Περίληψη |
Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η θεωρητική μελέτη της παραγωγής μη-διακρίσιμων φωτονίων από κοιλότητες κβαντικής ηλεκτροδυναμικής-QED, καθώς και η εύρεση ενός πειραματικά εφικτού συστήματος, που να μεγιστοποιεί την απόδοση και τον βαθμό της μη-διακρισιμότητας των παραγόμενων φωτονίων. Αρχικά, κάνουμε μια σύντομη ανασκόπηση της κβαντομηχανικής αντιμετώπισης της αλληλεπίδρασης φωτός-ύλης, καθώς και της φυσικής των ανοιχτών οπτικών κβαντικών συστημάτων και εξάγουμε την Χαμιλτονιανή του μοντέλου Jaynes-Cummings με όρους απόσβεσης. Επίσης, με θεωρητικούς υπολογισμούς, βρίσκουμε την έκφραση της μη-διακρισιμότητας παραγόμενων φωτονίων, χρησιμοποιώντας ένα σύστημα με διαχωριστή δέσμης. Στην συνέχεια, μελετάμε θεωρητικά την παραγωγή μη-διακρίσιμων φωτονίων από ένα κβαντικό σύστημα δύο επιπέδων τοποθετημένο εντός μιας οπτικής κοιλότητας (με απώλειες). Επιπλέον, υπολογίζουμε την απόδοση και τον βαθμό της μη-διακρισιμότητας για τις διάφορες τιμές των παραμέτρων του συστήματος, δηλαδή της σταθεράς σύζευξης του qubit με την κοιλότητα (g), του όρου απόσβεσης (γ), του όρου πλήρους αποσυμφωνίας (γ ̅) του qubit και του όρου απόσβεσης της κοιλότητας (κ). Επιπροσθέτως, αναπτύσσουμε υπολογιστικό κώδικα και αναπαράγουμε αριθμητικά τα παραπάνω θεωρητικά αποτελέσματα. Στη συνέχεια, μελετάμε την προσθήκη μιας επιπλέον άδειας κοιλότητας στο παραπάνω σύστημα, η οποία είναι συζευγμένη με την αρχική κοιλότητα, και διερευνούμε πιθανές περιοχές των παραμέτρων, όπου η απόδοση και ο βαθμός της μη-διακρισιμότητας μεγιστοποιούνται. Τέλος, προτείνουμε μια περαιτέρω επέκταση του αρχικού συστήματος, όπου δύο άδειες κοιλότητες τοποθετούνται εκατέρωθεν της αρχικής κοιλότητας.
|