| Περίληψη |
Από το 1977 που πρωτοεφαρμόστηκε η διαδερμική διαυλική αγγειοπλαστική των στεφανιαίων αρτηριών, η εξάπλωση της μεθόδου ήταν ραγδαία. Σκοπός της παρούσης διατριβής είναι η εκτίμηση της μεταβολής της αιμάτωσης και κινητικότητας του μυοκαρδίου, σε στεφανιαίους ασθενείς που υποβάλλονται σε αγγειοπλαστική, με την εφαρμογή του τομογραφικού σπινθηρογραφήματος μυοκαρδίου (με 201Tl ή 99mTc-tetrofosmin) σε κόπωση και ηρεμία και της ραδιοϊσοτοπικής κοιλιογραφίας (σε ηρεμία και σε ισομετρική άσκηση). Υλικό: Μελετήσαμε 41 ασθενείς (38 άνδρες και 3 γυναίκες) ηλικίας 35-70 ετών. 21 ασθενείς είχαν νόσο ενός αγγείου και υποβλήθηκαν σε επιτυχή διάνοιξη της στενωμένης αρτηρίας, 16 είχαν νόσο δύο αγγείων και υποβλήθηκαν σε αγγειοπλαστική του ενός στενωμένου αγγείου και 4 ασθενείς είχαν νόσο τριών αγγείων εκ των οποίων οι 3 υποβλήθηκαν σε επαναγγείωση ενός και ο ένας σε διάνοιξη δύο στενωμένων αρτηριών. 16 ασθενείς ανέφεραν έμφραγμα του μυοκαρδίου στο ιστορικό τους. Μέθοδος: Όλοι οι ασθενείς εξετάστηκαν με τομογραφικό σπινθηρογράφημα μυοκαρδίου (29 με 201Tl και 12 με 99mTc-tetrofosmin), σε κόπωση και ηρεμία, καθώς και με ραδιοϊσοτοπική κοιλιογραφία - MUGA - (ηρεμίας και σε ισομετρική άσκηση), τον προηγούμενο μήνα από την αγγειοπλαστική. Στεφανιογραφικός έλεγχος πραγματοποιήθηκε σε όλους τους ασθενείς πριν την επέμβαση. Σε όλους τους ασθενείς εκτιμήθηκε η λειτουργία της αριστεράς κοιλίας με ραδιοϊσοτοπική κοιλιογραφία (ηρεμίας και μετά ισομετρική άσκηση) 4 1 εβδομάδες μετά την επαναγγείωση. Επίσης, εκτελέστηκε σε όλους τομογραφικό σπινθηρογράφημα μυοκαρδίου, με 201Tl ή 99mTc-tetrofosmin, σε κόπωση και ηρεμία αντίστοιχα, καθώς και ραδιοϊσοτοπική κοιλιογραφία (σε ηρεμία και σε ισομετρική άσκηση) 6 1 μήνες μετά την επαναιμάτωση. Ένας ασθενής, που δεν παρουσίασε βελτίωση της ολικής και τμηματικής κινητικότητας της αριστεράς κοιλίας στον έλεγχο του ενός μηνός, υποβλήθηκε σε σπινθηρογράφημα και δύο μήνες μετά την αγγειοπλαστική. Πέντε ασθενείς, που δεν εμφάνισαν βελτίωση του κλάσματος εξώθησης και της εικόνας του σπινθηρογραφήματος, 6 μήνες μετά την αγγειοπλαστική, υποβλήθηκαν εκ νέου σε στεφανιογραφία, 7 1 μήνες μετά την επέμβαση. Ένας ασθενής, παρά τη βελτίωση της αιμάτωσης και της λειτουργίας της αριστεράς κοιλίας, όπως εκτιμήθηκε με τις παραπάνω εξετάσεις, εξακολουθούσε να αναφέρει προκάρδια ενοχλήματα και για αυτό υποβλήθηκε σε στεφανιογραφικό έλεγχο, 7 μήνες μετά την επέμβαση. Αποτελέσματα: Η μεγάλη πλειοψηφία των ασθενών παρουσίασε βελτίωση τόσο της συμπτωματολογίας όσο και