λιπώδη ιστό, τα εγκατεστημένα Tregs έχουν διακριτό μοριακό αποτύπωμα και
προστατευτικές δράσεις έναντι των μεταβολικών δυσλειτουργιών στην παχυσαρκία και τη χρόνια
φλεγμονή που τη χαρακτηρίζει, ενώ επαναπρογραμματίζονται σε καταστάσεις μεταβολικής
ανομοιοστασίας. Πληθώρα στοιχείων συνδέουν πλέον την παχυσαρκία με την εμφάνιση καρκίνου, και
την καθιστούν έναν από τους βασικούς παράγοντες κινδύνου για επιθετικότερες εκφάνσεις της
ασθένειας και δυσμενείς προγνώσεις σε ασθενείς. Ωστόσο, υπέρβαρα και ελαφρώς παχύσαρκα άτομα
φαίνεται να ανταποκρίνονται περισσότερο στην ανοσοθεραπεία, παρότι οι μηχανισμοί πίσω από αυτό
το παράδοξο δεν έχουν ακόμη διαλευκανθεί.
Στα πλαίσια αυτής της διπλωματικής εργασίας, στοχεύσαμε στην ανάλυση του ρόλου των ρυθμιστικών
κυττάρων του σπλαχνικού λιπώδους ιστού (VAT Tregs) στην ανάπτυξη όγκου και τις ανοσολογικές
αντιδράσεις εναντίον του, καθώς και στην ανοσοθεραπεία. Τα δεδομένα μας υποδεικνύουν ότι δίαιτα
υψηλή σε λιπαρά ευνοεί την ανάπτυξη όγκου στο μοντέλο μελανώματος B16.F10 σε ποντίκια και των
δύο φύλων. Οι λεμφαδένες-φρουροί στα παχύσαρκα ποντίκια παρουσιάζουν αύξηση του συνολικού
αριθμού Τ κυττάρων, χωρίς ωστόσο να παρατηρείται κάποια διαφορά μεταξύ των συχνοτήτων των
κυτταρικών υποπληθυσμών. Όσον αφορά στον ίδιο τον όγκο, το προφίλ των Τ κυττάρων στα
παχύσαρκα ποντίκια μοιάζει να γίνεται πιο ανοσογονικό, με μικρότερους λόγους Tregs/T effectors,
παρά τη συνολική μείωση των ανοσοκυττάρων που εισχωρούν στο μικροπεριβάλλον του. Στο λιπώδη
ιστό, υπάρχουν δεδομένα μεγαλύτερης ανοσοανοχής, όπως φαίνεται από την αύξηση της έκφρασης του
PD-1στα τα Tregs και τα CD8+ κυτταροτοξικά T, την ένταση φθορισμού του CTLA-4 στα Tregs και
την αναλογία Tregs/T effectors, παρότι το σύνολο των CD45+ λεμφοκυττάρων αυξάνεται. Τα ευρήματά
μας αποκαλύπτουν επίσης ότι οι τάσεις αυτές είναι συγκρίσιμες και για τα δύο φύλα, αν και πιο
έντονες στα αρσενικά. Ο προσδιορισμός συγκεκριμένων μοριακών υπογραφών στα Tregs κατά την
ανάπτυξη όγκου και συγκρίσεις του μεταγραφώματος των Tregs του λιπώδους ιστού και του
μικροπεριβάλλοντος του όγκου θα μας έδιναν περισσότερες πληροφορίες για τη συνεισφορά της
παχυσαρκίας, και συγκεκριμένα των Tregs του λιπώδους ιστού, στον καρκίνο.
Συνολικά, η προσέγγιση του ανοσομεταβολισμού αναγνωρίζει τη συνεισφορά διαφορετικών
συστημάτων σε μία κατάσταση και τα συνδυαστικά τους αποτελέσματα σε φυσιολογικές και
παθολογικές καταστάσεις. Λαμβάνοντας αυτό υπόψη, κρίνουμε σημαντικό να ανακαλύψουμε τους
υποκείμενους μηχανισμούς που χαρακτηρίζουν την παχυσαρκία και τη συνεισφορά της στην πρόοδο
του όγκου και την αποκρισιμότητα στην ανοσοθεραπεία, καθώς και τον πιθανό ρόλο των Tregs σε
αυτή την αλληλεπίδραση. Ο στόχος αυτός έχει διπλή σημασία, καθώς αφενός θα προσέφερε κλινικά
πλεονεκτήματα και αφετέρου θα εμπλούτιζε τη βασική μας κατανόηση των πολύπλοκων
αλληλεπιδράσεων μεταξύ ανοσολογικών πληθυσμών.
|