| Περίληψη |
Η κίρρωση του ήπατος οφείλεται σε διάφορες αιτίες. Οι αιτίες περιλαμβάνουν τον αλκοολισμό, τις χρόνιες ιογενείς ηπατίτιδες Β, C και D, την αυτοάνοσο ηπατίτιδα, τις κληρονομικές νόσους, την μη-αλκοολική στεατοηπατίτιδα, τα χολοστατικά νοσήματα (π.χ. πρωτοπαθή χολική κίρρωση), την χρήση ναρκωτικών (μέσω ιώσεων), την επαφή με τοξίνες, τις λοιμώξεις και άλλες. Η πιο συχνή αιτία της κιρρώσεως παγκοσμίως θεωρείται η ηπατίτιδα Β, ενώ στις Ηνωμένες Πολιτείες οι συχνότερες αιτίες είναι ο χρόνιος αλκοολισμός και η ηπατίτιδα C. Σχετικά στοιχεία για την Ελλάδα δεν υπάρχουν. Οι πιθανές επιπλοκές της κιρρώσεως είναι αρκετές, από τις οποίες οι πιο συχνές είναι ο ασκίτης, η ηπατική εγκεφαλοπάθεια και η κιρσορραγία. Το ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα (ΗΚΚ) μπορεί να δημιουργηθεί ως επιπλοκή της κιρρώσεως. Είναι γνωστό ότι η χρόνια προσβολή από τον ιό της ηπατίτιδας Β αποτελεί σοβαρό παράγοντα κινδύνου για την εμφάνιση ηπατοκυτταρικού καρκινώματος ενώ τα τελευταία έτη υπάρχουν ενδείξεις ότι και ο ιός της ηπατίτιδας C είναι εξίσου σημαντικός παράγοντας κινδύνου. Στην Κρήτη, ο επιπολασμός της ηπατίτιδας Β (HBV) είναι πολύ χαμηλότερος απ ότι στην ηπειρωτική Ελλάδα ενώ ο επιπολασμός της ηπατίτιδας C (HCV) είναι το κύριο πρόβλημα στον άνω τον 40 ετών πληθυσμό της Κρήτης. Ο στόχος της παρούσας εργασίας είναι η μελέτη των κιρρωτικών νόσων στην Κρήτη. Στη μελέτη της κιρρώσεως, όπως και άλλων ασθενειών, μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα προγνωστικά μοντέλα του χρόνου επιβίωσης και η ταξινόμησης ασθενών σε ομάδες με διαφορετικές προγνώσεις οι οποίες επηρεάζουν τη θεραπευτική αγωγή. Ο κύριος σκοπός της παρούσας μελέτης είναι συνεπώς η δημιουργία και επικύρωση προγνωστικών μοντέλων, όπως μοντέλων χρόνου επιβίωσης, μοντέλων διάκρισης ομάδων ασθενών, μοντέλων επίπτωσης του ηπατοκυτταρικού καρκινώματος κι άλλων. Οι σχετικές τεχνικές εφαρμόσθηκαν στις ακόλουθες ομάδες ασθενών: α) ασθενείς οι οποίοι διεγνώσθησαν στη κλινική με κίρρωση: η φυσική πορεία της κιρρώσεως στη Κρήτη ανά αιτιολογία β) κιρρωτικοί ασθενείς με HCV υπό θεραπεία με Plaquenil. γ) ασθενείς με πρωτοπαθή χολική κίρρωση (ΠΧΚ) υπό θεραπεία με UDCA: συγκρίσεις με το προγνωστικό μοντέλο Mayo. δ) ασθενείς στους οποίους εμφανίστηκε ΗΚΚ: η φυσική πορεία του ΗΚΚ ε) ασθενείς με ΗΚΚ υπό θεραπευτική αγωγή με οκτρεοτίδη (octreotide): μία τυχαιοποιημένη, ελεγχόμενη μελέτη ασθενών υπό θεραπεία με οκτρεοτίδη έναντι ασθενών άνευ θεραπείας. στ) ασθενείς με ΗΚΚ υπό θεραπεία με σωματοστατίνη μακράς δράσης ( long-acting somatostatin analogue): μία μελέτη ασθενών με ΗΚΚ υπό θεραπευτική αγωγή σε σύγκριση με ομάδα ιστορικού ελέγχου. η) ασθενείς που παρουσιάζουν ασκίτη: ι) διάκριση μεταξύ κακοήθους και μη-κακοήθους κιρρωτικού ασκίτη ιι) διάκριση μεταξύ τριών μορφών περιτονικής διάχυσης (peritoneal effusion) σε ασθενείς με ασκίτη. Επί πλέον, παρουσιάζονται τα αποτελέσματα τριών επιδημιολογικών επισκοπήσεων σχετικά με τoν επιπολασμό των ιολογικών δεικτών ΗΒV και HCV στην Κρήτη. Τα στοιχεία που έχουν χρησιμοποιηθεί περιλαμβάνουν όλους τους ασθενείς με κίρρωση πού έχουν νοσηλευτεί στο ΠεΠαΓΝΗ από την έναρξη λειτουργίας της Γαστρεντερολογικής Κλινικής μέχρι τον Οκτώβρη του 2000. Συνολικά, 470 ασθενείς κατεγράφησαν σε βάση δεδομένων, έχοντας εισέλθει στην κλινική με κίρρωση ή κάποια επιπλοκή της κιρρώσεως σε αυτό το διάστημα. Οι 139 (29%) παρουσιάστηκαν στην κλινική με ρήξη της αντισταθμίσεως. Επίσης, από τον Σεπτέμβριο του 1989 μέχρι τον Μάρτιο του 2000, διεγνώσθησαν 114 άτομα με ΠΧΚ, τα οποία έλαβαν θεραπεία με UDCA.
|
Prognostic systems and the natural history of cirrhosis
