Your browser does not support JavaScript!

Αρχική    Αναζήτηση  

Αποτελέσματα - Λεπτομέρειες

Εντολή Αναζήτησης : Συγγραφέας="Τζανακάκης"  Και Συγγραφέας="Γεώργιος"

Τρέχουσα Εγγραφή: 9 από 20

Πίσω στα Αποτελέσματα Προηγούμενη σελίδα
Επόμενη σελίδα
Προσθήκη στο καλάθι
[Προσθήκη στο καλάθι]
Κωδικός Πόρου 000386263
Τίτλος In vitro μελέτη του ρόλου των αυξητικών παραγόντων στον πολλαπλασιασμό,μετανάστευση και διήθηση κυττάρων οστεοσαρκώματος
Άλλος τίτλος In vitro study of the role of growth factors in proliferation migration and invasion of osteosarcoma cells
Συγγραφέας Δάτσης, Γεώργιος Αλέξανδρος
Σύμβουλος διατριβής Τζανακάκης, Γεώργιος
Μέλος κριτικής επιτροπής Κατώνης, Παύλος
Ζαφειρόπουλος, Αλέξανδρος
Περίληψη Υπόβαθρο: Το οστεοσάρκωμα είναι ο πιο συχνός κακοήθης όγκος των οστών στα παιδιά και τους εφήβους, με συχνότητα 4,4/1000000. Παρά την σημαντική αύξηση του ποσοστού επιβίωσης των ασθενών με οστεοσάρκωμα τις τελευταίες δεκαετίες, γεγονός που οφείλεται στην έγκαιρη διάγνωση και την χρήση της χημειοθεραπείας, η κυτταρική παθοφυσιολογία του όγκου παραμένει σε μεγάλο βαθμό άγνωστη και η παρουσία μεταστάσεων εξακολουθεί να αποτελεί ένα σημαντικότατο αρνητικό προγνωστικό παράγοντα. Σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη και την εξέλιξη των όγκων έχουν οι σύνθετες αλληλεπιδράσεις μεταξύ των καρκινικών κυττάρων, του εξωκυτταρίου χώρου (ECM) και των γειτονικών φυσιολογικών κυττάρων. Η σύσταση της ECM επηρεάζει σημαντικές λειτουργίες των φυσιολογικών και των καρκινικών κυττάρων, όπως ο πολλαπλασιασμός, η προσκόλληση, η μετανάστευση και η διαφοροποίηση. Ένα από τα κύρια συστατικά του εξωκυττάριου χώρου και της κυτταρικής μεμβράνης είναι οι πρωτεογλυκάνες (PGs), οι οποίες μέσω του πρωτεϊνικού τους κορμού ή διαμέσου των γλυκοζαμινογλυκανικών (GAGs) τους αλυσίδων, είναι ικανές να αλληλεπιδρούν με μακρομόρια του εξωκυττάριου χώρου, όπως το κολλαγόνο, οι αυξητικοί παράγοντες, οι υποδοχείς των αυξητικών παραγόντων και τα μόρια προσκόλλησης, συμμετέχοντας με τον τρόπο αυτό στη ρύθμιση των κυτταρικών λειτουργιών. Η παραθυρεοειδής ορμόνη είτε ως μια ενδογενώς παραγόμενη ορμόνη είτε ως ένας εξωγενώς χορηγούμενος αντιοστεοπορωτικός παράγοντας διαδραματίζει κομβικό ρόλο στην φυσιολογία του οστού. Ωστόσο παραμένει εν πολλοίς άγνωστη η σημασία της δράσης της σε πρωτογενής όγκους των οστών όπως το οστεοσάρκωμα Σκοπός: η μελέτη της επίδρασης τμημάτων της παραθυρεοειδούς ορμόνης στην μετανάστευση κυτταρικών σειρών οστεοσαρκώματος ανθρώπου καθώς και ο Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software http://www.foxitsoftware.com For evaluation only. προσδιορισμός των αλλαγών εκείνων του εξωκυτταρίου χώρου που επάγονται από αυτήν και μεταβάλουν την μεταναστευτική ικανότητα αυτών των κυττάρων. Επίσης η διερεύνηση των πιθανών εξωκυττάριων και ενδοκυττάριων μονοπατιών σηματοδότησης που επιδρούν στη ρύθμιση της συγκεκριμένης κυτταρικής λειτουργίας Αποτελέσματα: Στα πλαίσια της παρούσας έρευνας μελετήθηκε εάν οι αλλαγές του μεταβολισμού του υαλουρονικού (ΗΑ) που επάγονται από τα πεπτίδια ΡΤΗ ( 1-34) και ΡΤΗ (7-84) της παραθορμόνης, σε μετρίως (MG63) και καλά διαφοροποιημένες (Saos 2) κυτταρικές σειρές οστεοσαρκώματος, συσχετίζονται με την μεταναστευτική ικανότητα των κυττάρων αυτών. Τα αποτελέσματά μας αποδεικνύουν ότι η διαλείπουσα χορήγηση ΡΤΗ (1-34) οδήγησε σε σημαντική αύξηση (Ρ&le;0,01 ) της μετανάστευσης των κυττάρων MG63, αύξηση της έκφρασης της συνθάσης του ΗΑ, ΗΑS-2 (Ρ &le;0,001) και στην ενισχυμένη εναπόθεση υψηλού μοριακού βάρους ΗΑ στον περικυττάριο χώρο. Τόσο η αύξηση της ενδογενούς παραγωγής ΗΑ (Ρ &le;0,01) όσο και η εξωγενής χορήγηση υψηλού μοριακού βάρους ΗΑ βρέθηκαν να συσχετίζονται (Ρ &le;0,05) με μία σημαντική αύξηση της μεταναστευτικής ικανότητας της κυτταρικής σειράς MG63. Επιμόλυνση με siHAS2 έδειξε ότι η ΡΤΗ (1-34), κυρίως μέσω της HAS2, ενισχύει την παραγωγή του ΗΑ και ρυθμίζει την κυτταρική κινητικότητα των MG63 κυττάρων. Είναι ενδιαφέρον ότι, η συνεχής χορήγηση ΡΤΗ (1-34) διεγείρει στα Saos 2 κυττάρα την έκφραση της HAS2 (Ρ &le;0,001) και της HAS1 (Ρ &le; 0,001 ) ισομορφής, ενώ αναστέλλει την έκφραση της υαλουρονιδάσης-2 (HYAL2) (Ρ &le;0,001) και ενισχύει μέτρια τη μετανάστευσή τους (Ρ &le; 0,05). Ως εκ τούτου, η ΡΤΗ (1-34) κατά τρόπο που εξαρτάται από την μέθοδο χορήγησης της φαίνεται να ρυθμίζει σημαντικά την μεταναστευτική ικανότητα των MG63 και Saos2 κυτταρικών σειρών οστεοσαρκώματος. Συμπερασματικά, τα δεδομένα που Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software http://www.foxitsoftware.com For evaluation only. προκύπτουν αναδεικνύουν την ύπαρξη μιας ρυθμιστικής επίδρασης της ΡΤΗ (1-34), κατά ένα χρονικά εξαρτώμενο τρόπο χορήγησης, στον μεταβολισμό του ΗΑ γεγονός που οδηγεί σε μεταβολές στη μετανάστευση των κυττάρων οστεοσαρκώματος. Κατόπιν θελήσαμε να ερευνήσουμε την συμμετοχή και άλλων πιθανών μονοπατιών διαμέσου των οποίων η ΡΤΗ (1-34) ρυθμίζει την μεταναστευτική ικανότητα των κυττάρων του οστεοσαρκώματος προξενώντας μεταβολές στην σύνθεση του εξωκυτταρίου και περικυτταρίου χώρου. Έτσι, ερευνήσαμε την πιθανή συμμετοχή της σηματοδότησης του FGF2 (αυξητικός παράγοντας ινοβλαστών 2) στην ΡΤΗ (1- 34)-εξαρτώμενη κυτταρική μετανάστευση του οστεοσαρκώματος. Η χορήγηση FGF2 σε κύτταρα οστεοσαρκώματος οδήγησε σε σημαντική αύξηση (P &le; 0,01) της κυτταρικής μετανάστευσης των MG63, παρόμοια με εκείνη που προκαλείται από την ΡΤΗ (1-34). Η mRNA ανάλυση της έκφρασης των κυττάρων στα οποία χορηγήθηκε ΡΤΗ (1-34) έδειξε μία έντονη αύξηση του FGF2, σε επίπεδο μεταγραφής (Ρ = 0,0015). Είναι ενδιαφέρον ότι η προσθήκη του FGF2 σε κύτταρα MG63 οδήγησε σε σημαντική καταστολή της έκφρασης της διγλυκάνης, μιας μικρής πλούσιας σε λευκίνη πρωτεογλυκάνης, τόσο σε επίπεδο mRNA (P &le; 0,0001) όσο και σε επίπεδο πρωτεΐνης (60%). Προκειμένου να εξεταστεί η σημασία της διγλυκάνης στην κυτταρική μετανάστευση των MG63 κυττάρων πραγματοποιήθηκε επιμόλυνση με siRNA ειδικών για την διγλυκάνη, με αποτέλεσμα τη σημαντική αύξηση (P &le; 0,01) στην ικανότητα μετανάστευσης των κύτταρων αυτών. Σε αντίθεση, η εξωγενής χορήγηση ανθρώπινης ανασυνδυασμένης διγλυκάνης ανέστειλε έντονα την μετανάστευση αυτών των κυττάρων (P &le; 0,01). Τέλος, διαπιστώθηκε μια άμεση συσχέτιση μεταξύ της δράσης της PTH (1-34) και της έκφρασης