Your browser does not support JavaScript!

Αρχική    Αναζήτηση  

Αποτελέσματα - Λεπτομέρειες

Εντολή Αναζήτησης : Συγγραφέας="Ραϊσάκη"  Και Συγγραφέας="Μαρία"

Τρέχουσα Εγγραφή: 6 από 21

Πίσω στα Αποτελέσματα Προηγούμενη σελίδα
Επόμενη σελίδα
Προσθήκη στο καλάθι
[Προσθήκη στο καλάθι]
Κωδικός Πόρου 000447749
Τίτλος Οστεονέκρωση ως επιπλοκή θεραπείας της οξείας λεμφοβλαστικής λευχαιμίας και των λεμφωμάτων σε παιδιά ,εφήβους και νεαρούς ενήλικες : 15ετής εμπειρία ενός κέντρου
Άλλος τίτλος Osteonecrosis as a complication of treatment for acute lymphoblastic leukemia and lymphomas in children ,adolescents and young adults
Συγγραφέας Μανδελένη Ευαγγελία
Σύμβουλος διατριβής Στειακάκη, Ευτυχία
Μέλος κριτικής επιτροπής Ραϊσάκη, Μαρία
Δημητρίου, Ροζαλία
Περίληψη Εισαγωγή Καθώς όλο και περισσότεροι ασθενείς με Οξεία Λεμφοβλαστική Λευχαιμία (ΟΛΛ) και λέμφωμα επιβιώνουν, έχει αυξηθεί το ενδιαφέρον για τις πιθανές απώτερες επιπλοκές της θεραπείας. Ο πιο σημαντικός παράγοντας για την οστική υγεία στην ενήλικη ζωή είναι η φυσιολογική αύξηση στην παιδική ηλικία. Όμως, έχει φανεί ότι 10-25% των παιδιών με διάγνωση Οξείας Λεμφοβλαστικής Λευχαιμίας ή λεμφώματος, θα εμφανίσουν μείωση της οστικής πυκνότητας που ίσως επιμείνει για πάνω από 20 χρόνια. Η μείωση αυτή φαίνεται να είναι πολυπαραγοντική. Παρόλο που η οστεοπενία και η οστεονέκρωση φαίνεται να έχουν διαφορετικούς παθοφυσιολογικούς μηχανισμούς, η τελευταία σχετίζεται με την επιταχυνόμενη μείωση της οστικής μάζας. Η οστεονέκρωση μπορεί να έχει ευρεία κλινική προβολή, από ασυμπτωματική έως και κλινικά σημαντική, η οποία περιορίζει σημαντικά τη δραστηριότητα των παιδιών και χρήζει έως και χειρουργική αντιμετώπιση. Παράγοντες κινδύνου για οστεονέκρωση είναι η ηλικία>10 έτη, το θήλυ φύλο, οι υψηλές δόσεις κορτικοστεροειδών, η χορήγηση χημειοθεραπευτικών όπως ασπαραγινάσης, μεθοτρεξάτης, βινκριστίνης, η μεταμόσχευση αιμοποιητικών κυττάρων, η υπερλιπιδαιμία, η καυκάσια φυλή και σε κάποιες μελέτες η χαμηλή αλβουμίνη και το αυξημένο BMI. Οι αρθρώσεις που επηρεάζονται συχνότερα είναι οι ώμοι (13-24%), το ισχίο (35-67%), το γόνατο (45-88%), η ποδοκνημική (13-44%), οι κλείδες (3-15%). Για τη θεραπεία της οστεονέκρωσης μπορεί να αρκεί απλή παρακολούθηση ή συντηρητική αντιμετώπιση, αλλά ίσως χρειαστεί και χειρουργική αποκατάσταση της άρθρωσης. Στη συντηρητική αντιμετώπιση η σύσταση είναι η μερική δραστηριότητα, χωρίς άρση βάρους όπως το κολύμπι ή η ποδηλασία με επίβλεψη ειδικού φυσιοθεραπευτή. Έτσι υπάρχει βελτίωση στην οστεοσύνθεση και διέγερση για δημιουργία μυών, ενώ ταυτόχρονα περιορίζεται η άρση βάρους από τις αρθρώσεις. ΠΜΣ Αιματολογία - Ογκολογία Παιδιών και Εφήβων Ιατρική Σχολή – Πανεπιστήμιο Κρήτης 5 Σκοπός Να μελετηθούν σε ασθενείς με ΟΛΛ και λέμφωμα οι επιπλοκές από τη θεραπεία όσον αφορά το μυοσκελετικό σύστημα κι ιδιαιτέρως η οστεονέκρωση Μεθοδολογία Στη συγκεκριμένη αναδρομική μελέτη, αξιολογήθηκαν οι φάκελοι των ασθενών που θεραπεύτηκαν για ΟΛΛ ή λέμφωμα στην Κλινική Αιματολογίας - Ογκολογίας παίδων του ΠαΓΝΗ από 1/1/2006 έως 31/12/2020. Πρόκειται για 130 συνολικά ασθενείς. Καταγράφηκαν τα δημογραφικά χαρακτηριστικά, τα συμπτώματα όταν αυτά υπήρχαν, η εντόπιση των βλαβών, τα απεικονιστικά ευρήματα, στοιχεία σχετικά με τη νόσο και τη θεραπεία και το BMI ή ΕΘ κάθε ασθενή. Αποτελέσματα Από τους ασθενείς που μελετήθηκαν 7,69% εμφάνισαν σοβαρή επιπλοκή από το μυοσκελετικό σύστημα. 6,15% είχαν επιβεβαιωμένη οστεονέκρωση με μαγνητική τομογραφία, ενώ 4,61% είχαν συμπτωματική νόσο. Το ποσοστό ασυμπτωματικής οστεονέκρωσης δεν ήταν δυνατό να αξιολογηθεί λόγω μη διενέργειας τακτικού ελέγχου σε ασθενείς χωρίς συμπτωματολογία. Η αναλογία φύλου για τις συμπτωματικές οστεονεκρώσεις ήταν 1:1. Όλα τα άτομα ήταν πάνω από 10 ετών, ενώ η πλειοψηφία (62,5%) ήταν πάνω από 16 ετών στη διάγνωση της κακοήθειας. Στη συγκεκριμένη μελέτη, δε φάνηκε συσχετισμός του αυξημένου σωματικού βάρους με τον κίνδυνο για οστεονέκρωση. Όλοι οι ασθενείς έλαβαν υψηλές δόσεις κορτικοστεροειδών, ενώ 80% όσων έκαναν σοβαρή επιπλοκή από το μυοσκελετικό έλαβαν ασπαραγινάση, 90% βινκριστίνη, ενώ 40% υψηλές δόσεις μεθοτρεξάτης. Από αυτούς που έκαναν συμπτωματική οστεονέκρωση, 83% εμφάνισαν συμπτώματα στη φάση διατήρησης της ύφεσης, ενώ 17% μετά το τέλος της θεραπείας. 75% των ασθενών είχαν οστεονέκρωση σε πάνω από μία άρθρωση, ενώ η συχνότερα επηρεαζόμενη άρθρωση στη συγκεκριμένη μελέτη ήταν αυτή του ισχίου. Τέλος, 25% των ασθενών χρειάστηκαν μόνο παρακολούθηση, 12,5% συντηρητική αντιμετώπιση, 37,5% χειρουργική αποκατάσταση ενώ στους υπόλοιπους δεν είναι ακόμα σίγουρη η τελική έκβαση.
Φυσική περιγραφή 40 σ. : πίν. σχήμ. ; 30 εκ.
Γλώσσα Ελληνικά
Θέμα Late complications
Malignancies
Απώτερες επιπλοκές
Νεοπλασία
Ημερομηνία έκδοσης 2022-03-30
Συλλογή   Σχολή/Τμήμα--Ιατρική Σχολή--Τμήμα Ιατρικής--Μεταπτυχιακές εργασίες ειδίκευσης
  Τύπος Εργασίας--Μεταπτυχιακές εργασίες ειδίκευσης
Μόνιμη Σύνδεση https://elocus.lib.uoc.gr//dlib/5/e/3/metadata-dlib-1651051496-9758-15585.tkl Bookmark and Share
Εμφανίσεις 244

Ψηφιακά τεκμήρια
No preview available

Κατέβασμα Εγγράφου
Προβολή Εγγράφου
Εμφανίσεις : 1