της απόδοσης στη δοκιμασία κόπωσης, μετά την αγγειοπλαστική. Βρήκαμε πολύ καλή συσχέτιση μεταξύ των ευρημάτων του τομογραφικού σπινθηρογραφήματος μυοκαρδίου με 201Tl και της στεφανιογραφίας πριν την αγγειοπλαστική, με ευαισθησία, ειδικότητα, θετική προγνωστική αξία και αρνητική προγνωστική αξία: για τον πρόσθιο κατιόντα 96%, 75%, 96%, 75%, για την περισπωμένη 60%, 100%, 100%, 79%, και για τη δεξιά στεφανιαία αρτηρία 100%, 70,5%, 70,5% και 100%. Ικανοποιητικά ήταν επίσης και τα αποτελέσματα ανάλογης μελέτης, σύγκρισης του τομογραφικού σπινθηρογραφήματος με 99mTc-tetrofosmin και του στεφανιογραφικού ελέγχου, που πραγματοποιήσαμε σε 52 ασθενείς, με ευαισθησία, ειδικότητα, θετική προγνωστική αξία και αρνητική προγνωστική αξία: για τον πρόσθιο κατιόντα 91,1%, 83,3%, 88,5%, 83,3%, για την περισπωμένη 72,2%, 88,2%, 76,4%, 85,7%, και για τη δεξιά στεφανιαία αρτηρία 90,6%, 80%, 87,8%, 84,2%. 25 (86,2%) από τους 29 ασθενείς που εξετάστηκαν με 201Tl και 11 (91,6%) από τους 12 που ελέγχθηκαν με 99mTc-tetrofosmin, εμφάνισαν βελτίωση του σπινθηρογραφήματος, 6 περίπου μήνες μετά την επέμβαση, ενώ οι υπόλοιποι (συνολικά 5) ασθενείς υποβλήθηκαν εκ νέου σε στεφανιογραφία που επιβεβαίωσε την ύπαρξη επαναστένωσης. Όλοι οι ασθενείς παρουσίασαν βελτίωση της ολικής και περιοχικής κινητικότητας της αριστεράς κοιλίας, 1 μήνα μετά την επαναιμάτωση, εκτός από 1 στον οποίο αποδείχθηκε η ύπαρξη επαναστένωσης 6 μήνες μετά την επέμβαση. Η βελτίωση του ολικού και τμηματικού κλάσματος εξώθησης παρέμεινε 6 μήνες μετά την αγγειοπλαστική στους περισσότερους ασθενείς αντίστοιχα και με τη βελτίωση του σπινθηρογραφικού ελέγχου. Σημαντική ήταν τέλος η βελτίωση του "καρδιοπνευμονικού δείκτη" (σε όσους ασθενείς εξετάσθηκαν με 201Tl), καθώς και των δεικτών PER και PFR, της καμπύλης μεταβολής όγκου της αριστεράς κοιλίας. Συμπέρασμα: Η μεγάλη πλειονότητα των ασθενών που υποβάλλονται σε αγγειοπλαστική παρουσιάζει σημαντική βελτίωση τόσο της αιμάτωσης, όσο και της λειτουργικότητας του μυοκαρδίου της αριστεράς κοιλίας. Οι ραδιοϊσοτοπικές τεχνικές (τομογραφικό σπινθηρογράφημα με 201Tl ή 99mTc-tetrofosmin και ραδιοϊσοτοπική κοιλιογραφία), αποτελούν αξιόλογες και αναίμακτες μεθόδους για την εκτίμηση και παρακολούθηση των παραπάνω ασθενών.
|
Μελέτη της βελτίωσης της αιματώσεως και λειτουργικότητας του μυοκαρδίου με τομογραφικό(SPECT) σπινθηρογράφημα (με θάλλιο-201 σε κόπωση και ηρεμία) και ραδιοϊσοτική κοιλιογραφία (σε ηρεμία και μετά ισομετρική άσκηση) σε ασθενείς με στεφανιαία νόσο πριν και μετά την αγγειοπλαστική