της διγλυκάνης με σημαντική μείωση (P &le; 0,01) σε επίπεδο μεταγραφής της διγλυκάνης στα κύτταρα στα οποία χορηγήθηκε PTH (1-34). Συνοπτικά, η παρούσα μελέτη αποδεικνύει ένα Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software http://www.foxitsoftware.com For evaluation only. νέο συνεργικό μηχανισμό δράσης της ΡΤΗ (1-34) με τον FGF2 που οδηγεί σε μεταβολές της παρουσίας της διγλυκάνης στον εξωκυττάριο χώρο, οι οποίες με την σειρά τους προξενούν μεταβολές στη ρύθμιση της κυτταρικής μετανάστευσης του οστεοσαρκώματος. Λαμβάνοντας υπόψην τη σημασία του TGFβ στα οστά καθώς και την ρυθμιστική επίδραση που έχει η διγλυκάνη σε αυτόν και προκειμένου να διαπιστωθεί η αναγκαιότητα του TGFβ για τη μετανάστευση των κυττάρων του οστεοσαρκώματος δημιουργήθηκαν κύτταρα MG63 ελλιπή σε διγλυκάνη στα οποία προστέθηκε αντίσωμα έναντι του TGFβ. Διαπιστώθηκε ότι ενώ τα κύτταρα που ήταν ελλιπή σε διγλυκάνη παρουσίασαν αύξηση της μεταναστευτικής δραστηριότητας τους (Ρ<0.01), τα ελλιπή σε διγλυκάνη κύτταρα στα οποία είχε επίσης προστεθεί το αντίσωμα anti-TGFβ1 δεν κατόρθωσαν να αυξήσουν την μεταναστευτική δραστηριότητά τους γεγονός που καταδυκνύει την σημασία του TGFβ1 στην μεταναστευτική ικανότητα τους. Λαμβάνοντας υπόψην την σημασία που έχει η συνδεκάνη 4 στην βιολογία διαφορετικών καρκινικών κυττάρων καθώς και την σημασία του συμπλόκου FGFR/συνδεκάνη 4 στην επίτευξη αυτού του ρόλου θελήσαμε να διαπιστώσουμε την σημασία της συνδεκάνη 4 στην μετανάστευση των κυττάρων οστεοσαρκώματος ΜG63. Έτσι προχωρήσαμε στην δημιουργία κυττάρων MG63 ανεπαρκών σε συνδεκάνη 4 (siSynd4) στα οποία χορηγήσαμε FGF2 και διαπιστώσαμε οτι αυτά δεν παρουσίασαν την αναμενόμενη αύξηση στην ικανότητα τους να μεταναστεύουν.Κατα αυτόν τον τρόπο δείξαμε οτι η συνδεκάνη 4 αποτελεί ένα απαραίτητο μόριο στο μηχανισμό με τον οποίο ο FGF-2 επιτυγχάνει την αύξηση της κυτταρικής μετανάστευσης των MG63 κυττάρων. Συμπεράσματα: Mε την παρούσα μελέτη διαπιστώθηκαν 2 πιθανοί μηχανισμοί διαμέσου των οποίων η ΡΤΗ (1-34) επιτυγχάνει τη δράση της στη μεταναστευτική ικανότητα των κυττάρων του οστεοσαρκώματος. Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software http://www.foxitsoftware.com For evaluation only. 1ος Μηχανισμος: Η ΡΤΗ (1-34) ελέγχοντας τον μεταβολισμό του υαλουρονικού οξέος (ΗΑ) αυξάνει τη μεταναστευτική ικανότητα των κυττάρων του οστεοσαρκώματος. 2ος Μηχανισμός: Η ΡΤΗ (1-34) ελέγχοντας την σύνθεση της διγλυκάνης με τη διαμεσολάβηση του FGF-2 κατορθώνει να μεταβάλλει τη μεταναστευτική ικανότητα των κυττάρων του οστεοσαρκώματος. Σε αυτή τη δράση του FGF-2 κρίσιμο ρόλο έχει η συνδεκάνη 4.
Φυσική περιγραφή 105,{33} : πιν. ; 30 εκ.
Γλώσσα Ελληνικά
Θέμα Biglycan
Hyaluronan
Parathyroid hormone
Syndecan
Διγλυκανη
Οαλουρονικό οξυ
Παραθορμόνη
Συνδεκάνη
Ημερομηνία έκδοσης 2014-07-24
Συλλογή   Σχολή/Τμήμα--Ιατρική Σχολή--Τμήμα Ιατρικής--Διδακτορικές διατριβές
  Τύπος Εργασίας--Διδακτορικές διατριβές
Μόνιμη Σύνδεση https://elocus.lib.uoc.gr//dlib/2/a/5/metadata-dlib-1416992203-72168-11810.tkl Bookmark and Share
Εμφανίσεις 292

Ψηφιακά τεκμήρια
No preview available

Κατέβασμα Εγγράφου
Προβολή Εγγράφου
Εμφανίσεις : 17